การเรียนรู้ตามสภาพจริงของนักศึกษาหลักสูตรนิเทศศาสตรบัณฑิตในการบูรณาการการเรียนการสอนร่วมกับกองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์
คำสำคัญ:
การเรียนรู้ตามสภาพจริง , หลักสูตรนิเทศศาสตรบัณฑิต , การบูรณาการการเรียนการสอน , กองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์บทคัดย่อ
การวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียนเรื่องการเรียนรู้ตามสภาพจริงของนักศึกษาหลักสูตรนิเทศศาสตรบัณฑิตในการบูรณาการการเรียนการสอนร่วมกับกองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์กลุ่มนักศึกษาตามความถนัดสำหรับการเรียนรู้ตามสภาพจริงของนักศึกษาหลักสูตรนิเทศศาสตรบัณฑิตในการบูรณาการการเรียนการสอนร่วมกับกองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์ 2) เรียนรู้ตามสภาพจริงของนักศึกษาหลักสูตรนิเทศศาสตรบัณฑิตในการบูรณาการการเรียนการสอนร่วมกับกองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์ และ 3) นำเสนอผลลัพธ์ที่ได้จากการเรียนรู้ตามสภาพจริงของนักศึกษาหลักสูตรนิเทศศาสตรบัณฑิตในการบูรณาการการเรียนการสอนร่วมกับกองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์ ทั้งนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการเลือกผู้ให้ข้อมูลหลักแบบเฉพาะเจาะจง คือ นักศึกษาในรายวิชาการสื่อสารเพื่อการพัฒนาชายแดนใต้ จำนวน 25 คน ใช้วิธีการสนทนากลุ่ม และการสังเกต แบ่งตามบทบาทหน้าที่ของนักศึกษาในการเรียนรู้ตามสภาพจริง และผู้เชี่ยวชาญด้านการผลิตสื่อ ผู้ทรงคุณวุฒิด้านนิเทศศาสตร์ จำนวน 3 คน โดยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการพรรณนาวิเคราะห์ ตรวจสอบข้อมูลผ่านเทคนิควิธีการตรวจสอบสามเส้า
ผลการวิจัย พบว่า การเรียนรู้ตามสภาพจริงของนักศึกษาผ่านการบูรณาการการทำงานร่วมกันกับหน่วยงานภายนอก ควรเริ่มต้นจากความยืดหยุ่นด้านรายวิชาและการกำหนดระยะเวลาในการปฏิบัติงานจริงของนักศึกษา โดยผู้สอนควรมีเทคนิควิธีการสอนที่หลากหลายในห้องเรียนเพื่อให้นักศึกษาสามารถนำแนวคิด หลักการ ทฤษฎีมาปฏิบัติใช้ได้จริง ซึ่งก่อนการเรียนรู้ตามสภาพจริง ผู้สอนควรวิเคราะห์ความถนัดของนักศึกษาเพื่อให้ผู้เรียนมีความสุขกับการทำงานและสามารถนำความรู้ที่มี ทักษะที่มี รวมไปถึงความชอบส่วนตัวไปประยุกต์ใช้กับการปฏิบัติงานจริง ผ่านการบูรณาการกับหน่วยงานภายนอกตามศาสตร์ที่ศึกษามา เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทุกกลุ่ม อาทิ หลักสูตร ผู้สอน นักศึกษา รวมไปถึงสถานประกอบการ หรือหน่วยงานภายนอก
เอกสารอ้างอิง
กองยกระดับคุณภาพการจัดการศึกษาระดับอุดมศึกษา. (2567). การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของปัจจัยแห่งความสำเร็จของหลักสูตรสหกิจศึกษาและการศึกษาเชิงบูรณาการกับการทำงานในการสร้างสมรรถนะบัณฑิตไทยให้พร้อมสู่โลกแห่งการทำงาน. สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
คณะกรรมการปรับปรุงหลักสูตรนิเทศศาสตรบัณฑิต. (2568). รายงานผลการศึกษาความต้องการจำเป็นและการวิเคราะห์สภาพแวดล้อมในการปรับปรุงหลักสูตรนิเทศศาสตรบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์. คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
น้ำฝน แหวนเงิน. (2567). การเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ในยุคดิจิทัล: นวัตกรรมและแนวทางใหม่ในการศึกษา. วารสารปัญญาลิขิต, 6(2), 28-40.
พิชชาญา เจียมกิจวัฒนา, และรัตนพงษ์ สอนสุภาพ. (2567). ความก้าวหน้าที่เปลี่ยนสายอาชีพนิเทศศาสตร์ในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 29(2), 79-90.
วิเลิศ ภูริวัชร. (2568). Future of Jobs 2025. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิระ ประเสริฐศักดิ์, อรุณกมล จันทรส, กาญจนา บุญส่ง, และนิภา เพชรสม. (2566). การวัดและประเมินผลการเรียนรู้ตามสภาพจริงในยุคดิจิทัล. วารสาร มจร เพชรบุรีปริทรรศน์, 6(2), 83-99.
Bandura, A. (1977). Social learning theory. Prentice-Hall.
Beard, C., & Wilson, J. P. (2006). Experiential learning: A best practice handbook for educators and trainers. Kogan Page.
Bloom, B. S. (1956). Taxonomy of educational objectives: The classification of educational goals. Longmans, Green.
Gardner, H. (1983). Frames of mind: The theory of multiple intelligences. Basic Books.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Prentice-Hall.
Kolb, D. A. (2015). Experiential learning: Experience as the source of learning and development (2nd ed.). Pearson Education.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิชาการ วิจัย และนวัตกรรม มสธ. (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์) (ออนไลน์)

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.