การประยุกต์ใช้ทฤษฎีการจัดวาระในยุคดิจิทัลกับการสื่อสารทางการเมืองในกรณีการหาเสียงเลือกตั้ง
คำสำคัญ:
การประยุกต์ใช้ทฤษฎี , ทฤษฎีการจัดวาระ , การสื่อสารทางการเมือง , การหาเสียงเลือกตั้งบทคัดย่อ
บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อนำเสนอการสื่อสารทางการเมืองด้านการหาเสียงเลือกตั้งในยุคดิจิทัลที่มีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก จากการพึ่งพาสื่อดั้งเดิมสู่แพลตฟอร์มดิจิทัล เช่น สื่อสังคมออนไลน์ ซึ่งเพิ่มการเข้าถึงผู้มีสิทธิเลือกตั้งอย่างรวดเร็ว ทฤษฎีการจัดวาระ หรือ Agenda-Setting Theory อธิบายอิทธิพลของสื่อในการกำหนดประเด็นและความสำคัญที่สาธารณชนให้ความสนใจ บทความนี้มุ่งวิเคราะห์การประยุกต์ใช้ทฤษฎีนี้ในการหาเสียงเลือกตั้งยุคดิจิทัล โดยเน้นการกำหนดประเด็น การสร้างภาพลักษณ์ และการมีส่วนร่วมผ่านแพลตฟอร์ม เช่น Facebook, Twitter (X) และ TikTok ตัวอย่างเช่น การรณรงค์ของ โอบามา ใช้ YouTube เน้น “Change” และพรรคก้าวไกลได้ใช้ TikTok สร้างภาพลักษณ์ผู้นำรุ่นใหม่ การใช้ข้อมูลวิเคราะห์และโฆษณาแบบกำหนดเป้าหมายช่วยเพิ่มประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม ความท้าทาย เช่น การแข่งขันในพื้นที่ดิจิทัล ข้อมูลเท็จ ห้องแห่งเสียงสะท้อนจากอัลกอริทึมและข้อจำกัดจริยธรรม-กฎหมาย ยังคงเป็นอุปสรรค อนาคต เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ และ Metaverse อาจเพิ่มความซับซ้อน แต่ต้องจัดการปัญหาจริยธรรมเพื่อรักษาความน่าเชื่อถือและความเป็นธรรม
เอกสารอ้างอิง
Bennett, W. L., & Segerberg, A. (2012). The logic of connective action: Digital media and the personalization of contentious politics. Information, Communication & Society, 15(5), 739-768. https://doi.org/10.1080/1369118X.2012.670661
Bimber, B., & Davis, R. (2022). Campaigning online: The internet in U.S. elections (2nd ed.). Oxford University Press.
Bode, L. (2016). Political news in the news feed: Learning politics from social media. Mass Communication and Society, 19(1), 24-48. https://doi.org/10.1080/15205436.2015.1045149
Cogburn, D. L., & Espinoza-Vasquez, F. K. (2011). From networked nominee to networked nation: Examining the impact of Web 2.0 and social media on political participation and civic engagement in the 2008 Obama campaign. Journal of Political Marketing, 10(1-2), 189-213. https://doi.org/10.1080/15377857.2011.540195
Election Commission of Thailand. (2023). Guidelines for the use of digital media in election campaigns. https://www.ect.go.th/
Enli, G. (2017). Twitter as arena for the authentic outsider: Exploring the social media campaigns of Trump and Clinton in the 2016 US presidential election. European Journal of Communication, 32(1), 50-61. https://doi.org/10.1177/0267323116682802
Entman, R. M. (2007). Framing bias: Media in the distribution of power. Journal of Communication, 57(1), 163-173. https://doi.org/10.1111/j.1460-2466.2006.00336.x
Guo, L., & McCombs, M. (2015). The power of information networks: New directions for agenda setting. Routledge.
Kreiss, D. (2016). Prototype politics: Technology-intensive campaigning and the data of democracy. Oxford University Press.
Kreiss, D., & McGregor, S. C. (2018). Technology firms shape political communication: The work of Microsoft, Facebook, Twitter, and Google with campaigns during the 2016 U.S. presidential cycle. Political Communication, 35(2), 155-177. https://doi.org/10.1080/10584609.2017.1364814
Kreiss, D., & McGregor, S. C. (2020). The “arbiters of what our voters see”: Facebook and Google’s struggle with policy, process, and enforcement around political advertising. Political Communication, 37(4), 499-522. https://doi.org/10.1080/10584609.2020.1713269
McCombs, M. (2004). Setting the agenda: The mass media and public opinion. Polity Press.
McCombs, M. E., & Shaw, D. L. (1972). The agenda-setting function of mass media. Public Opinion Quarterly, 36(2), 176-187. https://doi.org/10.1086/267990
Papacharissi, Z. (2015). Affective publics: Sentiment, technology, and politics. Oxford University Press.
Pariser, E. (2011). The filter bubble: What the internet is hiding from you. Penguin Press.
Scheufele, D. A., & Tewksbury, D. (2007). Framing, agenda setting, and priming: The evolution of three media effects models. Journal of Communication, 57(1), 9-20. https://doi.org/10.1111/j.0021-9916.2007.00326.x
Sinpeng, A. (2021). Opposing democracy in the digital age: The yellow shirts in Thailand. University of Michigan Press.
Sinpeng, A., & Arugay, A. A. (2023). Digital campaigning in Thailand’s 2023 election: Strategies and implications. Contemporary Southeast Asia, 45(2), 123-145. https://doi.org/10.1355/cs45-2c
Strömbäck, J., & Kiousis, S. (2014). Strategic political communication in election campaigns. Routledge.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิชาการ วิจัย และนวัตกรรม มสธ. (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์)
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
