ICSD Model จากภายในสู่ชุมชน: การบูรณาการภูมิปัญญาล้านนาและ การสื่อสารเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน
คำสำคัญ:
การสื่อสารภายในตนเอง , ภูมิปัญญาล้านนา , การสื่อสารชุมชน , การสื่อสารแบบมีส่วนร่วม, การพัฒนาที่ยั่งยืนบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการสื่อสารเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนในบริบทของชุมชนภาคเหนือ โดยบูรณาการแนวคิดการสื่อสารภายในตนเอง ภูมิปัญญาท้องถิ่นล้านนา และหลักธรรมทางพุทธศาสนาผ่านกรณีศึกษาวัดห้วยเกี๋ยง อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยเก็บข้อมูลผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสังเกตแบบมีส่วนร่วม
ผลการวิจัย พบว่า การสื่อสารเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนเริ่มต้นจากการฝึกฝนภายในตนเอง ผ่านกิจกรรม เช่น การอ่าน ขีด เขียน และไตร่ตรองธรรม ซึ่งเสริมสร้างจริยธรรม ความตระหนักรู้ และความพร้อมในการมีส่วนร่วมของบุคคล วัดห้วยเกี๋ยงทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางของการสื่อสารแบบองค์รวมที่ผสานศาสนา วัฒนธรรม การศึกษา และการพัฒนาชุมชน โดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นเป็นสื่อกลางในการสร้างความเชื่อมโยงข้ามรุ่นและความต่อเนื่องทางวัฒนธรรม งานวิจัยได้นำเสนอโมเดล “การสื่อสารจากภายในสู่ภายนอกเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน” ซึ่งประกอบด้วย การสื่อสารในระดับภายในตน ระหว่างบุคคล และระดับชุมชน โดยมีจิตตปัญญาและวัฒนธรรมเป็นแกนกลางของกระบวนการ อันเป็นแนวทางการพัฒนาที่สามารถขยายผลสู่พื้นที่อื่นได้อย่างมีคุณค่าและยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
Damrikul, S. (2019). Watthanatham Lanna nai boribot kanplianplaeng [Lanna culture in the context of change]. Thai Khadi Institute. (In Thai)
Denzin, N. K., & Lincoln, Y. S. (2018). The SAGE handbook of qualitative research (5th ed.). SAGE.
Dutta, M. J. (2018). Communication for social change: Interventions for marginalized communities. Polity Press.
Freire, P. (1970). Pedagogy of the oppressed. Continuum.
Habermas, J. (1984). The theory of communicative action. Beacon Press.
Kabilsingh, C. (1991). Thai women in Buddhism. Parallax Press.
Krippendorff, K. (2018). Content analysis: An introduction to its methodology (4th ed.). SAGE.
Kvale, S., & Brinkmann, S. (2015). InterViews: Learning the craft of qualitative research interviewing. SAGE.
Lincoln, Y. S., & Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry. SAGE.
McCornack, S., & Ortiz, J. (2020). Reflect & relate: An introduction to interpersonal communication (5th ed.). Bedford/St. Martin’s.
Miles, M. B., Huberman, A. M., & Saldaña, J. (2020). Qualitative data analysis: A methods sourcebook (4th ed.). SAGE.
Noddings, N. (2012). Caring: A relational approach to ethics and moral education. University of California Press.
Orr, D. (2011). Hope is an imperative: The essential David Orr. Island Press.
Payutto, P. A. (2015). Phutthatham [Buddhadhamma]. Mahachulalongkornrajavidyalaya University. (In Thai)
Palmer, P. J. (2004). A hidden wholeness: The journey toward an undivided life. Jossey-Bass.
Patton, M. Q. (2015). Qualitative research & evaluation methods (4th ed.). SAGE.
Ritchhart, R., Church, M., & Morrison, K. (2011). Making thinking visible. Jossey-Bass.
Sen, A. (1999). Development as freedom. Oxford University Press.
Servaes, J. (2008). Communication for development and social change. SAGE Publications.
Spradley, J. P. (1980). Participant observation. Holt, Rinehart and Winston.
Thammathi, S. (2017). Phumpanya Lanna: Rabop khwamru thongthin kap kanphatthana chumchon [Lanna wisdom: Local knowledge systems and community development]. Chiang Mai University. (In Thai)
Tufte, T., & Mefalopulos, P. (2009). Participatory communication: A practical guide. World Bank.
UNESCO. (2003). Convention for the safeguarding of the intangible cultural heritage. https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000132540
UNICEF. (2011). Adolescent participation in communication for development. https://www.unicef.org/media/114046/file/Adolescent_C4D.pdf
Visalo, P. (2019). Cittapanya kap kan plianplaeng lok [Contemplative wisdom and world transformation]. Peace and Wisdom Foundation. (In Thai)
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิชาการ วิจัย และนวัตกรรม มสธ. (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์)
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
