รูปแบบการบริหารงานด้านจิตอาสาของพระคิลานุปัฎฐาก กรณีศึกษาอำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน

Main Article Content

พระเอกพจน์ เอกวฑฺฒโน (ต๊ะปาง)
พศิน แตงจวง
พระมหาสกุล มหาวีโร,ผศ.ดร.

บทคัดย่อ

 วิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการบริหารงานด้านจิตอาสาของพระคิลานุปัฏฐาก 2)สร้างรูปแบบการบริหารงานด้านจิตอาสาของพระคิลานุปัฏฐาก 3) ทดลองใช้รูปแบบการบริหารงานด้านจิตอาสาของพระคิลานุปัฏฐาก และ4)ประเมินผลรูปแบบการบริหารงานด้านจิตอาสา ของพระคิลานุปัฏฐาก กรณีศึกษาอำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน การวิจัยและพัฒนา ประชากร ได้แก่ พระคิลานุปฏฐากและผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง จำนวน 23 รูป/คน เครื่องมือวิจัย คือ 1) แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง 2) แบบประเมิน 3) แบบสอบถาม และ4) แบบสอบถามการประเมินผลรูปแบบฯ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าร้อยละเฉลี่ย ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน Pair T-Test ข้อมูลเชิงคุณภาพวิเคราะห์ข้อมูลโดยเนื้อหา


ผลการการวิจัย พบว่า :


1) สภาพการบริหารงานด้านจิตอาสาของพระคิลานุปัฏฐาก อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน พบว่า มีประเด็นปัญหาสำคัญ ได้แก่ ขาดเป้าหมายร่วมกันอย่างชัดเจน ขาดการมีส่วนร่วม ขาดแรงจูงใจ และหลักธรรมร่วมไม่ได้กำหนดปัจจัยการขับเคลื่อนให้การบริหารงานให้ชัดเจน  


2) รูปแบบการบริหารงานด้านจิตอาสาของพระคิลานุปัฏฐาก พบว่า รูปแบบมีความเป็นไปได้ โดยมีค่าดัชนีความสอดคล้องเป็น 1.00 ทุกองค์ประกอบผ่านการยืนยัน 2Tar3P Model  


3) การทดลองใช้รูปแบบการบริหารงานด้านจิตอาสาของพระคิลานุปัฏฐาก พบว่า ก่อน-หลังทดลองแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของพระคิลานุปัฏฐาก พบว่า หลังทดลองมีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น


4) ผลการประเมินผลรูปแบบการบริหารงานด้านจิตอาสา ของพระคิลานุปัฏฐาก พบว่า ภาพรวมมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เอกวฑฺฒโน (ต๊ะปาง) พ. . ., แตงจวง พ., & มหาวีโร,ผศ.ดร. พ. (2024). รูปแบบการบริหารงานด้านจิตอาสาของพระคิลานุปัฎฐาก กรณีศึกษาอำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน. วารสาร มจร.หริภุญชัยปริทรรศน์, 8(4), 136–149. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMHR/article/view/a-0010
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ปภัส ฉัตรยาลักษณ์ และจุฑารัตน์ เปลวทอง. (2563). “รูปแบบกิจกรรมเสริมสร้างจิตสาธารณะตามหลักการเรียนรู้แบบ Active Learning สำหรับนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่”. วารสารบัณฑิตวิจัย. 11(2), 11-25.

พูลสุข หิงศานนท์. (2549). การพัฒนารูปแบบ. กรุงเทพมหานคร : วัฒนาพานิช.

พระครูรัตนกิจจาภิวัฒน์ (วิชัย คำผาด) และคณะ. (2564). “ปัจจัยที่ส่งผลต่อสุขภาพชีวิตพระสงฆ์ในเขตอำเภอรัตนบุรี จังหวัดสุรินทร์”. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. 7(2), 16-30

พระครูสังฆวิสุทธิคุณ (บุญยุทธ พุทฺธสโร) และพระสุธีวีรบัณฑิต และธิติวุฒิ หมั่นมี. (2560). “การพัฒนาจิตอาสาของพระสังฆาธิการในจังหวัดระยอง”. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 6(2) ฉบับพิเศษ ครั้งที่ 4, 37-50.

พระอธิการเฉลิม กนฺตสาโรและศิริโรจน์ นามเสนา. (2565). “พระคิลานุปัฏฐาก: บทบาทการดูแลสุขภาวะพระสงฆ์”. วารสารวิจยวิชาการ. 5(2), 275-284.

พระอธิการณัฐพล ปญฺญาวุฑฺโฒ. พระอธิการสุชาติ จนฺทสโร และพระครู สุตชยาภรณ์. (2564). “จิตอาสาและรูปแบบการพัฒนาของพระคิลานุปัฎฐากพระสงฆ์อำเภอห้างฉัตร จังหวัดลำปาง”. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง. 10(1), 33-45.

พระศราวุฒิ สุปติฎฺฐิโต (เข็มสม), ดิเรก นุ่นกล่ํา และกันตภณ หนูทองแก้ว. (2565). “การขับเคลื่อนจิตอาสาเชิงพุทธของประชาชนในชุมชนบ้านบางโหนดตําบลขนอม อําเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช”. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 9(11), 84-93.

มาเรียม นิลพันธุ์. (2555). การประเมินหลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการนิเทศ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. รายงานการวิจัย. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ. (2562). ธรรมนูญสุขภาพสงฆ์แห่งชาติ พุทธศักราช 2560. พิมพ์ครั้งที่ 6. นนทบุรี: บริษัทโอ เอส พริ้นติ้ง จำกัด.