การศึกษาสภาพปัจจุบันและปัญหาการบริหารงานนิเทศภายในโรงเรียนบ้านห้วยหละ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำพูนเขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันและ2)ปัญหาของการบริหารงานนิเทศภายในโรงเรียนบ้านห้วยหละ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำพูน เขต 2 ประชากรได้แก่ ผู้บริหาร ครู และบุคลากรทางการศึกษา จำนวน 14 คน เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบบันทึกการประชุมระดมสมอง เก็บข้อมูลโดยการประชุมระดมสมอง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัย
1) การศึกษาสภาพปัจจุบัน พบว่า 1) ด้านการวางแผนการนิเทศ มีการจัดทำปฏิทินการนิเทศชัดเจน แต่ดำเนินงานไม่เป็นไปตามแผนเนื่องจากภาระงานของครูและกิจกรรมภายนอกที่แทรกเข้ามา 2) ด้านการสังเกตการสอน ขาดความต่อเนื่อง ครูบางส่วนต่อต้านในการสังเกตการสอน และเวลานิเทศถูกจำกัดด้วยภารกิจหลายด้าน 3) ด้านการสะท้อนผลการนิเทศ ยังไม่สะท้อนถึงการปรับปรุงการพัฒนาอย่างแท้จริง 4) ด้านการสรุปและรายงานผลการนิเทศ ขาดการดำเนินการที่เป็นระบบและชัดเจน
2) การศึกษาปัญหา พบว่า 1) ด้านการวางแผนการนิเทศ ขาดความร่วมมือในการวางแผนการนิเทศ 2) การสังเกตการสอน ครูมีทัศนคติทางลบต่อการสังเกตการสอน 3) การสะท้อนผล ครูขาดความรู้ความเข้าใจต่อกระบวนการสะท้อน 4) การสรุปและรายงานผลการนิเทศ ปัญหาเดิมไม่ได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง
งานวิจัยนี้มีข้อเสนอแนะคือ ควรมีการส่งเสริมวัฒนธรรมการนิเทศภายในและสร้างแรงจูงใจให้ครูมีส่วนร่วมในการวางแผน กำหนดนโยบายการนิเทศภายในที่ชัดเจน สนับสนุนทรัพยากรและเวลาดำเนินงานในรูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ พัฒนารูปแบบการนิเทศภายใน และศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการนิเทศภายใน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กันตพล แสงสาย. (2563). สภาพปัจจุบันและปัญหาการบริหารงานนิเทศภายในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา. วารสารวิจัยเพื่อพัฒนาการศึกษา, 12(2), 45–56.
นันทรัตน์ คงคะชาติ, ทินกร ชอัมพงษ์, และ ปพนสรรค์ โพธิพิทักษ์. (2564). การศึกษาสภาพการนิเทศภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 1. วารสารบริหารและนิเทศการศึกษา, 1(1), 17–30.
บุญชม ศรีสะอาด. (2563). การวิจัยทางการศึกษา. สุวีริยาสาส์น.
บุญธิดา เทวาพิทักษ์, จักรปรุฬห์ วิชาอัครวิทย์, รสกรพัฒน์ หิรัญญะสิริ, และ สนิท หาจัตุรัส. (2567). รูปแบบการนิเทศภายในโรงเรียนท่าศาลา จังหวัดเชียงใหม่ โดยใช้ “COVID MODEL”. วารสารปัญญาภาวนา, 1(1), 15-25.
ปกรณ์พงศ์ อินทองแก้ว. (2563). ปัจจัยและแนวทางในการขับเคลื่อนการดำเนินงานนิเทศภายในโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดเล็กสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].
พัชรี ทับทิม. (2562). การพัฒนารูปแบบการนิเทศภายในโรงเรียนเพื่อยกระดับคุณภาพการเรียนการสอน. วารสารวิจัยทางการศึกษา, 12(1), 45-59.
พุทธชาด แสนอุบล. (2560). สภาพ ปัญหา และแนวทางการปรับปรุงการนิเทศภายในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 20. วารสารการวิจัยและพัฒนาระบบการศึกษา, 7(2), 24-36. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/SNGSJ /article/view/87070/109119
พรนภา วัดน้อย, และ ทัศนะ ศรีปัตตา. (2565). กระบวนการนิเทศภายในสถานศึกษาที่ส่งเสริมการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 1. วารสารร้อยแก่นสารศึกษา, 7(4), 46-59.
รัชนีกร วงศ์สะอาด, และ วัลลภา อารีรัตน์. (2558). การมีส่วนร่วมในการดำเนินงานการนิเทศภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 25. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 9(3), 165-173.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). รายงานผลการดำเนินงานการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สพฐ. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา (2563). แนวทางการขับเคลื่อนคุณภาพการศึกษาเพื่อพัฒนาประเทศ. สกศ. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุพัตรา คงนิล. (2563). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาคุณภาพการศึกษา: กรณีศึกษาต้นแบบ. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ, 8(2), 30-41.
อุทัยรัตน์ แสงพระจันทร์, และ อดุลย์ วังศรีคูณ. (2559). การศึกษาสภาพและแนวทางการดำเนินการนิเทศภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยจังหวัด กลุ่ม 5 ขุนศึก. วารสารครุพิบูล, 3(1), 50-61. https://doi.org/10. 14456/edupsru.2016.5
DuFour, R., & Fullan, M. (2013). Cultures built to last: Systemic PLCs at work. Solution Tree Press.
Fullan, M. (2011). Choosing the wrong drivers for whole system reform. Centre for Strategic Education.
Glickman, C. D., Gordon, S. P., & Ross-Gordon, J. M. (2018). SuperVision and instruction-al leadership: A developmental approach (10th ed.). Pearson.
Hargreaves, A., & Fullan, M. (2012). Professional capital: Transforming teaching in every school. Teachers College Press.
Hord, S. M. (2004). Learning together, leading together: Changing schools through pro-fessional learning communities. Teachers College Press.
Ministry of Education. (2020). Thailand education development policy. Ministry of Edu-cation.
Sergiovanni, T. J. (2015). Strengthening the heartbeat: Leading and learning together in schools. Jossey-Bass.
Stoll, L., Bolam, R., McMahon, A., Wallace, M., & Thomas, S. (2006). Professional learning communities: A review of the literature. Journal of Educational Change, 7(4), 221–258. https://doi.org/10.1007/s10833-006-0001-8
Stoll, L., & Seashore Louis, K. (Eds.). (2007). Professional learning communities: Diver-gence, depth and dilemmas. McGraw-Hill Education.
