การประยุกต์หลักอิทธิบาทธรรมเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการ เบี้ยยังชีพผู้สูงอายุของเทศบาลตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน

บทคัดย่อ

วิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับประสิทธิภาพการบริหารจัดการเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ     2) เปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้สูงอายุต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุโดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3) ศึกษาแนวทางการประยุกต์หลักธรรมเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ ของเทศบาลตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน วิจัยแบบผสานวิธี คือ เชิงปริมาณ ประชากรและกลุ่มตัวอย่างได้แก่ ผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลทาปลาดุกที่ได้รับเบี้ยยังชีพจำนวน 332 คน เครื่องมือ ได้แก่ แบบสอบถาม มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.90 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที ค่าเอฟ และเชิงคุณภาพ โดยผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 รูปหรือคน

          ผลการวิจัยพบว่า

1) ระดับประสิทธิภาพการบริหารจัดการเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ ของเทศบาลตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน พบว่า ด้านการให้บริการอย่างเสมอภาค ด้านการให้บริการอย่างตรงต่อเวลา ด้านการให้บริการอย่างเพียงพอ ด้านการให้บริการอย่างต่อเนื่อง และด้านการให้บริการอย่างก้าวหน้า โดยรวมอยู่ในระดับดีมาก

2) เปรียบเทียบระดับความคิดเห็นของผู้สูงอายุต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ ของเทศบาลตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน พบว่า ผู้สูงอายุที่มีเพศ อายุ และสถานภาพ แตกต่างกันมีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน และผู้สูงอายุที่มีวุฒิการศึกษา อาชีพ และรายได้เฉลี่ยต่อเดือน มีความคิดเห็นแตกต่างกัน จึงยอมรับสมมติฐานการวิจัย

3) แนวทางเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ ของเทศบาลตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน โดยการประยุกต์หลักอิทธิบาท 4 พบว่า 1) ด้านฉันทะ ผู้ปฏิบัติงานจะต้องมีความรู้สึกดี มีความพึงพอใจต่องานที่ทำ 2) ด้านวิริยะ ผู้ปฏิบัติงานต้องมีความพยายาม ความขยันหมั่นเพียรในการทำงาน 3) ด้านจิตตะ ผู้ปฏิบัติงานควรมีความตั้งใจและความใส่ใจอย่างเต็มที่ 4) ด้านวิมังสา ผู้ปฏิบัติงานควรมีสติในการไตร่ตรอง และพิจารณาถึงเหตุผลของสิ่งต่างๆ