DEVELOPING INSTRUCTION ON FUNDAMENTAL OF NURSING WITH THE COGTLE MODELFOR BACHELOR DEGREE PROGRAM OF NURSING STUDENTS
Keywords:
Instruction, Fundamental of Nursing, COGTLE ModelAbstract
The purpose of this research was to develop a model for Fundamental of Nursing Subject. There were 4 phases as follows. 1) studying the problems of Fundamental of Nursing Subject. The tool for using the structured interview form. Analyze the content obtained from the interview. 2) Develop the model by Delphi technique 3 times. The instrument was a questionnaire. Analyze the median and Interquartile Range. 3) Compare the average scores of learning outcomes in 6 areas Domains. Tools used to measure the learning outcomes. Average analysis Standard deviation and compare the learning outcomes before and after the experiment with paired t-test and 4) Certified using the model by connoisseurship. The instrument was a questionnaire. Analyze the median and Interquartile Range. The sample consisted of 28 instructors, 36 students, and 19 experts in Fundamental of Nursing Subject. The result of the research shows that 1) The problems of Fundamental of Nursing Subject: instructors are lack of coherent teaching plans learning objectives that are inconsistent with the learning goals. And students: Lack of awareness, learning objectives and goals, Assessment of learning is not consistent with the needs of students. 2) The experts in Nursing Subject have consensus, can use the model. 3) Compare the average scores of learning outcomes in 6 areas Domains, it was found that the mean scores of total scores and individual scores in post-experiment were significantly higher than before the experiment at the .05 level. 4) The result of connoisseurship was based on experts who are nursing instructors. There is a consensus that the model is suitable for use.
References
คัทรียา รัตนวิมล และคณะ. (2558). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนโดยผู้ป่วยจำลองร่วมกับวงสนทนาแห่งความไว้ใจเพื่อส่งเสริมความสุขในการเรียนสำหรับนิสิตพยาบาล. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 9(3), 179-192.
จิรณี ตันติรัตนวงศ์. (2558). TQF กับการเป็นอาจารย์มืออาชีพ. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 2(1), 51-65.
จุฑามาศ กาญจนธรรม และเด่น ชะเนติยัง. (2558). การพัฒนารูปแบบเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการบริหารจัดการในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 2. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 9(พิเศษ), 109-122.
ดวงเดือน เทพนวล. (2556). การพัฒนาพฤติกรรมด้านความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ โดยวิธีการสอนแบบกระบวนการกลุ่ม. วารสารราชภัฏเชียงใหม่, 14(2), 98-108.
นภาภรณ์ ธัญญา และวิมลรัตน์ จตุรานนท์. (2551). การพัฒนาบทเรียนอิเล็กทรอนิกส์วิชาวิทยาศาสตร์โดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดไฮ/สโคปสำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่ 3โรงเรียนเบญจมราชาลัยในพระบรมชูปถัมภ์. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม, 4(2), 77-88.
นวรัตน์ ไวชมพู และสุจิตรา จรจิตร. (2559). ความท้าทายของครูพยาบาล : Teach Less, Learn More แห่งศตวรรษที่ 21. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 3(2), 44-52.
ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ. (2552). มาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ . ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 126 ตอนพิเศษ 125 ง หน้า 17 (31 สิงหาคม 2552).
ประไพพิมพ์ สุธีวสินนท์ และประสพชัย พสุนนท์. (2559). กลยุทธ์การเลือกตัวอย่างสำหรับ การวิจัยเชิงคุณภาพ. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 29(2), 31-48.
ปราณี อ่อนศรี. (2555). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ที่ใช้สมองเป็นฐานของนักเรียนพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลกองทัพบก. เวชสารแพทย์ทหารบก, 65(4), 249-257.
รัญชนา หน่อคำ และจุฑามาศ ชื่นชม. (2559). การศึกษาผลการเรียนรู้ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติในรายวิชาฝึกปฏิบัติการพยาบาลพื้นฐาน คณะพยาบาลศาสตร์ วิทยาลัยเชียงราย ปีการศึกษา 2557. เรียกใช้เมื่อ 24 พฤศจิกายน 2562 จาก http://www.prc.up.ac.th/FileUpload/Proceedings%20พะเยาวิจัย%205%20ฉบับสมบูรณ์_636098828465263516.pdf
ลัดดาวัลย์ ไวยสุระสิงห์ และสุภาวดี นพรุจจินดา. (2554). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดการเรียนรู้ตามสภาพจริงเพื่อเสริมสร้างผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สุพรรณบุรี. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 4(3), 63-78.
วณิชา พึ่งชมพู และศิริรัตน์ ปานอุทัย. (2557). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนด้วย E-Learning สำหรับนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ในกระบวนวิชาการพยาบาลผู้สูงอายุ. พยาบาลสาร, 41(5 ฉบับพิเศษ), 11-25.
วารุณี สุวรวัฒนกุล และคณะ. (2559). ผลของการพัฒนาทักษะและระดับการสะท้อนคิดด้วยโปรแกรมเรียนรู้การสะท้อนคิดของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี จังหวัดนนทบุรี. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 27(1), 61-71.
ศิริจิตร จันทร และธัญลักษณ์ บรรลิขิตกุล. (2555). ความพร้อมในการฝึกปฏิบัติในรายวิชาปฏิบัติการพยาบาลพื้นฐานของนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลสภากาชาดไทย. วารสารสภากาชาดไทย, 5(1), 32-46.
สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์. (2561). การพัฒนารูปแบบการสอนรายวิชาศึกษาทั่วไปตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติของหมวดวิชาศึกษาทั่วไป วิทยาลัยดุสิตธานี กรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 12(1), 263-278.
สุปาณี เสนาดิสัย และวรรณภา ประไพพานิช. (2554). การพยาบาลพื้นฐานแนวคิดและการปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพมหานคร: จุดทอง.
สุรัมภา รอดมณี และคณะ. (2559). การประเมินหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต (ฉบับปรับปรุง 2549) วิทยาลัยพยาบาลตำรวจ. วารสารพยาบาลตำรวจ, 8(1), 170-181.
องอาจ นัยพัฒน์. (2553). การวัดประเมินในชั้นเรียน : วิวัฒนาการและแนวคิดใหม่เพื่อพัฒนาการเรียนรู้. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 2(3), 1-12.
Habibi, A. et al. (2014). Delphi Technique Theoretical Framework in Qualitative Research. International Journal of Engineering Science, 3(4), 8-13.
Kitson, A. et al. (2013). Reclaming and redefining The fundamentals of care : nursing’s response to meeting patients’ basic human needs. Australia: Adelaide.
Krathwohl, D. R. (2012). A revision of Bloom’s Taxonomy : an overview. London : Routledge.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
