การพัฒนาการเรียนการสอนวิชาการพยาบาลพื้นฐานโดยใช้รูปแบบ COGTLE ของนิสิตหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต
คำสำคัญ:
การเรียนการสอน, การพยาบาลพื้นฐาน, รูปแบบ COGTLEบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวิชาการพยาบาลพื้นฐาน ดำเนินการวิจัย 4 ระยะคือ 1) ศึกษาสภาพปัญหาการเรียนการสอนวิชาการพยาบาลพื้นฐาน เครื่องมือใช้แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง วิเคราะห์เนื้อหาที่ได้จากการสัมภาษณ์ 2) พัฒนารูปแบบด้วยเทคนิคเดลฟาย 3 รอบ เครื่องมือใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ค่ามัธยฐานและค่าพิสัยระหว่างควอไทล์ 3) เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนมาตรฐานผลการเรียนรู้ 6 ด้านของนิสิต เครื่องมือใช้แบบวัดมาตรฐานผลการเรียนรู้ วิเคราะห์ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบมาตรฐานผลการเรียนรู้ก่อนและหลังการทดลองด้วยสถิติ paired t-test และ 4) รับรองการใช้รูปแบบโดยการสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญ เครื่องมือใช้แบบสอบถามความคิดเห็น วิเคราะห์ค่ามัธยฐาน และค่าพิสัยระหว่างควอไทล์ กลุ่มตัวอย่างเป็นอาจารย์ 28 คน นิสิต 36 คน และผู้เขี่ยวชาญด้านการเรียนการสอนวิชาการพยาบาลพื้นฐาน 19 ท่าน ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัญหาการสอนวิชาการพยาบาลพื้นฐาน ปัญหาที่พบ คือ ด้านอาจารย์ได้แก่ แผนการสอนขาดความเชื่อมโยงกัน วัตถุประสงค์ของการเรียนรู้ไม่สอดคล้องกับเป้าหมายของการเรียนรู้ และด้านนิสิตได้แก่ ขาดการรับรู้วัตถุประสงค์และเป้าหมายของการเรียนรู้ การประเมินผลการเรียนรู้ไม่สอดคล้องกับความต้องการของผู้เรียน 2) ผู้เชี่ยวชาญด้านการเรียนการสอนวิชาการพยาบาลพื้นฐานมีความเห็นสอดคล้องกันว่าสามารถนำรูปแบบ ไปใช้ได้ 3) การเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนมาตรฐานผลการเรียนรู้ 6 ด้านของนิสิต พบว่าค่าเฉลี่ยคะแนนรวมและค่าเฉลี่ยคะแนนรายด้านระยะหลังการทดลองสูงกว่าระยะก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4) ผลการสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญซึ่งเป็นอาจารย์พยาบาล มีความคิดเห็นสอดคล้องกันว่ารูปแบบเหมาะสมต่อการนำไปใช้
เอกสารอ้างอิง
คัทรียา รัตนวิมล และคณะ. (2558). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนโดยผู้ป่วยจำลองร่วมกับวงสนทนาแห่งความไว้ใจเพื่อส่งเสริมความสุขในการเรียนสำหรับนิสิตพยาบาล. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 9(3), 179-192.
จิรณี ตันติรัตนวงศ์. (2558). TQF กับการเป็นอาจารย์มืออาชีพ. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 2(1), 51-65.
จุฑามาศ กาญจนธรรม และเด่น ชะเนติยัง. (2558). การพัฒนารูปแบบเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการบริหารจัดการในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 2. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 9(พิเศษ), 109-122.
ดวงเดือน เทพนวล. (2556). การพัฒนาพฤติกรรมด้านความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ โดยวิธีการสอนแบบกระบวนการกลุ่ม. วารสารราชภัฏเชียงใหม่, 14(2), 98-108.
นภาภรณ์ ธัญญา และวิมลรัตน์ จตุรานนท์. (2551). การพัฒนาบทเรียนอิเล็กทรอนิกส์วิชาวิทยาศาสตร์โดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดไฮ/สโคปสำหรับนักเรียนช่วงชั้นที่ 3โรงเรียนเบญจมราชาลัยในพระบรมชูปถัมภ์. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม, 4(2), 77-88.
นวรัตน์ ไวชมพู และสุจิตรา จรจิตร. (2559). ความท้าทายของครูพยาบาล : Teach Less, Learn More แห่งศตวรรษที่ 21. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 3(2), 44-52.
ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ. (2552). มาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ . ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 126 ตอนพิเศษ 125 ง หน้า 17 (31 สิงหาคม 2552).
ประไพพิมพ์ สุธีวสินนท์ และประสพชัย พสุนนท์. (2559). กลยุทธ์การเลือกตัวอย่างสำหรับ การวิจัยเชิงคุณภาพ. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 29(2), 31-48.
ปราณี อ่อนศรี. (2555). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการเรียนรู้ที่ใช้สมองเป็นฐานของนักเรียนพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลกองทัพบก. เวชสารแพทย์ทหารบก, 65(4), 249-257.
รัญชนา หน่อคำ และจุฑามาศ ชื่นชม. (2559). การศึกษาผลการเรียนรู้ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติในรายวิชาฝึกปฏิบัติการพยาบาลพื้นฐาน คณะพยาบาลศาสตร์ วิทยาลัยเชียงราย ปีการศึกษา 2557. เรียกใช้เมื่อ 24 พฤศจิกายน 2562 จาก http://www.prc.up.ac.th/FileUpload/Proceedings%20พะเยาวิจัย%205%20ฉบับสมบูรณ์_636098828465263516.pdf
ลัดดาวัลย์ ไวยสุระสิงห์ และสุภาวดี นพรุจจินดา. (2554). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดการเรียนรู้ตามสภาพจริงเพื่อเสริมสร้างผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สุพรรณบุรี. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 4(3), 63-78.
วณิชา พึ่งชมพู และศิริรัตน์ ปานอุทัย. (2557). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนด้วย E-Learning สำหรับนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ในกระบวนวิชาการพยาบาลผู้สูงอายุ. พยาบาลสาร, 41(5 ฉบับพิเศษ), 11-25.
วารุณี สุวรวัฒนกุล และคณะ. (2559). ผลของการพัฒนาทักษะและระดับการสะท้อนคิดด้วยโปรแกรมเรียนรู้การสะท้อนคิดของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี จังหวัดนนทบุรี. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 27(1), 61-71.
ศิริจิตร จันทร และธัญลักษณ์ บรรลิขิตกุล. (2555). ความพร้อมในการฝึกปฏิบัติในรายวิชาปฏิบัติการพยาบาลพื้นฐานของนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลสภากาชาดไทย. วารสารสภากาชาดไทย, 5(1), 32-46.
สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์. (2561). การพัฒนารูปแบบการสอนรายวิชาศึกษาทั่วไปตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติของหมวดวิชาศึกษาทั่วไป วิทยาลัยดุสิตธานี กรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 12(1), 263-278.
สุปาณี เสนาดิสัย และวรรณภา ประไพพานิช. (2554). การพยาบาลพื้นฐานแนวคิดและการปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพมหานคร: จุดทอง.
สุรัมภา รอดมณี และคณะ. (2559). การประเมินหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต (ฉบับปรับปรุง 2549) วิทยาลัยพยาบาลตำรวจ. วารสารพยาบาลตำรวจ, 8(1), 170-181.
องอาจ นัยพัฒน์. (2553). การวัดประเมินในชั้นเรียน : วิวัฒนาการและแนวคิดใหม่เพื่อพัฒนาการเรียนรู้. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 2(3), 1-12.
Habibi, A. et al. (2014). Delphi Technique Theoretical Framework in Qualitative Research. International Journal of Engineering Science, 3(4), 8-13.
Kitson, A. et al. (2013). Reclaming and redefining The fundamentals of care : nursing’s response to meeting patients’ basic human needs. Australia: Adelaide.
Krathwohl, D. R. (2012). A revision of Bloom’s Taxonomy : an overview. London : Routledge.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
