WATERSHED COMMUNITY FOREST MANAGEMENT BY NETWORK MANAGEMENT IN NAN PROVINCE
Keywords:
Watershed Community Forest, Management by Network Management, Nan ProvinceAbstract
The objectives of this article were to study 1) the conditions of upstream community forest management by network management in Nan province 2) to study the components of watershed community forest management by network management in Nan province 3) to propose guidelines for watershed community forest management by network management in Nan province. This research is a qualitative research to find new knowledge from the key informant's views. The researcher selects the specific informants, divided into 3 groups: government, private sector and houses/communities/temples/schools which led to the management of the upstream community forest by managing the networks in Nan province by using the methodology from document analysis, in-depth interviews and group discussion and data analysis by means of content analysis. The results of the research were as follows: 1. Surveying and reporting from all areas confirm that the destruction of precious natural resources in Nan has entered a crisis. Nan and villagers' organizations have realized the problem of degradation of natural resources and the environment. It has expanded the concept and sought more alliances by applying existing natural resources for maximum benefits and sustainability with establishing a network for managing upstream forest forests together. 2. In the responsibility of the government, private sector and the public sector, the Hug Muang Nan group has consistently played a role in supporting local organizations to conserve natural resources and the environment. 3. This research proposes a solution in which the government must have a clear policy to reduce planting areas. Maize in the Sun and support a career that depends on the abundance of forests. Accurately relating to upstream community forests, the successful management of community forests is a result of the integration or integration of existing knowledge with modern knowledge.
References
โกมล แพรกทอง. (2549). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับป่าไม้ชุมชน. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จาตุรนต์ จันระมาด. (2553). การนำนโยบายการบริหารอุทยานแห่งชาติไปปฏิบัติ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ฉลาดชาย รมิตานนท์. (2562). ป่าชุมชนความหมายของ "ป่า” และ “ชุมชน”. เรียกใช้เมื่อ 22 พฤษภาคม 2562 จาก http://www.5provincesforest.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538729093&Ntype=1
เชาวฤทธิ์ จงเกษกรณ์. (2552). การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของชุมชนในการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำ : กรณีศึกษาชุมชนลุ่มน้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี. ใน ดุษฎีนิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาพัฒนาสังคม. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ทัชชวัฒน์ เหล่าสุวรรณ และคณะ. (2553). บทบาทในการส่งเสริมและพัฒนาป่าชุมชนแบบมีส่วนร่วมขององค์กรปกครองท้องถิ่น จังหวัดมหาสารคาม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.
ธนพฤกษ์ ชามะรัตน์ และคณะ. (2554). หมุดยึดคนกระจาย : เครือข่ายทางสังคมของนายหน้าแรงงาน. วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง, 7(3), 27-52.
บัณฑิตา ชำนาญกิจ. (2557). การประยุกต์ใช้ทุนทางสังคมกับการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ : กรณีศึกษา ป่าชุมชนบ้านห้วยสะพานสามัคคี ตำบลหนองโรง อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 25(2), 25-36.
ผู้จัดการออนไลน์. (2560). จังหวัดน่านจ่อพัฒนาฐานข้อมูลที่ดิน…เร่งฟื้นฟูพื้นที่ป่าไม้. เรียกใช้เมื่อ 22 พฤษภาคม 2562 จาก https://mgronline.com/local/detail/9600000070557
พันธ์ศิริ ธนาริยะวงศ์. (2556). เครือข่ายการจัดการภัยพิบัติจากอุทกภัย หมู่บ้านเก้ากอ ตำบลทอนหงส์ อำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์, 4(1), 51-71.
พันธุ์ทิพย์ นวานุช และคณะ. (2554). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จในการจัดการป่าชุมชนของหมู่บ้านป่าสักงาม ตำบลลวงเหนือ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยนอร์ท-เชียงใหม่.
ภาคภูมิ เหล่าตระกูล. (2562). จิสด้าผลึกกำลังร่วมบูรณาการขับเคลื่อน การจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน : พื้นที่จังหวัดน่าน. เรียกใช้เมื่อ 22 พฤษภาคม 2562 จาก https://www.gistda.or.th/main/th/node/3109
ยุทธไชยันต์ พรหมนิกร. (2554). การพัฒนารูปแบบการจัดการทรัพยากรธรรมชาติภายใต้ การมีส่วนร่วมของประชาชนบนพื้นฐานการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน กรณีศึกษา ป่าชุมชนดงมัน จังหวัดยโสธร. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิภาค. มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานี.
วรรณภา เหลี่ยมสิงห์ขร และคณะ. (2554). ภูมิปัญญาชาวบ้านกับขบวนการจัดการป่าชุมชนโคกใหญ่ อำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.
สุรินทร์ อ้นพรม. (2554). ป่าชุมชน : เทคโนโลยีอำนาจควบคุมชุมชนในเขตป่าชิ้นใหม่ กรณีศึกษาป่าชุมชนห้วยแก้ว ตำบลห้วยแก้ว อำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสังคมวิทยามานุษยวิทยา, 30(2), 155-178.
เสน่ห์ จามริก และยศ สันติสมบัติ. (2538). ป่าชุมชนในประเทศไทย : แนวทางพัฒนา เล่ม 1. กรุงเทพมหานคร: สถาบันชุมชนท้องถิ่นพัฒนา.
Charo Z. et al. (2007). Governance, Power, and Mandated Collaboration in an Interorganizational network. Administration and Society, 39(2), 150-93 .
Windhoff-Hentier & Andriene. (1992). The Internationalization of Domestic Policy: A Motor of Decentralization. Limerck: Ireland.