การจัดการป่าชุมชนต้นน้ำโดยการจัดการเครือข่ายในจังหวัดน่าน

ผู้แต่ง

  • วันชัย แก้วแสน มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น
  • กฤษณา ไวสำรวจ มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น

คำสำคัญ:

การจัดการป่าชุมชนต้นน้ำ, การจัดการเครือข่าย, จังหวัดน่าน

บทคัดย่อ

บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพการจัดการป่าชุมชนต้นน้ำโดย    การจัดการเครือข่ายในจังหวัดน่าน 2) เพื่อศึกษาองค์ประกอบการจัดการป่าชุมชนต้นน้ำโดยการจัดการเครือข่ายในจังหวัดน่าน และ 3) เพื่อเสนอแนวทางการจัดการป่าชุมชนต้นน้ำโดยการจัดการเครือข่ายในจังหวัดน่าน การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ หาองค์ความรู้ใหม่จากทัศนะของผู้ให้ข้อมูล ซึ่งผู้วิจัยทำการคัดเลือกผู้ให้ข้อมูลแบบเจาะจง แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม คือ ภาครัฐ ภาคเอกชน และบ้าน/ชุมชน/วัด/โรงเรียน อันนำไปสู่การจัดการป่าชุมชนต้นน้ำโดยการจัดการเครือข่ายในจังหวัดน่าน โดยใช้วิธีการวิเคราะห์เอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่ม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า  1) การสำรวจพื้นที่และรายงานยืนยันตรงกันว่าสถานการณ์ของจังหวัดน่านได้เข้าสู่ภาวะวิกฤติ กลุ่มฮักเมืองน่านกับองค์กรชาวบ้านได้เล็งเห็นถึงปัญหาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม   จึงได้รณรงค์ปลูกจิตสำนึกการอนุรักษ์ โดยประยุกต์ใช้ทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์สูงสุดและยั่งยืน โดยมีการสร้างเครือข่ายจัดการป่าชุมชนต้นน้ำร่วมกัน 2) ในความรับผิดชอบของภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคประชาชนนั้น กลุ่มฮักเมืองน่านได้ดำเนินบทบาทด้านการสนับสนุนองค์กรท้องถิ่น ดำเนินงานอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างต่อเนื่อง 3) งานวิจัยนี้เสนอทางออกโดยภาครัฐจะต้องมีนโยบายที่ชัดเจนและสนับสนุนการประกอบอาชีพที่พึ่งพิงกับความอุดมสมบูรณ์ของป่า ในการจัดการป่าชุมชนได้สำเร็จนั้นเป็นผลมาจากการผสมผสานหรือการบูรณาการองค์ความรู้ที่มีอยู่แบบดั้งเดิมเข้ากับความรู้สมัยใหม่

เอกสารอ้างอิง

โกมล แพรกทอง. (2549). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับป่าไม้ชุมชน. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

จาตุรนต์ จันระมาด. (2553). การนำนโยบายการบริหารอุทยานแห่งชาติไปปฏิบัติ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ฉลาดชาย รมิตานนท์. (2562). ป่าชุมชนความหมายของ "ป่า” และ “ชุมชน”. เรียกใช้เมื่อ 22 พฤษภาคม 2562 จาก http://www.5provincesforest.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538729093&Ntype=1

เชาวฤทธิ์ จงเกษกรณ์. (2552). การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของชุมชนในการบริหารจัดการทรัพยากรน้ำ : กรณีศึกษาชุมชนลุ่มน้ำสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี. ใน ดุษฎีนิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาพัฒนาสังคม. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ทัชชวัฒน์ เหล่าสุวรรณ และคณะ. (2553). บทบาทในการส่งเสริมและพัฒนาป่าชุมชนแบบมีส่วนร่วมขององค์กรปกครองท้องถิ่น จังหวัดมหาสารคาม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.

ธนพฤกษ์ ชามะรัตน์ และคณะ. (2554). หมุดยึดคนกระจาย : เครือข่ายทางสังคมของนายหน้าแรงงาน. วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง, 7(3), 27-52.

บัณฑิตา ชำนาญกิจ. (2557). การประยุกต์ใช้ทุนทางสังคมกับการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ : กรณีศึกษา ป่าชุมชนบ้านห้วยสะพานสามัคคี ตำบลหนองโรง อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 25(2), 25-36.

ผู้จัดการออนไลน์. (2560). จังหวัดน่านจ่อพัฒนาฐานข้อมูลที่ดิน…เร่งฟื้นฟูพื้นที่ป่าไม้. เรียกใช้เมื่อ 22 พฤษภาคม 2562 จาก https://mgronline.com/local/detail/9600000070557

พันธ์ศิริ ธนาริยะวงศ์. (2556). เครือข่ายการจัดการภัยพิบัติจากอุทกภัย หมู่บ้านเก้ากอ ตำบลทอนหงส์ อำเภอพรหมคีรี จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์, 4(1), 51-71.

พันธุ์ทิพย์ นวานุช และคณะ. (2554). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จในการจัดการป่าชุมชนของหมู่บ้านป่าสักงาม ตำบลลวงเหนือ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยนอร์ท-เชียงใหม่.

ภาคภูมิ เหล่าตระกูล. (2562). จิสด้าผลึกกำลังร่วมบูรณาการขับเคลื่อน การจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน : พื้นที่จังหวัดน่าน. เรียกใช้เมื่อ 22 พฤษภาคม 2562 จาก https://www.gistda.or.th/main/th/node/3109

ยุทธไชยันต์ พรหมนิกร. (2554). การพัฒนารูปแบบการจัดการทรัพยากรธรรมชาติภายใต้ การมีส่วนร่วมของประชาชนบนพื้นฐานการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน กรณีศึกษา ป่าชุมชนดงมัน จังหวัดยโสธร. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิภาค. มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานี.

วรรณภา เหลี่ยมสิงห์ขร และคณะ. (2554). ภูมิปัญญาชาวบ้านกับขบวนการจัดการป่าชุมชนโคกใหญ่ อำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.

สุรินทร์ อ้นพรม. (2554). ป่าชุมชน : เทคโนโลยีอำนาจควบคุมชุมชนในเขตป่าชิ้นใหม่ กรณีศึกษาป่าชุมชนห้วยแก้ว ตำบลห้วยแก้ว อำเภอแม่ออน จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสังคมวิทยามานุษยวิทยา, 30(2), 155-178.

เสน่ห์ จามริก และยศ สันติสมบัติ. (2538). ป่าชุมชนในประเทศไทย : แนวทางพัฒนา เล่ม 1. กรุงเทพมหานคร: สถาบันชุมชนท้องถิ่นพัฒนา.

Charo Z. et al. (2007). Governance, Power, and Mandated Collaboration in an Interorganizational network. Administration and Society, 39(2), 150-93 .

Windhoff-Hentier & Andriene. (1992). The Internationalization of Domestic Policy: A Motor of Decentralization. Limerck: Ireland.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

08/19/2020

รูปแบบการอ้างอิง

แก้วแสน ว. ., & ไวสำรวจ ก. . (2020). การจัดการป่าชุมชนต้นน้ำโดยการจัดการเครือข่ายในจังหวัดน่าน. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(8), 141–159. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/244719

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย