THE WAYS FOR COPYING WITH DYING AND DEATH PREPARATION MODEL OF THE ELDERLY IN BUDDHIST PERSPECTIVE
Keywords:
Copying with Dying, Death Preparation, Elderly, BuddhismAbstract
The purpose of this qualitative research was to study the methods of coping with death in the Buddhist scriptures and the form of death preparation for the elderly according to Buddhist principles. The qualitative data is collected from Buddhist scriptures and related academic documents, analyzed according to logical and practical theory, and synthesized according to research objectives. The results of the research were found as follows: 1) Confrontation with near-death, near - death in 2 phases and death is the last phase of life. Methods of coping with death from the case study include coping with desires, warning and warning to those who are still alive, commanding the management of corpses, concentrating the mind at the end of the dead, consideration of the problems that may arise after their death and find a way to prevent, ask for forgiveness of people who have merit, merit to help people, substitute the benefactor, accept the law of karma, and listen to the dharma before death; 2) The form of preparation for death for the elderly in accordance with the Buddhist principles, consisting of principles and goals, namely knowing and being close to death and being able to handle the dying situation, and the 4 ways of preparing for the elderly were found as follow: 2.2.1) cognitive preparation, 2.2.2) psychological preparation, 2.2.3) social preparation, and 2.2.4) Buddhist principles for the preparation of the elderly, such as looking at death as a natural law (Anicca Saññā), looking at death positively (Marana Saññā), and looking at death as the final destination of life (Maraṇasati).
References
กรมอนามัย. (2551). โครงการส่งเสริมสุขภาพ ป้องกัน และเฝ้าระวังโรคกลุ่มผู้สูงอายุภายใต้ชุดสิทธิประโยชน์ หลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าปี 2551. กรุงเทพมหานคร: กรมอนามัย.
กาญจนา จิตต์วัฒน. (2553). การบูรณาการการเตรียมตัวตายในพระพุทธศาสนาเถรวาทกับวัชรยาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
กาญจนา จิตต์วัฒน. (2553). การบูรณาการการเตรียมตัวตายในพระพุทธศาสนาเถรวาทกับวัชรยาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
คณะกรรมการส่งเสริมและประสานงานผู้สูงอายุแห่งชาติ. (2545). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2545-2564) ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 1 พ.ศ. 2552. กรุงเทพมหานคร: เทพเพ็ญวานิสย์.
จินต์จุฑา รอดพาล. (2549). การตายดี: มุมมองจากผู้สูงอายุไทยพุทธ. ใน วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระชาย อภินนฺโท (ปริสัญญุตานนท์). (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการเตรียมตัวก่อนตายของ ผู้สูงอายุในชมรมปฏิบัติธรรม 24 น จังหวัดปราจีนบุรี. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระประภาส ปญฺญาคโมและคณะ. (2561). พุทธวิธีเตรียมตัวตายแบบทิเบต. วารสารสถาบันวิจัยพิมลธรรม, 5(1), 55-66.
พระมหาสุพร รกฺขิตธมฺโม (ปวงกลาง). (2557). ศึกษาวิเคราะห์การเผชิญความตายอย่างสงบ ตามหลักมรณสติในพระพุทธศาสนาเถรวาท. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มารยาท สุจริตวรกุล และ สิริลักษณ์ โสมานุสรณ์. (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการเตรียมตัวเพื่อการตายของผู้สูงอายุไทยพุทธ. วารสารเกื้อการุณย์, 25(1), 154 - 169.
ริณทร์วสา ภัทร์พรวัชรสิน และ ปริญญา หรุ่นโพธิ์. (2560). แนวทางพฤติกรรมความสามารถของผู้สูงอายุในการดูแลตนเองทางด้านร่างกายและจิตใจ อำเภอเมือง จังหวัดปทุมธานี. ใน การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ครั้งที่ 9 "ราชมงคลสร้างสรรค์นวัตกรรมที่ยั่งยืนสู่ประเทศไทย 4.0". นครปฐม: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
สมรักษ์ เจียมธีรสกุล และ จิรยุทธ์ สินธุพันธุ์. (2562). การสื่อสารเพื่อการเตรียมตัวตายในศตวรรษที่ 21. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติธีรทัศน์เชิงมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปกรรมศาสตร์ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงของสังคม “ความรัก ความตาย และอำนาจ ในบริบทสังคมร่วมสมัย”.
สารภี รังสีโกศัย. (2556). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการเตรียมตัวเพื่อเผชิญกับความตายและภาวะ ใกล้ตายของผู้สูงอายุในชมรมผู้สูงอายุ จังหวัดปัตตานี. ใน วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลผู้สูงอายุ. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2550). รายงานการสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ.2550. กรุงเทพมหานคร: สํานักสถิติเศรษฐกิจสังคม และประชามติ 1 สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
สุขสันติ งามแก้ม และ บำเพ็ญจิต แสงชาติ. (2559). การตายดีตามการรับรู้ของพระภิกษุ. ใน The National and International Graduate Research Conference 2016. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุพาภรณ์ กันยะติ๊บ. (2560). หลักพุทธธรรมกับการสร้างเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุ : กรณีศึกษา สถานปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่ง. ใน วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการสร้างเสริมสุขภาพ คณะสาธารณสุขศาสตร์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุวิทย์ เจริญศักดิ์ และคณะ. (2561). ความชุกของโรคจิตเวชในผู้ป่วยสูงอายุ คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยและผู้ดูแล และปัจจัยที่เกี่ยวข้อง. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 63(1), 89-98.
Hoang AnH Thu, Le. (2017). Techniques of Death: Buddhist Practice Femininity and Self - Cultivation at the Last Stage of Life in Vietnam. The Asia Pacific Journal of Anthropology, 18(2), 149 - 164.
Pinquart, M. & SÖrensen, S. (2002). Preparation for Death and Preparation for Care in Older Community-Dwelling Adults. Journal of Death and Dying, 45(1), 69 - 88.
World Health Organization. (2002). Active ageing: A policy framework no communicable disease prevention and health promotion ageing and life course. Geneva: Non-communicable Diseases and Mental Health Cluster.
