ACCOUNTABILITY OF THE GOVERNMENT SECTOR AND MEASURES TO PREVENT AND SUPPRESS HUMAN TRAFFICKING
Keywords:
Accountability, The Government Sector, Measures to Prevent and Suppress Human TraffickingAbstract
The objectives of this research article were to: 1) Study the problem of prevention and suppression of human trafficking, 2) Study, analyze, study and analyze the responsibilities of the public sector and measures to prevent and suppress human trafficking and 3) Find guidelines and recommendations on the responsibility of the public sector and measures to prevent and suppress human trafficking into effective implementation. This was a descriptive study using qualitative research methods. Using in-depth interviewing techniques, group conversations. There are 3 groups of key informants, consisting of 30 people: Group 1: 10 people, executives or policy representatives Group 2: 10 people, executives or operational representatives and Group 3: Key informants and stakeholders 3 groups of 5 people, totaling 15 people and analyzing the data. The results of the research showed that: 1) Human Trafficking Is a security threat and it is an issue that many countries around the world focus on because it is an act that takes advantage of humanity. It also leads to other problems. 2) responsibility The government has established a policy, strategy and work plan in accordance with the 1st issue of human trafficking prevention and suppression measures (2011 - 2016) by defining all five areas: prevention, prosecution, aid protection, development of policy mechanisms. Driving, and developing information management, and 3) Guidelines and recommendations Measures to prevent and suppress human trafficking must be applied equally and they should increase the multidisciplinary defense and suppression of human trafficking and the arrest and repression of serious measures, including the enforcement of immigration law If found fault, must be pushed back to the country immediately.
References
เกริกไกร นรภาร และธันยกร นรภาร. (2562). การศึกษาแนวทางและกลไกในการป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ตามแนวชายแดน: กรณีศึกษาแรงงานที่ทำงานในเขตเศรษฐกิจพิเศษมุกดาหาร จังหวัดมุกดาหาร. ใน สารนิพนธ์ สาขาวิชานิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์.
ธนสุนทร สว่างสาลี และสมิหรา จิตตลดากร. (2561). การนำนโยบายการป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ไปปฏิบัติเชิงบูรณาการในเขตพื้นที่จังหวัดสระแก้ว. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 13(2), 151-169.
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญกลุ่มที่ 1. (18 มิถุนายน 2563). สภาพปัญหาการป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์. (อภิสัณฐ์ ไชยรัตน์, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญกลุ่มที่ 2. (9 กรกฎาคม 2563). วิเคราะห์ความรับผิดชอบของภาครัฐกับมาตรการป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์. (อภิสัณฐ์ ไชยรัตน์, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ให้ข้อมูลสำคัญกลุ่มที่ 3. (10 สิงหาคม 2563). แนวทางและข้อเสนอแนะความรับผิดชอบของภาครัฐกับมาตรการป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ไปสู่การปฏิบัติให้มีประสิทธิภาพ. (อภิสัณฐ์ ไชยรัตน์, ผู้สัมภาษณ์)
ศูนย์ต่อต้านการค้ามนุษย์ระหว่างประเทศ. (2562). ประเภทคดีของสำนักงานอัยการสูงสุด. เรียกใช้เมื่อ 16 มกราคม 2563 จาก http: www.caht.ago.go.th: images: documents
เอกพร รักความสุข. (2559). การวิจัยเชิงคุณภาพหลักการและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
แอน ณัฐชนันท์ ทรงเดช. (2553). เด็กขอทานชาวกัมพูชาในประเทศไทย : กรณีศึกษาความต้องการและสิทธิด้านกฎหมายและการนำไปปฏิบัติ. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาระหว่างประเทศ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Dixon, Herbert B. (2013). Human Trafficking and the Internet. Retrieved January 16, 2020, from http: www.americanbar.org: The Governmentations: judges_journal: 2013
Renata, A. K. et al. (2016). Overcoming Human Trafficking via Operations Research and Analytics: Opportunities for Methods, Models, and Applications. European Journal of Operational. Research, 259(2), 733–745.
United Nations. (2010). Trafficking in Persons Report. (10th ed). New York: United Nations.