CREATION OF THE ELDERLY’S WELLBEING IN URBAN SOCIETY THROUGH ONLINE COMMUNICATION SYSTEM

Authors

  • Wilaiwan Issaradet Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Health Promotion, Elderly, Urban Society, Online Communication

Abstract

         The objectives of this article were to: 1) study the health situation of the elderly in the urban society, Nonthaburi province, 2) to study and develop appropriate health promotion activities for the elderly in urban society via online communication, and 3) to present the appropriate health promotion model for the elderly in urban society through online communication. This was integrated research methods such as quantitative and questionnaires. The sample were 398 people aged 60 and over in Nonthaburi, a proportional sampling method based on frequency statistics, percentages, averages, and standard deviations. And qualitative In-depth interviews and focus group. Select a specific sample represented by key informants such as: including health care experts, Head of government agency caring for the elderly, Social worker, Social media literate, Representatives of the senior citizens' club of 25 people. By analyzing the content and summarizing. The research was found that: 1) the health situations of the elderly in the city society are: The government sector focuses on the development of the elderly to be able to manage knowledge, information, content, online communication which the internet usage behavior can find all types of information. 2) The appropriate health promotion activities for the elderly in urban society in 5 aspects: 2.1) physical, 2.2) mental health, 2.3) intelligence, 2.4) society and environment and 2.5) social relationships. And 3)The models for promoting for the elderly in urban society are: online communication through Web Page, Line, Facebook, and Youtube. By learning according to interests, needs, opportunities, availability. and learning. The potential as a result the elderly have knowledge, Life skills, and Keep up with changes, and able to apply the knowledge gained to benefit self and others.

References

กรมอนามัย. (2560). ยุทธศาสตร์การส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ ปี 2560. กรุงเทพมหานคร: กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.

กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2556). สรุปรายงานการประชุมสมัชชาโลกว่าด้วยเรื่องผู้สูงอายุครั้งที่ 2. โครงการเตรียมความพร้อมเพื่อรองรับสังคมผู้สูงอายุใประเทศไทยโดยใช้ข้อมูลเชิงประจักษ์ โดย Help Age International และมูลนิธิพัฒนางานผู้สูงอายุ (Foundation for Older Persons’ Development - FOPDEV). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพัฒนางานผู้สูงอายุ.

กุลวดี โรจน์ไพศาลกิจ. (2560). การพัฒนาแนวทางการดำเนินงานของชุมชนในการพัฒนาสุขภาวะผู้สูงอายุ. วารสารสมาคมนักวิจัย, 22(1), 81-97.

บัวพันธ์ พรหมพักพิง. (2550). สังเคราะห์ สร้างสุขภาวะเพื่อมุ่งสู่อยู่ดีมีสุข: บทสังเคราะห์ตัวชี้วัดกระบวนการสร้างชุมชนอยู่ดีมีสุขในภาคอีสาน กลุ่มวิจัยความอยู่ดีมีสุขและการพัฒนาอย่างยั่งยืน Research Group on Wellbeing and Sustainable Development (WeSD). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาการพิมพ์.

ประเวศ วะสี. (2558). คุยกับผู้อ่าน. เรียกใช้เมื่อ 31 มีนาคม 2561 จาก http://www. thaihealthbook.com/index.php?page=book_detail&id=430

ปรีญา เฟื่องพิสิษฐ์. (5 มีนาคม 2563). การเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุของสังคมเมืองผ่านระบบสื่อสารออนไลน์. (วิไลวรรณ อิศรเดช, ผู้สัมภาษณ์)

พรเพ็ญ อยู่สุข. (5 มีนาคม 2563). การเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุของสังคมเมืองผ่านระบบสื่อสารออนไลน์. (วิไลวรรณ อิศรเดช, ผู้สัมภาษณ์)

พรรณพิมล วิปุลากร. (2561). โตไปไม่โกง. เรียกใช้เมื่อ 31 มีนาคม 2561 จาก http:// www.healthtoday.net/thailand/Mind-spirit_n/Mind-spirit173_2. html

ภัคภร ช่วยคุณปการ. (5 มีนาคม 2563). การเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุของสังคมเมืองผ่านระบบสื่อสารออนไลน์. (วิไลวรรณ อิศรเดช, ผู้สัมภาษณ์)

รุ่งนภา พูลพังงา. (5 มีนาคม 2563). การเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุของสังคมเมืองผ่านระบบสื่อสารออนไลน์. (วิไลวรรณ อิศรเดช, ผู้สัมภาษณ์)

สำนักงานสถิติ จังหวัดนนทบุรี. (2562). ชุดข้อมูลพื้นฐาน (ผู้สูงอายุ) จังหวัดนนทบุรี. นนทบุรี: สำนักงานสถิตินนทบุรี.

สุทธิชัย จิตะพันธ์กุล และคณะ. (2561). เตรียมพร้อมสู่สังคมผู้สูงอายุ : สุขภาพสูงอายุไทย สถานะปัจจุบัน และสิ่งท้าทายในอนาคต. เรียกใช้เมื่อ 13 กันยายน 2561 จาก http://www.gotoknow.org/posts

สุวิช ถิระโคตร. (2561). การพัฒนาต้นแบบการบริการดิจิทัลเพื่อสุขภาวะของผู้สูงอายุในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 36(1), 72-80.

หทัยรัตน์ จาตุรมาน. (5 มีนาคม 2563). การเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุของสังคมเมืองผ่านระบบสื่อสารออนไลน์. (วิไลวรรณ อิศรเดช, ผู้สัมภาษณ์)

อณันญา ชัยสงค์. (2562). หน่วยวิเคราะห์เศรษฐกิจมหภาคต่างประเทศส่วนเศรษฐกิจมหภาค. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์วิจัยเศรษฐกิจธุรกิจและเศรษฐกิจฐานราก ธนาคารออมสิน.

Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper Collins. Publishers.

Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3). 607-610.

Likert, R. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale”. In Reading in Fishbeic, M (Ed.), Attitude Theory and Measurement . New York: Wiley & Son.

Downloads

Published

2021-02-21

How to Cite

Issaradet, W. . . (2021). CREATION OF THE ELDERLY’S WELLBEING IN URBAN SOCIETY THROUGH ONLINE COMMUNICATION SYSTEM. Journal of Buddhist Anthropology, 6(2), 347–360. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/247887

Issue

Section

Research Articles