LEGAL PROBLEMS FOR PREVENTION OF CHILDREN AND YOUTH FROM DRINKING ALCOHOL
Keywords:
Prevention, Child & Youth, Alcoholic BeveragesAbstract
The objectives of this research article were to study legal problems in preventing child and youth from drinking alcoholic beverages by considering the following problems: 1) alcohol drinking of child and youth. 2) parents neglected and let child and youth drink alcoholic beverages, 3) determining the minimum age for those who could drink alcohol. This study was qualitative research analyzing related legal documents. The study results revealed that 1) the Alcohol Control Act B.E. 2551 did not establish measures to control child and youth from drinking alcohol, while the Child Protection Act B.E. 2546 prohibited the sale, exchange, or giving of alcohol or cigarettes to children. 2) The Child Protection Act B.E. 2546 had no penalties for parents who neglected children and youth to drink alcohol. And 3) the Alcoholic Beverage Control Act B.E. 2551 did not specify the minimum age for those who drink alcoholic beverages. But in the United States requires a 21-year-old adult to consume alcohol. Therefore, it should amend Alcohol Control Act B.E. 2551, Section 29 by prohibiting a person shall do any of the following acts: (1) buying, selling, giving, distributing, dispensing alcoholic beverages to persons under twenty years of age. Child Protection Act, B.E. 2546, Section 26 (11), parents must not willingly or neglect to allow a person under the age of 20 to consume or buy or sell alcoholic beverages. Any person violating this shall be liable to imprisonment for a term not exceeding one year or a fine not exceeding fifty thousand baht or both. For Alcohol Control Act, B.E. 2551, Section 29 should add no person shall do any of the following acts: (2) A person under twenty years of age consumes alcoholic beverages.
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2564). แผนปฏิบัติการควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ระดับชาติในระยะที่ 2 พ.ศ. 2564 - 2570 กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. เรียกใช้เมื่อ 25 มีนาคม 2564 จาก https://www.dmh.go.th › news-dmh › view
เขมณัฎฐ์ สินสายออ. (2548). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในเพศหญิง หมู่บ้านแห่งหนึ่งในจังหวัดนครราชสีมา. ใน วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาการระบาด. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
คำสั่งคณะรักษาความสงบแห่งชาติที่ 22/2558. (2558). เรื่อง มาตรการในการป้องกันและแก้ไขปัญหาการแข่งรถยนต์และรถจักรยานยนต์ในทางและการควบคุมสถานบริการหรือสถานประกอบการที่เปิดให้บริการในลักษณะที่คล้ายกับสถานบริการ. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 132 ตอนพิเศษ 171 ง (23 กรกฎาคม 2558).
จุรีย์ อุสาหะ. (2559). ข้อเท็จจริงและตัวเลข: เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในประเทศไทย. สงขลา: ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา (ศวส.) สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพและหน่วยระบาดวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
บรรเจิด สิงคะเนติ และคณะ. (2547). กฎหมายที่เกี่ยวกับการควบคุมการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์. ใน รายงานการวิจัย. กรมควบคุมโรค .
บัณฑิต ศรไพศาล และคณะ. (2551). รายงานสถานการณ์สุราปี 2551. นนทบุรี: ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. 2551. (2551). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 125 ตอนที่ 33 ก (23 กุมภาพันธ์ 2551).
พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546. (2546). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 120/ตอนที่ 95 ก/หน้า1/2 (ตุลาคม 2546).
ไวพจน์ กุลาชัย. ( 2555). การบังคับใช้กฎหมายกรณีเมาแล้วขับในประเทศอังกฤษ สหรัฐอเมริกา เกาหลีใต้ เวียดนาม สิงคโปร์ และไทย. ใน เอกสารโครงการศูนย์วิชาการเพื่อความปลอดภัยทางถนน (ระยะ 3). สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) .
ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา (ศวส.). (2557). ข้อเท็จจริงและตัวเลข:เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในประเทศไทย. สงขลา: ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา (ศวส.) สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
อุบลรัตน์ นาคพันธ์. (2557). การดื่มแอลกอฮอล์กับผลการเรียนของนักศึกษา. วารสารเศรษฐศาสตร์ปริทรรศน์, 8(1), 37-117.