ปัญหาทางกฎหมายในการป้องกันเด็กและเยาวชน ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

บทคัดย่อ

               บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาทางกฎหมายในการป้องกันเด็กและเยาวชนดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ซึ่งพิจารณาจากปัญหา 1) การดื่มแอลกอฮอล์ของเด็กและเยาวชน 2) ผู้ปกครองละเลยปล่อยให้เด็กและเยาวชนดื่มแอลกอฮอล์ และ 3) การกำหนดอายุขั้นต่ำของผู้ที่สามารถดื่มแอลกอฮอล์ การวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยศึกษาจากเอกสารกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ผลการวิจัย พบว่า 1) พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. 2551 ไม่กำหนดมาตรการในการควบคุมเด็กและเยาวชนดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เอาไว้ ในขณะที่ พ.ร.บ.คุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 ห้ามจำหน่าย แลกเปลี่ยน หรือให้สุราหรือบุหรี่แก่เด็กเอาไว้ 2) พร.บ.คุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 ไม่มีบทลงโทษผู้ปกครองที่ปล่อยปละละเลยทำให้เด็กและเยาวชนดื่มแอลกอฮอล์ และ 3) พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. 2551 ไม่กำหนดอายุขั้นต่ำของผู้ที่ดื่มแอลกอฮอล์ ซึ่งในสหรัฐอเมริกา กำหนดให้ผู้บรรลุนิติภาวะอายุ 21 ปี บริโภคเรื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้ ดังนั้น จึงควรแก้ไข 1) พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. 2551 มาตรา 29 ห้ามบุคคลใดกระทำการดังต่อไปนี้ (1) ซื้อ ขาย ให้ จำหน่าย จ่ายแจก เครื่องดื่มแอลกอฮอล์แก่บุคคลซึ่งมีอายุต่ำกว่า20 ปีบริบูรณ์ 2) พ.ร.บ.คุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 มาตรา 26 (11) ผู้ปกครองต้องไม่ จงใจหรือละเลยปล่อยให้บุคคลอายุไม่เกิน 20 ปีบริบูรณ์ บริโภค หรือ ซื้อ หรือ ขาย เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ผู้ใดฝ่าฝืนต้องรับโทษจำคุกไม่เกินหนึ่งปีหรือปรับไม่เกินห้าหมื่นบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ และ 3) พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. 2551 มาตรา 29 ห้ามบุคคลใดกระทำการดังต่อไปนี้ (2) บุคคลซึ่งมีอายุต่ำกว่า 20 ปีบริบูรณ์ บริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์