THE STUDY THE EFFECTS OF INTEGRATIVE GROUP COUNSELING FOR ENHANCING PSYCHOLOGICAL CAPITAL OF STUDENTS RAJAPRAJANUGROH 39 NARATHIWAT PROVINCE
Keywords:
Psychological Capital, Group Counseling, Group ActivityAbstract
The objective of this research were to compare-related Integrative Group Counseling and group activity in the pre – trial period and the post – trial period, compare - related Integrative Group Counseling group activity and Control group in the post – trial period and compare - related Integrative Group Counseling group activity and Control group in the follow – up period. The research design was experimental research, Using Multi group pretest - posttest, and Follow - up design. The samples were Students 7th graders which a Psychological Capital score of 25th percentile and lower, the sample included 30 divided into 3 groups: Group 1 with integrative group counseling program, Group 2 with group activity program, and controlled group did not receive any activities. The instruments used consisted of Psychological Capital Scale, Integrative Group Counseling and group activity. The statistics used for data analysis were Mean, Standard Deviation and Wilcoxon Signed Ranks Test and One – Way Analysis of Variance. The research findings revealed that: the students in group 1 and group 2 had higher level of Psychological Capital in the post – trial period than the pre - trial period significantly of statistical significance of .01, the post - trial period, the sample students group 1 had higher level of Psychological Capital than group 2 and the controlled group significantly at .001 and students group 1 group 2 and the controlled group the psychological capital level in the post-trial period and the follow - up period was not differential the statistical significance of .01
References
กมลรัตน์ กรีทอง. (2545). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการให้คำปรึกษา. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กาญจนา ไชยพันธ์. (2549). การให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
กาญจนา สุทธิเนียม. (2561). การพัฒนาทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของนิสิตครู โดยการให้การปรึกษากลุ่ม. วารสารพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 32 (1), 17-32.
คมเพชร ฉัตรศุภกุล. (2546). กิจกรรมกลุ่มในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ พัฒนาศึกษา.
จิราภรณ์ อารยะรังสฤษฏ์. (2539). การให้คำปรึกษากลุ่ม. ใน โครงการตำราและเอกสารวิชาการ. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฉัฐวีณ์ สิทธิ์ศิรอรรถ และคณะ. (2562). ผลการใช้กิจกรรมส่งเสริมความคิดเชิงบวกในนักศึกษาประกาศนียบัตรวิชาชีพครู. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยธนบุรี, 13(1), 157-164.
ชลพร กองคำ. (2561). การพัฒนารูปแบบการให้การปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อเสริมสร้างแรงจูงใจเป้าหมายในการเรียนของนักศึกษา. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 32 (1), 66-85.
ดวงมณี จงรักษ์. (2549). ทฤษฎีการให้การปรึกษาและจิตบำบัดเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
บุษบา หะริณพลสิทธิ และคณะ. (2561). การเสริมสร้างทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของนักเรียนอาชีวศึกษาโดยการให้คำปรึกษากลุ่มแนวทฤษฎี เหตุผล อารมณ์ พฤติกรรม. วารสารวิชาการอุตสาหกรรมศึกษา, 12(1), 56-73.
ประทุม แป้นสุวรรณ. (2549). การให้คำปรึกษากลุ่มด้านเพศศึกษาวัยรุ่นกลุ่มเสี่ยง. กรุงเทพมหานคร: พัฒนาศึกษา.
พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์. (2558). การศึกษาและเสริมสร้างทุนทางจิตวิทยาของนิสิต/นักศึกษาโดยการให้คำปรึกษากลุ่ม. วารสารวิจัยทางการศึกษา, 9 (2), 131-146.
เพ็ญนภา กุลนภาดล. (2559). การเสริมสร้างความหยุ่นตัวทางอารมณ์ของนักเรียนวัยรุ่นที่มาจากครอบครัวเลี้ยงเดี่ยวด้วยรูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการ. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม, 12(2), 198-212.
โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 39 จังหวัดนราธิวาส. (2561). ข้อมูลทั่วไปของโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 39 จังหวัดนราธิวาส. เรียกใช้เมื่อ 5 ธันวาคม 2561 จาก http://rpg39.ac.th
ลักขณา สริวัฒน์. (2560). ทฤษฎีและเทคนิคการให้การปรึกษา. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
วัชรี ทรัพย์มี. (2556). ทฤษฎีให้บริการปรึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิวรรษา แซ่เจี่ย. (2561). ผลการใช้กิจกรรมกลุ่มโดยใช้การมีส่วนร่วมของครอบครัวที่มีผลต่อความเข้มแข็งทางใจของเด็กและเยาวชนในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนจังหวัดปัตตานี. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ศุภวดี บุญญวงศ์. (2527). กิจกรรมกลุ่มในโรงเรียน. สงขลา: ภาควิชาการแนะแนวและจิตวิทยาการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา.
สายสมร เฉลยกิตติ. (2554). การพัฒนาทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของพยาบาลวิชาชีพโดยการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). เอกสารประกอบการรับนักเรียนสำหรับโรงเรียนราชประชานุเคราห์ ปีการศึกษา 2560. เรียกใช้เมื่อ 25 พฤษภาคม 2560 จาก http://special.obec.go.th
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). ระบบจัดเก็บข้อมูลนักเรียนรายบุคคล. เรียกใช้เมื่อ 15 ตุลาคม 2561 จาก https://portal.bopp-obec.info/ obec60/ publicstat/report
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง. เรียกใช้เมื่อ 21 กันยายน 2561 จาก http://www.qa.kmutnb .ac.th/index.php?option=com_content&view =article&id=122:-2545-2559-&catid=73: 2015-01-27-10-09-19&Itemid=89
อนุวัติ คูณแก้ว. (2560). สถิติเพื่อการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรมหาวิทยาลัย.
Abbas, M. & Raja, U. (2015). Impact of Psychological capital on innovative performance and job stress. Canadian Journal of Administrative Sciences, 32(2), 128-138.
Luthans, F. et al. (2007). Psychological capital Developing the human Competitive Edge. New York: Oxford University Press.
Luthans, F. et al. (2007). Positive psychological Capital: Measurement and relationship with performance and satisfaction. Personnel Psychology, 60(3),541 - 572.
