การศึกษาผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อเสริมสร้างทุนทางจิตวิทยาของนักเรียนโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 39 จังหวัดนราธิวาส
คำสำคัญ:
ทุนทางจิตวิทยา, การให้คำปรึกษากลุ่ม, กิจกรรมกลุ่มบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ และกิจกรรมกลุ่มของนักเรียนในระยะก่อนและหลังการทดลอง เปรียบเทียบผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ และกิจกรรมกลุ่ม และกลุ่มควบคุมในระยะหลังการทดลอง และเปรียบเทียบผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ และกิจกรรมกลุ่มของนักเรียน และกลุ่มควบคุมในระยะหลังการทดลองกับระยะติดตามผล เป็นวิจัยเชิงทดลองแบบ Multi group Pretest - Posttest, Follow - Up Design กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่มีคะแนนทุนทางจิตวิทยาตั้งแต่เปอร์เซ็นต์ไทล์ที่ 25 ลงมา จำนวน 30 คน แบ่งเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ 1 ได้รับโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ กลุ่มที่ 2 ได้รับโปรแกรมกิจกรรมกลุ่ม และกลุ่มที่ 3 กลุ่มควบคุมที่ไม่ได้รับกิจกรรมใด ๆ เครื่องมือการวิจัยคือ แบบวัดทุนทางจิตวิทยา โปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ และโปรแกรมกิจกรรมกลุ่ม และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติเพื่อหาค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และใช้สถิติทดสอบสมมติฐานโดยใช้ Wilcoxon Signed Ranks Test และ One – Way Analysis of Variance ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มที่ 1 และกลุ่มที่ 2 หลังการทดลองมีระดับทุนทางจิตวิทยาสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ซึ่งหลังการทดลองกลุ่มที่ 1 มีระดับทุนทางจิตวิทยาสูงกว่ากลุ่มที่ 2 และ กลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .001 และกลุ่มที่ 1 กลุ่มที่ 2 และกลุ่มควบคุม มีระดับทุนทางจิตวิทยาในระยะหลังการทดลองกับระยะติดตามผลไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
เอกสารอ้างอิง
กมลรัตน์ กรีทอง. (2545). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการให้คำปรึกษา. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กาญจนา ไชยพันธ์. (2549). การให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
กาญจนา สุทธิเนียม. (2561). การพัฒนาทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของนิสิตครู โดยการให้การปรึกษากลุ่ม. วารสารพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 32 (1), 17-32.
คมเพชร ฉัตรศุภกุล. (2546). กิจกรรมกลุ่มในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ พัฒนาศึกษา.
จิราภรณ์ อารยะรังสฤษฏ์. (2539). การให้คำปรึกษากลุ่ม. ใน โครงการตำราและเอกสารวิชาการ. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฉัฐวีณ์ สิทธิ์ศิรอรรถ และคณะ. (2562). ผลการใช้กิจกรรมส่งเสริมความคิดเชิงบวกในนักศึกษาประกาศนียบัตรวิชาชีพครู. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยธนบุรี, 13(1), 157-164.
ชลพร กองคำ. (2561). การพัฒนารูปแบบการให้การปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อเสริมสร้างแรงจูงใจเป้าหมายในการเรียนของนักศึกษา. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 32 (1), 66-85.
ดวงมณี จงรักษ์. (2549). ทฤษฎีการให้การปรึกษาและจิตบำบัดเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
บุษบา หะริณพลสิทธิ และคณะ. (2561). การเสริมสร้างทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของนักเรียนอาชีวศึกษาโดยการให้คำปรึกษากลุ่มแนวทฤษฎี เหตุผล อารมณ์ พฤติกรรม. วารสารวิชาการอุตสาหกรรมศึกษา, 12(1), 56-73.
ประทุม แป้นสุวรรณ. (2549). การให้คำปรึกษากลุ่มด้านเพศศึกษาวัยรุ่นกลุ่มเสี่ยง. กรุงเทพมหานคร: พัฒนาศึกษา.
พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์. (2558). การศึกษาและเสริมสร้างทุนทางจิตวิทยาของนิสิต/นักศึกษาโดยการให้คำปรึกษากลุ่ม. วารสารวิจัยทางการศึกษา, 9 (2), 131-146.
เพ็ญนภา กุลนภาดล. (2559). การเสริมสร้างความหยุ่นตัวทางอารมณ์ของนักเรียนวัยรุ่นที่มาจากครอบครัวเลี้ยงเดี่ยวด้วยรูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการ. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม, 12(2), 198-212.
โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 39 จังหวัดนราธิวาส. (2561). ข้อมูลทั่วไปของโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 39 จังหวัดนราธิวาส. เรียกใช้เมื่อ 5 ธันวาคม 2561 จาก http://rpg39.ac.th
ลักขณา สริวัฒน์. (2560). ทฤษฎีและเทคนิคการให้การปรึกษา. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
วัชรี ทรัพย์มี. (2556). ทฤษฎีให้บริการปรึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิวรรษา แซ่เจี่ย. (2561). ผลการใช้กิจกรรมกลุ่มโดยใช้การมีส่วนร่วมของครอบครัวที่มีผลต่อความเข้มแข็งทางใจของเด็กและเยาวชนในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนจังหวัดปัตตานี. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ศุภวดี บุญญวงศ์. (2527). กิจกรรมกลุ่มในโรงเรียน. สงขลา: ภาควิชาการแนะแนวและจิตวิทยาการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา.
สายสมร เฉลยกิตติ. (2554). การพัฒนาทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของพยาบาลวิชาชีพโดยการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). เอกสารประกอบการรับนักเรียนสำหรับโรงเรียนราชประชานุเคราห์ ปีการศึกษา 2560. เรียกใช้เมื่อ 25 พฤษภาคม 2560 จาก http://special.obec.go.th
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). ระบบจัดเก็บข้อมูลนักเรียนรายบุคคล. เรียกใช้เมื่อ 15 ตุลาคม 2561 จาก https://portal.bopp-obec.info/ obec60/ publicstat/report
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง. เรียกใช้เมื่อ 21 กันยายน 2561 จาก http://www.qa.kmutnb .ac.th/index.php?option=com_content&view =article&id=122:-2545-2559-&catid=73: 2015-01-27-10-09-19&Itemid=89
อนุวัติ คูณแก้ว. (2560). สถิติเพื่อการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรมหาวิทยาลัย.
Abbas, M. & Raja, U. (2015). Impact of Psychological capital on innovative performance and job stress. Canadian Journal of Administrative Sciences, 32(2), 128-138.
Luthans, F. et al. (2007). Psychological capital Developing the human Competitive Edge. New York: Oxford University Press.
Luthans, F. et al. (2007). Positive psychological Capital: Measurement and relationship with performance and satisfaction. Personnel Psychology, 60(3),541 - 572.
