CONCEPTUAL FRAMEWORK OF SPATIAL THINKING LEARNING MANAGEMENT IN GEOGRAPHY STRAND TO PROMOTE AWARENESS OF HIGHLANDS ENVIRONMENTAL CONSERVATION OF ELEMENTARY SCHOOL STUDENTS

Authors

  • Vijitra kawichai Chiang Mai University
  • Charin Mangkhang Chiang Mai University
  • Jarunee Dibyamandala Chiang Mai University

Keywords:

Learning Management, Geography, Spatial Thinking, Environmental Conservation

Abstract

          The objective of this research article were to: 1) Study the concept of geography learning management, spatial thinking model to promote awareness of the environmental conservation of elementary school students. 2) Develop a spatial thinking geography learning management plan to promote environmental conservation awareness by applying   Bruner's 6-step conceptual framework and Charin Mungkung's EDMACE concept by the learning standard 5.2. 3) Study the awareness of spatial environmental conservation of students at Ban Mae Lan Luang School, Chiang Mai. This research was the qualitative research. Samples used in the research 42 students in grades 4 - 6 were obtained by specific students studying social studies, religion, and culture in semester 2, the academic year 2019. The research instruments were content analysis and environmental conservation consciousness assessment of primary school students. Ban Mae Lan Luang School, the Academic year 2019. Data were analyzed using frequency, percentage, and conformance index values. The results of the research were as follows: 1) the conceptual framework and management of geography, spatial thinking, were consistent and able to promote awareness of environmental conservation in the upper area of primary school students. 2) Unit 1 has the highest frequency and consistency. Consistent with Bruner's 6-Step Concept and Charin Mungkung's EDMACE Concept. 3) Students lack knowledge and experience with environmental conservation. Therefore, the management of knowledge of geography as spatial thinking and the conservation of the environment in the highland is important. Able to generate, exist and use Valuable local resources.

References

กนก จันทรา. (2560). การพัฒนาตัวบ่งชี้สมรรถนะสากลของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 20(2560), 13-25.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: กระทรงศึกษาธิการ.

แก้วใจ สุวรรณเวช. (2559). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมสมรรถนะการสอนภูมิศาสตร์สำหรับนักศึกษาวิชาชีพครูสังคมศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

แข มังกรวงษ์. (2562). แนวทางการสร้างสรรค์เนื้อหาสื่อเพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม: ยังคงสีคราม. วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สจล, 28(1), 96-107.

ชรินทร์ มั่งคั่ง. (2561). องค์ความรู้หลักสูตรและการสอนสังคมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชรินทร์ มั่งคั่ง และคณะ. (2560). รูปแบบมวลประสบการณ์เชิงพื้นที่เพื่อเสริมสร้างจิตสำนึกสิ่งแวดล้อม ของนักเรียนในชุมชนเหมืองแม่เมาะ จังหวัดลำปาง. วารสารวิชาการ Veridian E - Journal Silpakorn University, 10(2), 1217-1233.

เชษฐภูมิ วรรณไพรศาล. (2560). การประเมินหลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษา วิชาเอกสังคมศึกษา (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2556). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ฐิติมา ท้วมทอง และคณะ. (2563). กระบวนการเรียนรู้สู่สัมมาชีพโดยใช้อัตลักษณ์เชิงพื้นที่ “ล่องแพแม่วิน”โรงเรียนแม่วินสามัคคี จังหวัดเชียงใหม่. เรียกใช้เมื่อ 30 มกราคม 2564 จาก https://www.edusandbox.com/21st-may-maewinsamakkee-school/

ประกาศิต อานุภาพแสนยากร. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สุวีริยาสาส์น.

ประพิณวดี ศิริศุภลักษณ์ และนุชนาถ มั่งคั่ง. (2550). ความตระหนักทางด้านสิ่งแวดล้อมเพื่อสะท้อนแนว การปฏิบัติในการใช้ทรัพยากรธรรมชาติของเกษตรกรชาวไทยภูเขาในภาคเหนือของประเทศไทย. วารสารสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (สังคมศาสตร์), 39(1), 79-92.

มารียัม เจ๊ะเต๊ะ. (2556). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในโรงเรียนของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น : กรณีศึกษาโรงเรียนธรรมวิทยามูลนิธิ อำเภอเมือง จังหวัดยะลา. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการสิ่งแวดล้อม. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

รสริน อะปะหัง และคณะ. (2558). การพัฒนายุทธศาสตร์การจัดการการเรียนรู้คณิตศาสตร์ โดยบูรณาการทฤษฎีการสร้างความรู้และทฤษฎีการเรียนรู้ของบรูเนอร์เพื่อเสริมสร้างผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความคิดสร้างสรรค์ทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนระดับประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย, 12(58), 79-92.

ลักษิกา นาไข่ และอังคณา อ่อนธานี. (2560). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี สังคมและสิ่งแวดล้อมเพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดแก้ปัญหาและจิตสำนึกต่อสิ่งแวดล้อม เรื่อง การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 พิษณุโลก. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 11(2), 174-189.

วิจิตร บุณยะโหตระ. (2554). มนุษย์กับสิ่งแวดล้อม. เรียกใช้เมื่อ 30 ธันวาคม 2564 จาก https://www.deqp.go.th/new/

วิภาพรรณ พินลา. (2559). แนวทางการจัดการเรียนรู้สาระภูมิศาสตร์เพื่อสร้างจิตสํานึกการอนุรักษาสิ่งแวดล้อมสำหรับครูสังคมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 18(3), 340-350.

สุไวบะห์ อิแตแล. (2560). การประยุกต์ใช้ทฤษฎีพัฒนาการ. เรียกใช้เมื่อ 30 ธันวาคม 2564 จาก http://itaelae.blogspot.com/2017/03/blog-post_75.html

อนุชิต จุรีเกษ และสรสิริ วรวรรณ. (2559). การสร้างจิตสำนึกของการเป็นพลโลกที่ดี (Building Awareness to Be a Good Global Citizens). สำนักพัฒนานวัตกรรมการจัดการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.

อรวรรณ บุญส่ง. (2550). ผลการพัฒนาจิตสํานึกในการอนุรักษ์และพัฒนาสิ่งแวดล้อมของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยใช้กิจกรรมสิ่งแวดล้อมศึกษาประกอบการประเมินตามสภาพจริง. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

Downloads

Published

2021-08-25

How to Cite

kawichai, V., Mangkhang, C., & Dibyamandala, J. (2021). CONCEPTUAL FRAMEWORK OF SPATIAL THINKING LEARNING MANAGEMENT IN GEOGRAPHY STRAND TO PROMOTE AWARENESS OF HIGHLANDS ENVIRONMENTAL CONSERVATION OF ELEMENTARY SCHOOL STUDENTS. Journal of Buddhist Anthropology, 6(8), 178–192. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/248685

Issue

Section

Research Articles