A STUDY THE SOCIAL SERVICES CHARACTERISTICS OF UNDERGRADUATE STUDENTS AT SRINAKHARINWIROT UNIVERSITY
Keywords:
Characteristics of Social Services, Undergraduate Students, Srinakharinwirot UniversityAbstract
The objectives of this research were to study the characteristics of the social services of undergraduate students at Srinakharinwirot University. The research method was used mixed methodology between quality research and quantitative research. The key informants are namely university employees; administrative positions, academic instructors, operational lines staffs at Srinakharinwirot University working on student potential development 7 persons and students from year 1 – 4 and above using a random with a stratified method total of 377 peoples data were collected by using a semi-structured interview questionnaire about the essential characteristic of social services for undergraduate students at Srinakharinwirot University and a questionnaire for the characteristics of social services. The tool was examined by 5 experts, with the reliability at 0.976level. The data were analyzed by using content analysis from the comparative interview questionnaire. The statistics used for data analysis were frequency, percentage, mean, standard deviation. The research results revealed that 1 The social service characteristics of undergraduate Srinakharinwirot University students consisted of six aspects: self-conduct, ethical conduct, citizenship, assisting others, participation in social activities, and volunteering and public consciousness. 2) The social services characteristics of students at Srinakharinwirot University as overall and each aspect at a high level.
References
เกษม วัฒนชัย. (2560). พระบรมราโชบายด้านการศึกษาของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10. เรียกใช้เมื่อ 15 มกราคม 2561 จาก https://www.attth.org/พระบรมราโชบายการศึกษา/
จรรจา สุวรรณทัต และ ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2521). พฤติกรรมศาสตร์ เล่ม 1: พื้นฐานความเข้าใจทางจิตวิทยา. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
จารุณี คงเมือง. (2555). คุณลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักศึกษา หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรามคำแหง. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการอุดมศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนศรีนคริทรวิโรฒ.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2556). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ จิตสาธารณะ: รูปแบบนวัตกรรมการจัดการเรียนการสอน. กรุงเทพมหานคร: แดเน็กซ์ อินเตอร์คอร์เปอเรชั่น.
ฐากูร ปาละนันทน์. (2561). การพัฒนาชุดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างความรับผิดชอบต่อสังคมของนักศึกษาวิทยาลัยพัฒนาชุมชนเมือง มหาวิทยาลัยนวมินทราธิราช. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาการอุดมศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นฤมล ช่องนิล และคณะ. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการมีจิตสาธารณะของนักศึกษาวิทยาลัยเซนต์หลุยส์. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 8(พิเศษ), 198 - 205.
บุญธิดา ยอดสุวรรณ. (2556). ระดับความมีจิตสาธารณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง.
ปริญญา ฤกษ์อรุณ. (2548). ลักษณะทางจริยธรรมของวัยรุ่นตอนปลายที่มีพฤติกรรมอาสาช่วยเหลือผู้อื่น. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาพัฒนาการ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระมหามงคล สามารถ. (2558). คุณลักษณะจริยธรรมของนักศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม. Interdisciplinary Research Review, 8(1), 31-42.
พิลาสลักษณ์ ธรรมธร. (2561). ความเป็นพลเมืองของนักศึกษามหาวิทยาลัยวงษ์เชาวลิตกุล จังหวัดนครราชสีมา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยวงษ์เชาลิตกุล, 5(2), 16 - 29.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2560). อุดมศึกษาสาขาวิชาที่ถูกลืม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยุทธนา วรุณปิติ. (2562). คุณลักษณะทั่วไปของบุคคลที่มีจิตสาธารณะ. เรียกใช้เมื่อ 15 มกราคม 2561 จาก http://ktbwsk.blogspot.com/2013/08/blog-post_ 9159.html
วัลลภา เฉลิมวงค์ศาเวช. (2555). ความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรอุดมศึกษา (Corporate social responsibility in higher education). วารสารนักบริหาร, 32(4), 116-122.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2555). แผนพัฒนาการศึกษาระดับอุดมศึกษาฉบับที่ 11. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนุพนธ์ คำปัน. (2559). การศึกษาองค์ประกอบจิตสาธารณะของนิสิตนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการอุดมศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อำนาจ เย็นสบาย. (2551). จิตอาสา ใน จิตสำนึกสาธารณะ. กรุงเทพมหานคร: สันติศิริการ พิมพ์.
Davies, I. (1999). Good Citizenship and Educational Provision Paperback. London: Flamer Press.
Gugliemino, L. M. (1977). Development of the Self-Directed Learning Readiness Scale. Georgia: Georgia Unpublish Ed.D. Dissertation. .
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Marshall, C. & Rossman, Gretchen B. (2016). Designing Qualitative research (6th ed.). Los Angeles, California: SAGE.
