THE MANAGEMENT ON BUDDHISM DISSEMINATION IN DIGITAL ERA

Authors

  • Phrakhruwinaithon Panya Payawro (Srisamut) Buddhachinnarat Sanga College Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Boonteun Sapphet Buddhachinnarat Sanga College Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Management, Dissemination, Buddhism, Digital

Abstract

          The academic article "The Management on Buddhism Dissemination In Digital Era" aims to explain The management of buddhism in the modern era has changed and developed rapidly. The digital age of Buddhists will live online or the Internet. Using technology devices such as computers, tablets and mobile phones. Therefore, the monks who studied and developed more in information technology should be provided. Training is available to novice monks and Buddhists interested in the use of computers and the Internet. to reach and propagate Buddhism, as well as to establish guidelines for the use of information technology and Communication is a network communication tool. Data Transmission Without Borders Promote and encourage temples, monks' offices, It is also a place to study Buddhism through the E-Learning system, as well as a meditation center and a learning center. ICT Community Digital Buddhism on social media channels such as Facebook, Line, YouTube, and websites, using still images, short video media or live streams. Activities at the temple such as Buddhist day, Makha Bucha Day, Visakha Bucha Day Asarnha Bucha Day Prayers, through the years, etc. It is also important to include the dhamma topics and expand the mind of dhamma to be easy to understand so that Buddhists can listen through digital channels, spreading Buddhism to people who do not have time to enter the temple. Listen to dhamma, be a thoughtful, refrain from doing evil, do good deeds, purify your mind, and behave according to the doctrine of living a normal, happy life.

References

กรมการศาสนา. (2540). คู่มือพระสังฆาธิการว่าด้วยเรื่องการคณะสงฆ์และการศาสนา. กรุงเทพมหานคร: กรมการศาสนา.

เกียรติพงษ์ อุดมธนะธีระ. (2561). เทคโนโลยีสารสนเทศ. เรียกใช้เมื่อ 30 ธันวาคม 2563 จาก https://www.iok2u.com/index.php/article/information-technology/183-information-technology-it.

ปิ่น มุทุกันต์. (2533). มุมสว่าง. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: มีเดียโฟกัส.

พจนารถ สุพรรณกุล. (2557). การเผยแผ่พระพุทธศาสนากับเทคโนโลยีสารสนเทศ. เรียกใช้เมื่อ 20 สิงหาคม 2561 จาก http://phd.mbu.ac.th/index.php/2014-08-28-08-57-4/106-2014-09-2008-27-56.

พระครูสังฆรักษ์พิทยา ญาณธโร (ปิยวรากุล). (2561). ศึกษาการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคดิจิทัล. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญ. (2547). วิพากษ์แนวคิดพระพุทธศาสนาสำหรับโลกหลังยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ (ช่วง วรปุญฺโญ). (2540). การเผยแผ่พระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.

สุรีวรรณ. (2557). เทคโนโลยีและสารสนเทศ. เรียกใช้เมื่อ 20 สิงหาคม 2561 จาก http://sureewan147.blogspot.com/2014/01/facebook-twitter-google-youtubeline.html.

Downloads

Published

2021-04-26

How to Cite

Payawro (Srisamut) , P. P. ., & Sapphet, B. . (2021). THE MANAGEMENT ON BUDDHISM DISSEMINATION IN DIGITAL ERA. Journal of Buddhist Anthropology, 6(4), 423–433. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/249930

Issue

Section

Academic Article