THE STUDY OF THE PHENOMENON DURING A TRANSFER OF THE CREATIVITY FROM LOCAL WISDOM IN BANGKOK METROPOLIS
Keywords:
Phenomenon, Transfer, Creativity, Local Wisdom, Bangkok MetropolisAbstract
The objectives of this research were 1) to examine conditions for the existence of local wisdom, 2) to study the process of passing creativity from local wisdom, and 3) the inheritance in order to maintain the local wisdom in Bangkok metropolis. The research was qualitative research which was performed by means of holistic-case study designs in order to acquire an in-depth comprehension. The key informants were 15 native intellectuals who had a minimum of at least 5-year experience and competency in product development. The targeted intellectuals came from the local wisdom areas which were expected to be disappeared and considered as a cultural wisdom heritage in 5 communities in Bangkok metropolis which consisted of 4 people from Bat-Ban-Bat community, 3 people from Khan-Long-Hin community, 4 people from Khreuang - Thong - Long - Hin community, 1 person from Khlui - Ban - Lao community, and 3 people from Kra - Dad-Khoi community. Gathering the information by semi-structured interview and content analysis respectively, this research revealed that 1) the condition to conserve local wisdom in Bangkok metropolis consisted of 1.1) the qualities of products 1.2) the desire to preserve the local wisdom 1.3) the interest of consumer 1.4) a marketing strategy and 1.5) the further development of products 2) the process of passing local wisdom creativity in Bangkok metropolis contained 2.1) planning and design 2.2) working process 2.3) public relations and distribution and 2.4) development and adjustment and 3) the inheritance in order to maintain the local wisdom in Bangkok metropolis consisted of 3.1) the inheritors 3.2) the support from the organization or government and 3.3) the cooperation from communities. Although the world will change according to the times, wisdom combined with creative thinking will help local wisdom to continue to exist.
References
ณวิญ เสริฐผล. (2563). การดำรงอยู่ของภูมิปัญญาท้องถิ่นในสังคมโลกาภิวัตน์. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 5(2), 313-331.
ธัญธัช วิภัติภูมิประเทศ. (2553). การถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นของปราชญ์ชาวบ้าน: กรณีศึกษาวงกลองยาวอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ปรเมศวร์ งามพิเชษฐ์. (2562). วธ. ประกาศบัญชีมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมปี 62. เรียกใช้เมื่อ 12 เมษายน 2562 จาก https://www.dailynews.co.th/education/728481
ปราชญ์ชุมชน คนที่ 1 ชุมชนกระดาษข่อย. (12 สิงหาคม 2563). เงื่อนไข กระบวนการถ่ายทอดความคิดสร้างสรรค์ การดำรงอยู่ของภูมิปัญญาท้องถิ่น ในเขตกรุงเทพมหานคร. (อรยา แจ่มใจ, ผู้สัมภาษณ์)
ปราชญ์ชุมชน คนที่ 1 ชุมชนขลุ่ยบ้านลาว. (30 กรกฎาคม 2563). เงื่อนไข กระบวนการถ่ายทอดความคิดสร้างสรรค์ การดำรงอยู่ของภูมิปัญญาท้องถิ่น ในเขตกรุงเทพมหานคร. (อรยา แจ่มใจ, ผู้สัมภาษณ์)
ปราชญ์ชุมชน คนที่ 1 ชุมชนขันลงหิน. (9 ตุลาคม 2563). เงื่อนไข กระบวนการถ่ายทอดความคิดสร้างสรรค์ การดำรงอยู่ของภูมิปัญญาท้องถิ่น ในเขตกรุงเทพมหานคร. (อรยา แจ่มใจ, ผู้สัมภาษณ์)
ปราชญ์ชุมชน คนที่ 1 ชุมชนเครื่องทองลงหิน. (21 กรกฎาคม 2563). เงื่อนไข กระบวนการถ่ายทอดความคิดสร้างสรรค์ การดำรงอยู่ของภูมิปัญญาท้องถิ่น ในเขตกรุงเทพมหานคร. (อรยา แจ่มใจ, ผู้สัมภาษณ์)
ปราชญ์ชุมชน คนที่ 2 ชุมชนขันลงหิน. (9 ตุลาคม 2563). เงื่อนไข กระบวนการถ่ายทอดความคิดสร้างสรรค์ การดำรงอยู่ของภูมิปัญญาท้องถิ่น ในเขตกรุงเทพมหานคร. (อรยา แจ่มใจ, ผู้สัมภาษณ์)
ปราชญ์ชุมชน คนที่ 2 ชุมชนเครื่องทองลงหิน. (21 กรกฎาคม 2563). เงื่อนไข กระบวนการถ่ายทอดความคิดสร้างสรรค์ การดำรงอยู่ของภูมิปัญญาท้องถิ่น ในเขตกรุงเทพมหานคร. (อรยา แจ่มใจ, ผู้สัมภาษณ์)
ปราชญ์ชุมชน คนที่ 2 ชุมชนบ้านบาตร. (1 ตุลาคม 2563). เงื่อนไข กระบวนการถ่ายทอดความคิดสร้างสรรค์ การดำรงอยู่ของภูมิปัญญาท้องถิ่น ในเขตกรุงเทพมหานคร. (อรยา แจ่มใจ, ผู้สัมภาษณ์)
ปราชญ์ชุมชน คนที่ 3 ชุมชนเครื่องทองลงหิน. (21 กรกฎาคม 2563). เงื่อนไข กระบวนการถ่ายทอดความคิดสร้างสรรค์ การดำรงอยู่ของภูมิปัญญาท้องถิ่น ในเขตกรุงเทพมหานคร. (อรยา แจ่มใจ, ผู้สัมภาษณ์)
พิศมัย รัตนโรจน์สกุล. (2561). การศึกษาเชิงปรากฏการณ์ต่อกระบวนการปรับตัวของภูมิปัญญาท้องถิ่น. วารสารวิจัยเพื่อการปฏิรูปการเรียนรู้, 1(1), 31-43.
เพ็ญประภา ศรีประสม. (2560). ประเทศไทย ยุค 4.0 เป็นอย่างไร. เรียกใช้เมื่อ 19 เมษายน 2563 จาก http://ced.sci.psu.ac.th/km/km/experience-km/2560/thailand 4.0
มนัส ปานขาว. (2554). ครูภูมิปัญญาหวั่นความรู้สูญหาย วอน วธ.สืบสาน. เรียกใช้เมื่อ 13 เมษายน 2562 จาก https://mgronline.com/qol/detail/9540000004144
ยุทธนา ชัยเจริญ. (2561). ผลการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านวิทยาศาสตร์ไปใช้ในการจัดการเรียนรู้ตามแนวสะเต็มศึกษา เรื่องการย้อมสีเส้นด้ายฝ้ายด้วยสีธรรมชาติโดยใช้สารช่วยติดชนิดต่าง ๆ. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการสอนวิทยาศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
รัชฎาพร เกตานนท์ แนวแห่งธรรม. (2560). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในจังหวัดนครปฐม. วารสาร Veridian E Journal สาขามนุษย์ศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 10(1), 994-1013.
รุ่ง แก้วแดง. (2542). ปฏิบัติการศึกษาไทย. เรียกใช้เมื่อ 8 มีนาคม 2562 จาก https://www. matichon.co.th /advertorial/news_1597058
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
สุรัชพงศ์ สิกขาบัณฑิต. (2561). นโยบายประเทศไทย 4.0 :โอกาส อุปสรรค และผลประโยชน์ของไทยในภูมิภาคอาเซียน. เรียกใช้เมื่อ 9 เมษายน 2562 จาก https://www. parliament.go.th/ewtadmin/ewt/parliament_parcy/download/article/article_20180302145352.pdf
อรพิน ปิยะสกุลเกียรติ. (2561). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในตำบลท่าแคจังหวัดลพบุรี. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 36(3), 45-64.