THE DEVELOPMENT OF LEISURE PROGRAM FOR ENHANCING WELL - BEING OF OLDER ADULTS
Keywords:
โปรแกรมการใช้เวลาว่าง, สุขภาวะ, ผู้สูงอายุAbstract
The purpose of this research and development study was to develop of leisure program for enhancing well-being of older adults, and to study effects of leisure program for enhancing well-being of older adults. Samples were 60 older adults up in Nonthaburi were screened by well-being test. Then they were selected by match-paired sampling into experimental and control groups, 30 for each. Samples in the extended study were selected by simple random from 5 clubs, with thirty participants in each group, including older adults’ clubs Bang Mae Nang, Nakornnon, Bang Sri Mueang, Pakkred and Chompoowake. Research instruments were: 1) well-being test (IOC = 0.86 – 1 and a Cronbach reliability of 0.91) and
2) leisure program for enhancing well-being of older adults with the face validity was approved by 7 leisure experts. The data were analyzed by using percentage, mean, standard deviation and a t-test.
The findings were as follows: 1) after attending 8-week program, there were significant differences in well-being between before and after of experimental group at .05 level, as well as the well-being of experimental group had significant better than the control group at the statistical of .05 after attending 8-week program. 2) to the extended of 5 clubs, the well-being after attended were higher than before attended at .05. And 3) the leisure program manual was the most appropriate for further applications (x = 3.00)
References
ธนิษฐา ศิริรักษ์. (2562). การดูแลสุขภาพตามวัย (Health Care in Differently Age Population).
สืบค้นเมื่อ 18 มิถุนายน 2562 จาก https://meded.psu.ac.th/binlaApp/class01/388-100/Health_care_in_Differently/index.html
บรรลุ ศิริพานิช. (2549). คู่มือผู้สูงอายุฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2560). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2559. นครปฐม:
บริษัท พริ้นเทอรี่ จำกัด.
ศักดิภัทร์ เฉลิมพุฒิพงศ์. (2556). การพัฒนาโปรแกรมการใช้เวลาว่างเพื่อส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ. (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. (2562). ประชากรของประเทศไทย พ.ศ. 2563. สารประชากร มหาวิทยาลัยมหิดล. สืบค้นเมื่อ 28 มิถุนายน 2562 จาก http://www.ipsr.mahidol.ac.th/ipsr/Contents/Documents/Gazette/Gazette2019TH.pdf
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการส่งเสริมสุขภาพ. (2562). กลุ่มโรค NCDs. สืบค้นเมื่อ 18 มิถุนายน 2562 จาก https://www.thaihealth.or.th/microsite/categories/5/ncds/2/173/176-%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B9%82%E0%B8%A3%E0%B8%84+NCDs.html
สำนักงานสถิติจังหวัดนนทบุรี. (2562). รายงานสถิติจังหวัดนนทบุรี พ.ศ. 2561. นนทบุรี: สำนักงานสถิติจังหวัดนนทบุรี.
สุวิมล ตั้งสัจจพจน์. (2553). นันทนาการและการใช้เวลาว่าง. กรุงเทพฯ: บริษัท เอดิสันเพรสโพรดักส์ จำกัด.
Edginton, C.R.; Hanson, C.J.; and Edginton, S. R. (1992). Leisure Programming Concepts, Trends. and Professional Practice. 2nded. Iowa: Wm. C.BrownCommnications Inc.
Krejcie, R. V.; and Morgan, D. W. (1970). “Determining Sample Size for Research Activities”. Educational and Psychological Measurement. 30: 3.
Mundy, J. (1998). Leisure Education: Theory and Practice. IL: Sagamore Publishing.
Nash, J. B. (1960). The Philosophy of Recreation and Leisure: Wm. C. Brown.
