THE DESIGNE OF TIE-DYE FABRIC AND DEVELOPMENT OF SOUVENIR PRODUCTS TO CREATE IDENTITY OF TOURISM COMMUNITY ENTERPRISE GROURP, PHUKHAO THONG DISTRICT, NARATHIWASPROVINCE

Authors

  • Porhathai Soonsan Yala Rajabhat University, Thailand

Keywords:

Tie-Dye Pattern Design, Souvenir Design Development, Identity of The Tourism Community Enterprise

Abstract

          The Objectives of this research article were to 1) design tie-dye fabric designs and develop souvenir product designs. To create identity; 2)  assess identity and satisfaction About patterns and souvenir products; and 3)  transfer knowledge of tie-dye fabric designs and develop souvenir product designs of the Phu Khao Thong Sub-District Tourism Community Enterprise Conducting research is a mix. By collecting qualitative data Use the method of holding small group chats. From a representative population of 20 members of the community enterprise group and collected quantitative data by choosing to use the satisfaction questionnaire tool Data analysis using statistics There were 100 population samples living in Sukirin district, according to the sample size of Taroyamane, accounting for 10%. Is the location of a gold mine The origin of the novel about Phet Phra Uma There are many hermit trees in front of the gold mine. 2) The idea was to design 3 tie-dye patterns, namely Chaliang Ronthong concept, Nang Khuan in front of Tham. And the Uma diamond 5 sets of tie-dyed cloth patterns are produced as souvenir products: 1) Tie-dye t-shirt 2) laptop bag 3) triangle bag 4) square bag 5) shawl 3) classy Evaluation of Uniqueness, Tie Dye Pattern Design 1) Chaliang Ron Thong The average value was 4.54. The tie-dye pattern was the most targeted. And have a level of satisfaction with the souvenir products of the group The results obtained from the pattern 1) Chaliang Ronthong was ranked No. 1 with an average of 4.57 most satisfied.

References

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยสาส์นจำกัด.

ผู้ช่วยศาสตราจารย์.ดร.สกนธ์ ภู่งามดี. (2547). ธุรกิจศิลปะ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มายบุ๊คส์ พับบลิชิ่ง.

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ประเสริฐ ศีลรัตนา. (2538). การออกแบบลวดลาย. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.

มติชนออนไลน์. (2561). ตำนานเหมืองทองคำชื่อโต๊ะโม๊ะ. เรียกใช้เมื่อ 16 มกราคม 2563 จาก https://www.matichon.co.th/columnists/news_836641

รองศาสตราจารย์ ดร.ปานฉัตท์ อินทร์คง. (2560). การออกแบบผลิตภัณฑ์วัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: อันลิมิตพริ้นติ้ง.

วริศรา สมทรัพย์. (2559). การมีส่วนร่วมของประชาชนต่อการดำเนินงานขององค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.

สมภพ จงจิตต์โพธา. (2554). องค์ประกอบศิลป์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มิตรสัมพันธ์กราฟิก.

สำนักงานคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารราชการ. (2560). ประวัติความเป็นมาอำเภอสุคิริน. เรียกใช้เมื่อ 15 มกราคม 2563 จาก http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINF OCENTER33/DRAWER003/GENERA L/DATA0000/00000004.HTM

อรัญ วานิชกร. (2559). การออกแบบผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อารีฟีน บินจิ. (2556). ปัตตานีประวัติศาสตร์และการเมืองในโลกมาลายู. สงขลา: มูลนิธิวัฒนธรรมอิสลาม ภาคใต้.

Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory statistic. New York: Harper & Row.

Downloads

Published

2021-05-02

How to Cite

Soonsan, P. . (2021). THE DESIGNE OF TIE-DYE FABRIC AND DEVELOPMENT OF SOUVENIR PRODUCTS TO CREATE IDENTITY OF TOURISM COMMUNITY ENTERPRISE GROURP, PHUKHAO THONG DISTRICT, NARATHIWASPROVINCE. Journal of Buddhist Anthropology, 6(5), 284–301. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/250205

Issue

Section

Research Articles