THE GUIDELINE OF THE SOCIAL WELFARE FOR THE ELDERLY OF THE LOCAL ADMINISTRATION: A CASE STUDY SUB DISTRICT MUNICIPALS, SURAT THANI PROVINCE

Authors

  • Pennapha Suanthong

Keywords:

Welfare Management, Elderly Community, Local Administrative Organization

Abstract

The objectives of this research were to: 1) study the welfare management and the problems of the welfare elderly in Sub-district Municipals Surat thani Province and 2) study the need and management guideline of Sub-district Municipals in Surat thani Province. This was mixed research method by using quantitative research. The data was collected by using specific randomized questionnaire of elderly people living in sub-district municipalities all 386 peoples and analyzed for frequency, percentage, mean, standard deviation, qualitatively and study qualitative data from documents, in-depth interview and focus group on specific example. Collecting key informant by 1) board 2) officer and 3) ageing leaders for all 30 persons. The data was content analysis and summary overview found that: 1) Managing of welfare elderly at overview moderate ( gif.latex?\tilde{x} = 3.32, SD = 0.79) such as 1.1) health and medical treatment, 1.2) career and revenue assurance, 1.3) residence and environment, 1.4) security of life, property and society, 1.5) recreation and improve the quality of life and            1.6) social service and support network. It was found problem that lack of recreation and medical treatment knowledge of helping patients who can't help themselves, insufficient income that affected to medical trip, unsanitary housing, environmental disease carriers and concerned about safety at night, and 2) The welfare needs at high level overview ( gif.latex?\tilde{x} = 4.04, SD = 0.60), it was highest average of social service and support network ( gif.latex?\tilde{x} = 4.15, SD = 0.70) as well as followed by career and revenue assurance ( gif.latex?\tilde{x} = 4.06, SD = 0.72). The management guideline of welfare was developed a health service system and access to medical services, emergency services link to healthcare facilities, establish a welfare fund and including with create cooperation in organizing public services by relevant agencies.

References

กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงมหาดไทย. (2563). สถิติผู้สูงอายุของประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 14 กรกฎาคม 2563 จาก http://dop.go.th/th/know/side/1/1/335

กรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ. (2552). รายงานผลการดำเนินงานด้านผู้สูงอายุปี พ.ศ. 2552. กรุงเทพมหานคร: กรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ.

กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย. (2548). มาตรฐานการสงเคราะห์ผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

กลุ่มงานพัฒนายุทธศาสตร์สาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข. (2564). ร้อยละของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงได้รับการดูแลตาม care plan. เรียกใช้เมื่อ 9 สิงหาคม 2564 จาก http://healthkpi.moph.go.th /kpi2/kpi/index/?id=1392

เจ้าหน้าที่เทศบาลคนที่ 1. (23 กันยายน 2561). รื่องแนวทางการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (เพ็ญนภา สวนทอง, ผู้สัมภาษณ์)

เจ้าหน้าที่เทศบาลคนที่ 2. (23 กันยายน 2561). เรื่องแนวทางการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (เพ็ญนภา สวนทอง, ผู้สัมภาษณ์)

ทีมเศรษฐกิจ หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. (2563). สแกนเจเนอเรชันคนไทย พลังสำคัญผลักดันเศรษฐกิจ ดิจิตอล. เรียกใช้เมื่อ 19 พฤษภาคม 2563 จาก https://www.thairath. co.th/content/ 475518

บุญชม ศรีสะอาด. (2553). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. (พิมพ์ครั้งที่ 5) กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาการพิมพ์.

ผู้นำกลุ่มผู้สูงอายุคนที่ 1. (25 กันยายน 2561). เรื่องแนวทางการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (เพ็ญนภา สวนทอง, ผู้สัมภาษณ์)

ผู้นำกลุ่มผู้สูงอายุคนที่ 2. (25 กันยายน 2561). เรื่องแนวทางการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (เพ็ญนภา สวนทอง, ผู้สัมภาษณ์)

ผู้นำกลุ่มผู้สูงอายุคนที่ 3. (25 กันยายน 2561). เรื่องแนวทางการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (เพ็ญนภา สวนทอง, ผู้สัมภาษณ์)

ผู้บริหารเทศบาลคนที่ 2. (24 กันยายน 2561). เรื่องแนวทางการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (เพ็ญนภา สวนทอง, ผู้สัมภาษณ์)

ผู้บริหารเทศบาลคนที่ 3. (24 กันยายน 2561). เรื่องแนวทางการจัดสวัสดิการผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (เพ็ญนภา สวนทอง, ผู้สัมภาษณ์)

พรรณภัทร ใจเอื้อ. (2563). แนวทางการพัฒนาการจัดการสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในตำบลเนินศาลา อำเภอโกรกพระ จังหวัดนครสวรรค์. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 8(3), 39-54.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2563). แผนพัฒนาสถิติระดับพื้นที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี. สุราษฎร์ธานี: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.

สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง. (2562). ข้อมูลสถิติจำนวนประชากร. เรียกใช้เมื่อ 26 เมษายน 2562 จาก https://www.bora.dopa.go.th/index.php/th/contect-part6

สุดารัตน์ สุดสมบูรณ์. (2557). สวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 7(1), 73-82.

อภินันท์ สนน้อย และคณะ. (2559). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิต ผู้สูงอายุ ในจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(2), 153-169.

Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper Collins. Publishers.

Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Likert, R. (1967). “The Method of Constructing and Attitude Scale”. In Reading in Fishbeic, M (Ed.), Attitude Theory and Measurement. New York: Wiley & Son.

Downloads

Published

2022-10-31

How to Cite

Suanthong, P. . (2022). THE GUIDELINE OF THE SOCIAL WELFARE FOR THE ELDERLY OF THE LOCAL ADMINISTRATION: A CASE STUDY SUB DISTRICT MUNICIPALS, SURAT THANI PROVINCE. Journal of Buddhist Anthropology, 7(10), 101–116. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/251516

Issue

Section

Research Articles