BUDDHADHAMMA PRINCIPLES AND KOHLBERG’S THEORY OF MORAL DEVELOPMENT FOR REDUCING CORRUPTION IN ORGANIZATIONS

Authors

  • Wiphawan Limphaibool Chiang Mai University
  • Chiang Mai University, Thailand - Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Thailand
  • Phrakhru Kowitarttawatee Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Moral, Buddhadhamma, Buddhism, Corruption, Moral development

Abstract

The objective of this article is to enhance the understanding of Kohlberg’s theory of moral development and moral reasoning. Kohlberg introduced the fundamentals of using moral reasoning and social perception in relation to moral development. Each individual has a different path of moral development and can be promoted to a higher level. There are three levels of moral development, including pre-conventional morality, conventional morality, and post-conventional morality. This theory is a widely-accepted foundation of rationality for psychologists, educators, and behaviorists. In addition, this article enhances the understanding of traditional Buddhist principles including Sammappadhana4, Lokapaladhamma2, Sappurisadhamma7, Karavasadhamma4, and Sujjarita3. This refers to the existing literature and the Buddhist principles regarding the prevention of incorrect decisions and corruption in the workplace. The core concept of this article can be applied to the development of morality and virtue in organizations and society. It provides means of reducing corruption, controversy, inequity, and fraud and increases positive attitudes, virtues, and morals. Consequently, social problems which interfere with the development of the country will be decreased. Individuals with morality-centered decision-making may be able to reduce corruption, leading to the development of               a society that is strong, peaceful, and sustainable in the future.

References

โกศล มีคุณ และณรงค์ เทียมเมฆ. (2545). ผลของการฝึกใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมที่มีต่อจิตลักษณะและพฤติกรรมและจริยธรรม ของครู. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

ชัยพร วิชชาวุธ และธีระพร อุวรรณโณ. (2530). แนวคิดและพัฒนาการใหม่ในการปลูกฝั่งจริยธรรม: จริยธรรมกับการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชัยยุทธ กุลตังวัฒนา และคณะ. (2547). ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมจริยธรรมในการบริการของมัคคุเทศก์ไทย. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2538). ทฤษฎีต้นไม้จริยธรรม: การวิจัยและการพัฒนาข้าราชการพลเรือน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน.

ดวงเดือน พันธุมนาวิน . (2550). รายงานการสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับคุณธรรมและจริยธรรมในประเทศและต่างประเทศ. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้ (องค์กรมหาชน).

ดุจเดือน พันธุมนาวิน. (2551). การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับคุณธรรม จริยธรรมในประเทศและต่างประเทศ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์คุณธรรม.

เดือนเด่น จิตมั่นชัยธรรม และรจิตกนก นิคมบริรักษ์. (2544). การคอร์รัปชั่นในภาคธุรกิจกับบรรษัทภิบาลในประเทศไทย. ใน รายงานการวิจัย. สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศ.

นีออน พิณประดิษฐ์ และคณะ. (2546). ตัวบ่งชี้ทางจิตสังคมของพฤติกรรมการทำงานในข้าราชการตำรวจ สังกัดตำรวจภูธรภาค 4. ใน รายงานวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

พงศ์พัฒน์ จิตตานุรักษ์. (2559). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาตัวแบบจริยธรรมของข้าราชการสังกัดกระทรวงมหาดไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์คณะสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสังฆรักษ์ปรีชา ฐิตญาโณ. (2564). สัปปุริสธรรม : พฤติกรรมการดำเนินชีวิตสมัยใหม่. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(7), 16-26.

พระทองพจน์ ธีรธมฺโม (พรมราช) และคณะ. (2561). หลักสัปปุริสธรรมกับการแก้ไขวิกฤติปัญหาสังคม. วารสารสมาคมศิษย์เก่า มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 6(1), 51-65.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ (ชำระ-เพิ่มเติม ช่วงที่ 1). (พิมพ์ครั้งที่ 27). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) . (2554). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 34). นนทบุรี: เอส.อาร์ พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.

พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส. (2557). สุจริตธรรมในฐานะเครื่องมือป้องกันการทุจริตคอร์รัปชันในสังคมไทยปัจจุบัน. เรียกใช้เมื่อ 10 ตุลาคม 2564 จาก https://www.mcu.ac.th /article/detail/439

พิเชษฐ์ ทั่งโต. (2559). พุทธธรรมกับการป้องกันปัญหาการทุจริตคอร์รัปชันในสังคมไทย. วารสารจันทรเกษมสาร, 22(43), 1-15.

พิษณุ หอมสมบัติ และคณะ. (2564). ฆราวาสธรรม 4 ประเภท : การป้องกันการทุจริตอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 21(2), 159-169.

มหาเถรสมาคม, สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ, สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราปรามการทุจริตแห่งชาติ. (2564). หลักธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนากับหลักสูตรต้านทุจริตศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 15 ตุลาคม 2564 จาก http://www.stopcorruption .moph.go.th

ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมไทยฉบับราชบัณฑิตยสถาน. เรียกใช้เมื่อ 10 ตุลาคม 2564 จาก http://www.royin.go.th/dictionary/

สกุล อ้นมา. (2562). การตีความแบบวิเคราะห์เปรียบเทียบระหว่าง PITY AND FEAR กับหิริโอตัปปะ. วารสารปัญญาปณิธาน, 4(1), 1-17.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2561). คู่มือการพัฒนาและส่งเสริมการปฏิบัติตามมาตรฐานทางจริยธรรมข้าราชการพลเรือนสำหรับคณะกรรมการจริยธรรม. เรียกใช้เมื่อ 12 ตุลาคม 2564 จาก https://www.ocsc.go.th/node/4078

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2551). เรียนรู้หลักการทรงงานในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพมหานคร: เซ็นจูรี่.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ . (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560 - 2564. กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.

สิทธิโชค วรานุสันติกุล. (2549). จิตวิทยาสังคม : ทฤษฎีและการประยุกต์. กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดเอดูเคชั่น.

สุดใจ ภูกงลี. (2560). หิริ โอตตัปปะ กับการแก้ปัญหาสังคม. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 18(1), 124-133.

Johnston, M. (1998). Fighting Systemic Corruption : Social Foundations for Institutional Reform. The European Journal of Development Research, 10(1), 85-104.

Kohlberg, L. (1958). The development of modes of moral thinking and choice in the years 10 to 16. In Doctoral dissertation, Department of Psychology. The University of Chicago.

Kohlberg, L . (1973). Stages and Aging in Moral Development-Some Speculations. The Gerontologist, 13(4), 497-502.

Kohlberg, L. (1981). Essays on Moral Development Vol. I: The Philosophy of Moral Development. Cambridge: Harper & Row.

Kubal, D. et al. (2006). Doing the right thing: How today's leading companies are becoming more ethical. Performance Improvement, 45(3), 5-8.

Ma, H. K. (2013). The moral development of the child: An integrated model. Frontiers in Public Health, 1(57), 1-18.

Piaget, J. (1932). The moral judgment of the child. London: Routledge & Kegan Paul.

Rest, J. R. (1980). Moral judgment research and the cognitive‐developmental approach to moral education. The Personnel and Guidance Journal, 58(9), 602-605.

Robinson, M. (1998). Corruption and development: An Introduction. The European Journal of Development Researach, 10(1), 1-14.

Transparency International. (2021). Corruption Perceptions Index. Retrieved October 1, 2021, from https://www.transparency.org/en/cpi/2020/index /tha

Villegas de Posada, C. (1994). A motivational model for understanding moral action and MORAL action and moral development. Psychological Reports, 74(3), 951-959.

Downloads

Published

2022-05-31

How to Cite

Limphaibool, W. ., -, C. M. U. T., & Kowitarttawatee, P. (2022). BUDDHADHAMMA PRINCIPLES AND KOHLBERG’S THEORY OF MORAL DEVELOPMENT FOR REDUCING CORRUPTION IN ORGANIZATIONS . Journal of Buddhist Anthropology, 7(5), 175–193. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/255224

Issue

Section

Academic Article