CREATIVE DESIGN OF FOLK PERFORMANCE SERIES TO PROMOTE CULTURAL TOURISM VILLAGE IN BURIRAM PROVINCE
Keywords:
Creative Design, Folk Performance, Cultural Tourism VillageAbstract
The objectives of this research article were to 1) Develop the folk performances promoting Buriram cultural tourism villages 2) Design and create folk performances to promote cultural tourism villages in Buriram. The researcher used a qualitative research method. The study was documented and fielded with teaching and in-depth analysis on the representative sample. They are community leaders, local philosophers with knowledge of performances and tourists. Then present the data by descriptive analysis. The research findings were as follows: 1) Development of the traditional performance format to promote cultural tourism villages in Buriram. The condition of 3 development phases comprising. 1.1) Pre-job creation phases. 1.2) Job creation phase 1.3) Period after creating job phase This leads to the creative design of the traditional performance set that convey the uniqueness of the tribes. 2) The creative design of the folk performances set promoting the cultural tourism village of Buriram. The researcher selected the four ethnic arts and cultural performances of Buriram comprising 2.1) The Thai Khmer ethnic boat show 2.2) The worship of Prasat Muang Tam of the Thai-Lao ethnic group 2.3) Maanre and Galam boats of the Thai Kui ethnic group 2.4) Khao Mao making of the Thai Korat ethnic group. To create a performance in the name "Robamburisipao" with lyrics in 4 languages . The meaning of music is clear. Including the dress that comes from life style and choreography that are harmonious throughout the performance and the variation of each performance. Making the performance is interesting. To be used as a main show in the cultural tourism village of Buriram.
References
กนกพร ฉิมพลี. (2559). แนวทางการพัฒนาหมู่บ้านท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในชุมชนบ้านตะคุ ตำบลตะคุอำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา. วารสารชุมชนวิจัย, 10(1), 7-19.
ชาย โพธิสิตา. (2549). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
ทรงคุณ จันทจร. (2549). การวิจัยเชิงคุณภาพทางวัฒนธรรม. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2543). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. อุบลราชธานี: สถาบัน ราชภัฏอุบลราชธานี.
ปิ่นเกศ วัชรปาณ. (2559). เอกสารประกอบการสอนรายวิชานาฏศิลป์พื้นเมือง Folk Dance. อุดรธานี: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
พัชรีรัต หารไชยและมนสิชา เพชรานนท์. (2562). การรับรู้อัตลักษณ์ถิ่นที่บุรีรัมย์ของคนในและคนนอกพื้นที่. JARS: Journal of Architectural/Planning Research and Studies, 16(2), 49-67.
สงบ บุญคล้อย. (2522). การละเล่นอีสานใต้ (บุรีรัมย์ สุรินทร์ ศรีษะเกษ). บุรีรัมย์: ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาวัฒนธรรมจังหวัดบุรีรัมย์.
สำนักงานจังหวัดบุรีรัมย์ กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด. (2559). แผนพัฒนาจังหวัด 4 ปี (ปี 2561- 2564) จังหวัดบุรีรัมย์. บุรีรัมย์: สำนักงานจังหวัดบุรีรัมย์ กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด.
สุภางค์ จันทวานิช. (2542). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรไท ครุฑเวโช และคณะ. (2563). การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมอย่างมีส่วนร่วมชุมชนชาวเลบ้านแหลมตุ๊กแกจังหวัดภูเก็ต. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยธนบุรี, 14(3), 63-74.
อาจารี รุ่งเจริญ. (2557). การใช้เอกลักษณ์จากศิลปะการแสดงพื้นบ้านเพื่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม: กรณีศึกษาจังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ, 16(1), 47-56.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Journal of Social Science and Buddhistic Anthropology
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.