CONFIRMATORY FACTOR ANALYSIS OF CREATIVE LEADERSHIP FOR STUDENTS OF THE BACHELOR OF NURSING PROGRAM FACULTY OF NURSING ROYAL INSTITUTE MINISTRY OF PUBLIC HEALTH
Keywords:
Confirmatory factor analysis, Creative Leadership, Nursing StudentsAbstract
The objective of this research article was to examine the goodness of fit model creative leadership for students of the Bachelor of Nursing program Faculty of Nursing Royal Institute Ministry of Public Health with empirical data by confirmatory factor analysis. Data were multistage random sampling 340 participants in the Bachelor of Nursing Program, Academic Year 2020 from 4 networks of Boromarajonani College of Nursing including the central network, northern network, North eastern network and the southern network from the elements of creative leadership in 3 aspects, totalling 17 items assessing their opinions on creative leadership skills using a 5 - level estimation scale. The content accuracy (IOC) from 5 experts ranged from 0.60 - 1.00, with a confidence value of 0.83. The statistics used in the data analysis were percentage, mean, standard deviation. and affirmative component analysis (CFA). The results showed that There are three affirmative components of creative leadership: 1) flexibility, 2) problem - solving skills, and 3) creative communication. which is harmonious with empirical data The harmony index is Chi - square (X2 ) =112.19, Chi - square p - value 0.50 greater than .05, relative chi - square statistic (X2 /df) = 0.99, The comparative harmonization index (GFI) was 0.958, the comparative harmonization index (CFI) was 1.000, the residual root mean squared index (SRMR) was 0.096, and the root mean squared the estimated tolerance (RMSEA) is 0.000, with each component having a factor loading between 0.23 - 0.57.
References
กฤษพล อัมระนันท์. (2559). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาในอำเภอแม่วงก์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์เขต 2. ใน วิทยานิพนธ์ หลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์.
กาญจนา จัตุพันธ์ และกาญจนา สานุกูล. (2559). การศึกษาความยืดหยุ่นและทนทานของจิตใจโดยใช้ทักษะการเรียนรู้ตามสภาพจริงของนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง เทคนิคเภสัชกรรม วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธรจังหวัดขอนแก่น. ใน บทความวิจัยนำเสนอในการประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 7. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
กิตติกร ธรรมกิจวัฒน์ และมานิตย์ อาษานอก. (2562). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาเอกชน สังกัดสำ นักงานศึกษาธิการจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 11(2), 1-18.
กิตติ์กาญจน์ ปฏิพันธ์. (2555). โมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา อาชีวศึกษา. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
จิรภัค สุวรรณเจริญ และคณะ. (2560). รูปแบบการจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมทักษะในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักศึกษาหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต. วารสารพยาบาลสาร คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 44(4), 177-188.
ทิพย์วรรณ สุขใจรุ่งวัฒนา และคณิต เขียววิชัย. (2558). การพัฒนาข้อเสนอเชิงนโยบายในการเสริมสร้างภาวะผู้นําเชิงสร้างสรรค้สําหรับผู้นําองค์กรนิสิต/นักศึกษา
ในสถาบันอุดมศึกษาในทศวรรษหน้า (พ.ศ. 2557 - 2566). วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 7(2), 191-206.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542 ). LISREL Model: การวิเคราะห์ทางสถิติเพื่อการวิจัย (ฉบับที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นวลฉวี ประเสริฐสุข. (2558). สื่อสารอย่างสร้างสรรค์เพื่อสร้างสุขในครอบครัว. วารสารสาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 8(2), 737-747.
พิมพ์พร พิมพ์เกาะ. (2557). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของ ผู้บริหารโรงเรียนสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2553). ผ้นําเชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ :กระบวนทัศน์ใหม่และผู้นำใหม่ทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรพันธุ์ แย้มหงษ์ปภา และพระสุธีรัตนบัณฑิต. (2552). การสื่อสารทางสังคมเพื่อพัฒนากระบวนการเรียนรู้ขององค์กรทางพระพุทธศาสนา. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 6(ฉบับพิเศษ), 181-200.
ศศิรดา แพงไทย และคณะ. (2562). รูปแบบภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 2. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(7), 3299-3313.
สมชาย รุ่งเรือง และธีระวัฒน์ จันทึก. (2560). รูปแบบการพัฒนาผู้นำสู่การสร้างแรงผลักดันเชิงสร้างสรรค์. วารสารสาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10(1), 29-46.
สมร แสงอรุณ. (2563). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันความหมายในชีวิตของนักศึกษาครู. วารสารชุมชนวิจัย, 14(2), 16-29.
สุภาพ ฤทธิ์บำรุง และวัลลภา อารีรัตน์. (2557). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษา ที่ส่งผลต่อความมีประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 30. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา, 8(2), 190-198.
หทัยกานต์ กุลวชิราวรรณ์ และคณะ. (2563). การพัฒนารูปแบบการวิเคราะห์แก้ไขปัญหาในกระบวนการผลิตสำหรับหัวหน้างานของอุตสาหกรรมเสื้อผ้า. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 14(2), 383- 400.
Carolyn Chambers Clark. (2009). Creative Nursing Leadership and Management. In Jones and Bartlett Publishers. Sudbury, Massachusetts.
Costello, A. B. & Osborne, J. W. (2005). Exploratory Factor Analysis: Four recommendations for getting the most from your analysis. Practical Assessment, Research, and Evaluation, 10(7), 1-9.
Puccio. M. et al. (2011). “Creative leadership: Skills that drive change (2nd ed.)”. Thousand Oaks, California: Sage.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Journal of Social Science and Buddhistic Anthropology
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
