THE DEVELOPMENT OF MODELS OF RELIGIOUS TOURISM AND MEDITATION RETREAT ON THE PILGRIM ROUTES IN THE SECONDARY CITIES IN THE UPPER NORTHERN THAILAND BASED ON BUDDHIST MEDICINE TO PROMOTE WELLBEING OF SENIORS LIVING ALONE AND HELP THEM COPE WITH DEPRESSION
Keywords:
Community-Based Tourism Management, Religious and Meditation Tourism, Seniors Living Alone, The Secondary Cities in The Upper NorthernAbstract
The objectives of this research article were: 1) to study the potential of the model community in tourism management, 2) to investigate methods for enhancing religious tourism and meditation for the elderly through community-based tourist management. It is a hybrid research approach. Tourists and community members were the study's samples, and the experts were the target group who provided the crucial information. The research instruments consist of questionnaires, depth interviews, and discussion forums, whereas the quantitative data was assessed using an instant computerized program. The data was examined using content analysis and the statistics used were frequency, percentage, mean, and standard deviation. The results of the study were found that: 1) The overall mean of model community potential in community tourism management was at a high level. The details in each aspect were presented in descending order, starting with community tourist service quality, subsequently conservation and promotion of cultural heritage, economic, social and life quality management, natural resource and environment management, community tourism management, and public relations and cooperation among communities respectively. 2) The development of community-based tourism management with the participation of the elderly potential should focus on promoting the development of personnel in temples and communities to have potential, knowledge, and skills in tourism management, particularly for elderly tourists. In terms of services and facilities, it should provide various facilities to serve elderly tourists and set service standards to satisfy and facilitate, emphasize communication systems, and provide community tourism information to elderly tourists in its entirety and through appropriate media. As for driving tourism activities, the emphasis should be concentrated on social activities that are group relationship activities, taking into account the opportunity for the elderly to participate as much as possible to promote the physical, mental, emotional, intellectual, and social development of the elderly tourists.
References
กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). โครงการจัดทำตัวชี้วัดภาวะเศรษฐกิจการท่องเที่ยว และสำรวจทัศนคติและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่ เดินทางท่องเที่ยวในประเทศไทย ประจำปี พ.ศ. 2561. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
เจนจิรา อักษรพิมพ์. (2560). กลยุทธ์การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนแบบยั่งยืนในจังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 12(3), 141-153.
ชนิษฐา ใจเป็ง. (2563). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนบนฐานวัฒนธรรมชุมชนบ้านนาต้นจั่น จังหวัดสุโขทัย. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยคริสเตียน.
ดารณี ธัญญสิริ. (2563). กลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ด้านการท่องเที่ยวภายในประเทศของผู้สูงอายุ. วารสารการประชาสัมพันธ์และการโฆษณา, 13(2), 85-98.
นันทพร อดิเรกโชติกุล. (2561). การพัฒนาการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวของ อบต.มะเกลือใหม่ ตำบลมะเกลือใหม่ อำเภอสูงเนิน จังหวัดนครราชสีมา. วารสารราชพฤกษ์, 16(2), 46-52.
ปริญญา นาคปฐม. (2561). การพัฒนาคุณภาพงานบริการทางการท่องเที่ยวสำหรับกลุ่มนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 16(55), 1-12.
ปวีณา งามประภาสม. (2560). การศึกษาศักยภาพและการเตรียมความพร้อมในการจัดการท่องเที่ยวชุมชนสำหรับผู้สูงอายุอย่างมีส่วนร่วม กรณีศึกษาชุมชนท่องเที่ยวบ้านเมาะหลวงอำเภอแม่เมาะ จังหวัดลำปาง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(2), 177-189.
พิฑูรย์ ทองฉิม. (2558). การจัดการความร่วมมือด้านการท่องเที่ยวโดยชุมชนเกาะลันตาจังหวัดกระบี่. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ฟองจันทร์ หลวงจันทร์ดวง. (2561). ศักยภาพชุมชนต้นแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์อย่างยั่งยืน. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 8(2), 52-80.
วรวุฒิ ภักดีบุรุษ. (2563). ปัญหาและศักยภาพของการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรโดยชุมชน ของบ้านดอนซากตำบลห้วยงู อำเภอหันคา จังหวัดชัยนาท. วารสารพัฒนศาสตร์, 3(1), 40-65.
สถาบันระหว่างประเทศเพื่อการค้าและการพัฒนา. (2557). ตลาดนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ: โอกาสใหม่ไทยรับ AEC. กรุงเทพมหานคร: กรุงเทพธุรกิจ.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาสถิติระดับพื้นที่กลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนบน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
Sudthanom, T. (2017). Community Based Tourism Management and Sustainable Tourism Development of Bangkantaek Community in Samutsongkhram Province. Journal of International and Thai Tourism, 13(2), 1-24.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Journal of Social Science and Buddhistic Anthropology
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.