การพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ การสร้างสัมพันธภาพของบุคลากรในองค์กรขนาดเล็ก
คำสำคัญ:
ผู้บริหารที่มีคุณธรรม, ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ, ทัศนคติการดำเนินชีวิตที่ดี, ลักษณะผู้สร้างสัมพันธภาพบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดทฤษฎีทางพุทธจิตวิทยาและจิตวิทยาร่วมสมัยที่เกี่ยวข้องกับการสร้างสัมพันธภาพของบุคลากรในองค์กรขนาดเล็ก 2) เพื่อพัฒนากรอบแนวคิดในการสร้างโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ การสร้างสัมพันธภาพของบุคลากรในองค์กรขนาดเล็ก และ 3) เพื่อตรวจสอบและนำเสนอโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ การสร้างสัมพันธภาพของบุคลากรในองค์กรขนาดเล็ก เป็นการวิจัยแบบผสมวิธีที่ใช้วิธีการเชิงปริมาณเพื่อขยายผลวิธีการเชิงคุณภาพกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญคือ ผู้เชี่ยวชาญด้านพระพุทธศาสนา นักจิตวิทยาและผู้บริหารองค์กรขนาดเล็ก โดยใช้การเลือกแบบเจาะจง จำนวน 9 คน ตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเชิงปริมาณใช้การสุ่มแบบเจาะจง จำนวน 350 คน ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาและการสร้างข้อสรุปแบบอุปนัย สำหรับข้อมูลเชิงปริมาณใช้สถิติบรรยาย การวิเคราะห์สหสัมพันธ์ด้วยโปรแกรมสำเร็จรูป และการวิเคราะห์ความสอดคล้องของโมเดลกับข้อมูลเชิงประจักษ์ด้วยโปรแกรม LISREL
ผลการวิจัยที่พบ อิทธิพลทางอ้อมจากลักษณะผู้บริหารที่มีคุณธรรมผ่านทัศนคติการดำเนินชีวิตที่ดีเท่ากับ .50 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 คุณสมบัติของผู้สร้างสัมพันธภาพได้รับอิทธิพลทางตรงจากทัศนคติการดำเนินชีวิตที่ดี (B) และสุนทรียสนทนา โดยมีขนาดอิทธิพลเท่ากับ .36 และ.45 ตามลำดับ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และได้รับอิทธิพลทางอ้อมจากลักษณะผู้บริหารที่มีคุณธรรมผ่าน ทัศนคติการดำเนินชีวิตที่ดี และสุนทรียสนทนา โดยมีขนาดอิทธิพลเท่ากับ .24 และ.65 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ตามลำดับ
เอกสารอ้างอิง
จิตตวดี พุ่มพวง. (2552). การจัดการความขัดแย้งในการทำงานด้วยสุนทรียสนทนา. ใน ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษาและการแนะแนว. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
จินุกูล หลวงอภัย. (2561). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามหลักภาวนาธรรมของศูนย์ฝึกอบรม ตารวจภูธรภาค 6 จังหวัดนครสวรรค์. วารสารวิจัยวิชาการ, 1(2), 75-92.
ชไมพร ดิสถาพร. (2554). การพัฒนารูปแบบกิจกรรมการศึกษานอกระบบ โรงเรียนโดยใช้สุนทรียสนทนาและการสื่อสารอย่างสันติเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการสื่อสาร ภายในครอบครัวของผู้ปกครองเยาวชนผู้เข้ารับการบำบัดยาเสพติด. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษานอกระบบโรงเรียน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชินชัย แก้วเรือน. (2561). การบูรณาการการครองใจคนตามแนวทางพระพุทธศาสนา. ใน ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
ชีวสาธน์ กิ่งแก้ว. (2561). คุณลักษณะผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อขวัญในการปฏิบัติงานของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทราเขต 1. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
ทศพล เชิดชัยภูมิ. (2555). การเข้าร่วมโปรแกรมการสร้างทีมงานด้วยทฤษฎีการวิเคราะห์การติดต่อสัมพันธ์ระหว่างบุคคลของพนักงานที่มีผลต่อประสิทธิผลของทีมงานและประสิทธิภาพการติดต่อสื่อสารของทีมงาน. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
นภวรรณ คณานุรักษ์. (2554). บทบาทผู้นำองค์กรที่มีพนักงานวิชาชีพ. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 31(1), 123-133.
นาถฤดี สุลีสถิร และคณะ. (2560). การพัฒนารูปแบบพฤติกรรมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลของพยาบาลวิชาชีพโดยใช้กระบวนการสุนทรียสนทนา แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลยโสธร. วารสารพยาบาลทหารบก, 18(ฉบับพิเศษ มกราคม-เมษายน), 127-137.
เผด็จ อมรศักดิ. (2558). การพัฒนารูปแบบองค์กรแห่งการเรียนรู้ในธุรกิจอุตสาหกรรมที่เป็นเลิศ. ใน ดุษฎีนิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาธุรกิจอุตสาหกรรมและทรัพยากรมนุษย์. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
พระมหาศรีอรุณ คำโท. (2559). พุทธวิธีทางการบริหารสาหรับองค์กรภาครัฐสมัยใหม่. วารสารวิจัยเพื่อพัฒนาสังคมและชุมชน มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 3(3), 1-10.
พิชญา ร่มโพธิ์ภักดิ์. (2557). การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมในการบริหารงานของผู้บริหารโรงแรม. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสตร์และศิลปะแห่งชีวิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ภูมิภัทร ไชยสลี. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารศาสตร. มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ภูรีภัทร ห้วยหงส์ทอง. (2561). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพชีวิตในการทำงาน. วารสารวิจัยวิชาการ, 1(3), 123-135.
มุกดา ศรียงค์. (2550). จิตวิทยาเพื่อการติดต่อสื่อสารและเข้าใจผู้อื่น. วารสารวิชาการ ศึกษาศาสตร์, 16(2), 11-17.
รัชนี ทำดี. (2555). คุณลักษณะผู้บริหารที่พึงประสงค์ตามทัศนะของพนักงานส่วนตำบลอำเภอกบินทร์บุรีจังหวัดปราจีนบุรี. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์.
ลำพอง กลมกูล. (2554). อิทธิพลของกระบวนการสะท้อนคิดต่อประสิทธิผลการวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน: การวิจัยแบบผสมวิธี. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต ภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศจีแพรว โปธิกุล. (2555). การให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวทฤษฎีวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลเพื่อพัฒนาการตระหนักรู้ในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยเชียงใหม่. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษาและการแนะแนว. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2556). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริรัตน์ จำปีเรือง. (2561). การพัฒนาหลักสูตรเสริมสร้างคุณลักษณะที่พึงประสงค์ตามกระบวนการสุนทรียสนทนาสำหรับนักศึกษาพยาบาล. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สายฝน เลาหะวิสุทธิ์. (2558). บุคลิกภาพและสัมพันธภาพของบุคลากร ปัจจัยสนับสนุนความสำเร็จขององค์กร. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 25(1), 1-3.
สุภัทรา ภักดีศรี. (2555). การพัฒนาโปรแกรมการเสริมสร้างแรงจูงใจในการปฏิบัติงานด้วยสุนทรียสนทนาสำหรับ พยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลชนแดน จังหวัดเพชรบูรณ์. ใน วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต แขนงวิชาการบริหารการพยาบาล. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
