ความชอบธรรมกับการเปลี่ยนแปลงองค์การของกรมสอบสวนคดีพิเศษ
คำสำคัญ:
ความชอบธรรม, การเปลี่ยนแปลงองค์การ, กรมสอบสวนคดีพิเศษบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาความชอบธรรมตามหลักพื้นฐานของการบริหารกิจการบ้านเมืองและสังคมที่ดี 2) เพื่อศึกษากรมสอบสวนคดีพิเศษด้านการเปลี่ยนแปลงองค์การให้เกิดประโยชน์สูงสุดและให้ถูกต้องตรงตามความต้องการวิสัยทัศน์ พันธะกิจ และ 3) เพื่อรวบรวมปัญหาข้อเสนอแนะความชอบธรรมกับการเปลี่ยนแปลงองค์การให้ทันต่อปัญหาสังคมได้อย่างมีความเป็นสากลและทันสมัย เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-Depth Interview) การสังเกต (Observation) และข้อมูลจาก Social Media ผู้ให้ข้อมูลหลักแบ่งเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ 1 ข้าราชการประจำระดับบริหารกรมสอบสวนคดีพิเศษ จำนวน 2 ท่าน กลุ่มที่ 2 อาจารย์หรือนักวิชาการและอดีตพนักงานกรมสอบสวนคดีพิเศษ จำนวน 3 ท่าน และกลุ่มที่ 3 ข้อมูลจาก Social Media จำนวน 15 เหตุการณ์ มีผู้เกี่ยวข้องจำนวน 30 ท่าน รวม 35 ท่าน และนำมาวิเคราะห์ข้อมูล
ผลการวิจัยพบว่า 1) กรมสอบสวนคดีพิเศษกับความชอบธรรม คือ การบริหารของการเปลี่ยนแปลงองค์การของกรมสอบสวนคดีพิเศษ ความชอบธรรม (legitimacy) ต้องมี 6 องค์ประกอบสำคัญ ได้แก่ 1) ยึดหลักนิติธรรม 2) ยึดแนวทางนิติรัฐ 3) มีคุณธรรม 4) มีจริยธรรม 5) มีศีลธรรม และ 6) มีธรรมาภิบาล ถ้าขาดองค์ประกอบใดองค์ประกอบหนึ่ง ถือว่าขาดความชอบธรรม โดยพนักงานสอบสวนคดีพิเศษต้องมีความซื่อสัตย์ ขยัน อดทน มีระเบียบวินัย และมีความสุจริตจนเป็นนิสัย ตามหลักจริยธรรม รวมทั้งก่อให้เกิดจรรยาบรรณวิชาชีพ 2) ด้านโครงสร้างองค์การของกรมสอบสวนคดีพิเศษมีวิสัยทัศน์ เป็นการมองภาพอนาคตของผู้นำและกลุ่มในองค์กร และให้ความสำคัญในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในองค์กรการฝึกอบรมเป็นรูปแบบหนึ่งที่ใช้พัฒนาคน เพราะ “คน” เป็นแรงขับเคลื่อนขององค์กรที่ต้องการการพัฒนาศักยภาพและเพิ่มพูนความรู้ ความสามารถ ทักษะ และพัฒนาบุคลิกภาพอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้ก้าวทันโลกเทคโนโลยีในปัจจุบันและอนาคต
เอกสารอ้างอิง
บุญทัน ดอกไธสง. (2562). รัฐประศาสนศาสตร์เปลี่ยนโลก. พระนครศรีอยุธยา: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิชัย ทิตตภักดี. (2559). เอกสารวิชาการส่วนบุคคล หลักนิติธรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.
ศรุดา สมพอง. (2559). นักการเมืองท้องถิ่นจังหวัดกาฬสินธุ์. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
เอกพร รักความสุข. (2559). การวิจัยเชิงคุณภาพหลักการและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
Athan G. Theoharis, et al. (2015). The FBI: A Comprehensive Reference Guide. Canada: ORYX Press.
Henry Nicholas. (2001). Public Administration and Public Affairs. New Jersey: Prentice Hall.
Neena Jindal. (2014). Good Governance. Needs and Challenges. 5(5), 141-159.
Rachel M. Gisselquist. (2012). Good Governance as a Concept, and why these matters for Development Policy. Suggested Citation: Gristliest, Rachel M.
Shikha Vyas-Doorgapersad. (2017). Progression from Ideal State to Good Governance: An Introductory Overview. International Journal of Business and Management Studies, 9(1), 1309-8047.




