การศึกษาภาษาถิ่นในจังหวัดนครราชสีมาตามแนวภูมิภาษาศาสตร์
คำสำคัญ:
ภาษาถิ่น, ภูมิศาสตร์คำศัพท์, ระบบเสียงภาษาถิ่นบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและวิเคราะห์ภาษาถิ่นพร้อมทั้งจัดทำแผนที่ภูมิศาสตร์คำศัพท์ในจังหวัดนครราชสีมา การวิจัยนี้ใช้รูปแบบผสานวิธีวิจัยทั้งเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณตามทฤษฎีภาษาศาสตร์เชิงพรรณนา (Descriptive Linguistics) ซึ่งใช้เครื่องมือแบบสอบถามโดยวิธีการสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive simpling) จำนวน 3,743 หมู่บ้าน
ผลการวิจัยพบว่าระบบเสียงภาษาถิ่นในจังหวัดนครราชสีมาแบ่งออกเป็น5กลุ่มภาษาคือ ภาษาโคราช ภาษาอีสาน ภาษามอญ ภาษายวน ภาษาฮัญกุล สามารถแบ่งระบบเสียงออกเป็น 1) ระบบเสียงภาษาโคราชซึ่งพบว่ามีเสียงพยัญชนะต้น 20 หน่วยเสียงไม่มีการออกเสียงพยัญชนะต้นควบกล้ำสระเดี่ยว 18 หน่วยเสียงสระประสมมี3หน่วยเสียงเสียงวรรณยุกต์5หน่วยเสียง 2) ระบบเสียงภาษาอีสานซึ่งพบว่ามีเสียงพยัญชนะต้น 19 หน่วยเสียงไม่มีการออกเสียงพยัญชนะต้นควบกล้ำสระเดี่ยว 18 หน่วยเสียงสระประสมมี3หน่วยเสียงเสียงวรรณยุกต์ 5 หน่วยเสียง 3) ระบบเสียงภาษามอญซึ่งพบว่ามีเสียงพยัญชนะต้น 20 หน่วยเสียงไม่มีการออกเสียงพยัญชนะต้นควบกล้ำสระเดี่ยว 16 หน่วยสระประสมมี2หน่วยเสียงเสียงวรรณยุกต์ 4 หน่วยเสียง 4) ระบบเสียงภาษายวนซึ่งพบว่ามีเสียงพยัญชนะต้น18หน่วยเสียงไม่มีการออกเสียงพยัญชนะต้นควบกล้ำสระเดี่ยว 15 หน่วยเสียง สระประสมมี 2 หน่วยเสียงเสียงวรรณยุกต์5หน่วยเสียง 5) ระบบเสียงภาษาฮัญกุรซึ่งพบว่ามีเสียงพยัญชนะต้น 27 หน่วยเสียงมีเสียงควบกล้ำ 14 สระเดี่ยว 18 หน่วยเสียง สระประสมมี 3 หน่วยเสียงเสียงวรรณยุกต์5หน่วยเสียง และนำข้อมูลการวิเคราะห์มาจัดทำแผนที่ภูมิศาสตร์คำศัพท์ภาษาถิ่นปรากฎผู้พูดภาษาต่าง ๆ ดังนี้ ภาษาโคราชจำนวนผู้พูด 1,311,722 คน ภาษาอีสานจำนวนผู้พูด 683,356 คน ภาษายวนจำนวนผู้พูด 4,686 คน ภาษามอญจำนวนผู้พูด 541 คน ภาษาญัฮกูรจำนวนผู้พูด 768 คน ภาษาไทยกลางจำนวนผู้พูด 282,294 คน ภาษาอื่นๆจำนวนผู้พูด 2,965 คน
เอกสารอ้างอิง
ขุนสุบงกชศึกษากร. (2521). ภาษาสำเนียงโคราช: ของดีโคราช. นครราชสีมา: ตราเสือการพิมพ์.
ชลิตา รินทร์พรหม. (2520). ระบบหน่วยเสียงในภาษาถิ่นโคราช. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ถาวร สุบงกช. (2526). ภาษาถิ่นโคราช:การศึกษาในเชิงวิเคราะห์เรื่องเสียงและความหมาย. นครราชสีมา: สมบูรณ์อ๊อฟเซ็ทการพิมพ์.
ยุบล ชนสีลังกูล. (2535). ลักษณะสำคัญบางประการของภาษาถิ่นอีสาน. ใน รายงานการวิจัย. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สถาบันราชภัฎมหาสารคาม.
เรืองเดช ปันเขื่อนขัติย์. (2554). ภาษาศาสตร์ภาษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิจินตน์ ภาณุพงศ์. (2530). ภูมิศาสตร์คำศัพท์ในจังหวัดนครราชสีมา: โครงการนำร่อง. ใน รายงานผลการวิจัย. จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
วิไลศักดิ์ กิ่งคำ. (2551). ภาษาไทยถิ่น. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สมทรง บุรุษพัฒน์. (2543). ภูมิศาสตร์ภาษาถิ่น. กรุงเทพมหานคร: เอกพิมพ์ไท.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2533). จำกัดความในภาษาศาสตร์สังคม. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Nonaka & Ikujiro. (1998). The knowledge-creating company in Harvard business review on knowledge management. Boston: Harvard business school Publishing corporation.




