รูปแบบนวัตกรรมบริหารธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม
คำสำคัญ:
รูปแบบ, นวัตกรรม, การบริหารธุรกิจ, วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมบทคัดย่อ
บทความเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ทำให้เกิดความสามารถในการสร้างนวัตกรรมบริหารธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม และ 2) เพื่อสร้างรูปแบบนวัตกรรมบริหารธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้แบบสัมภาษณ์สุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ซึ่งเป็นตัวแทนกลุ่มผู้ประกอบการธุรกิจประเภทต่าง ๆ แบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม ประกอบด้วย 1) ตัวแทนขององค์กรธุรกิจภาคการผลิต 2) ตัวแทนขององค์กรธุรกิจภาคการจำหน่าย 3) ตัวแทนขององค์กรธุรกิจภาคการบริการ และ 4) เจ้าของกิจการ จำนวนทั้งหมด 110 คน ซึ่งทั้งหมดเป็นผู้เชี่ยวชาญที่เป็นบุคคลมีความรู้ ความเข้าใจ และมีประสบการณ์โดยตรงเกี่ยวกับการบริหารนวัตกรรมธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม มาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 ปี โดยนำมาวิเคราะห์เชิงเนื้อหาและสรุปเป็นภาพรวม ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยที่ทำให้เกิดความสามารถในการสร้างนวัตกรรมบริหารธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม มี 6 ปัจจัย ประกอบด้วย (1) ปัจจัยนวัตกรรมผลิตภัณฑ์/บริการ (2) ปัจจัยนวัตกรรมกระบวนการ (3) ปัจจัยนวัตกรรมพฤติกรรม (4) ปัจจัยนวัตกรรมการตลาด (5) ปัจจัยนวัตกรรมการจัดการ และ (6) ปัจจัยนวัตกรรมเทคโนโลยี 2) รูปแบบนวัตกรรมบริหารธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ได้แก่ การมีส่วนร่วมในกิจกรรม ความสัมพันธ์ สถานการณ์ และการใช้เทคโนโลยีการสื่อสารระหว่างลูกค้าจะช่วยเพิ่มช่องทางการตลาดในรูปแบบออนไลน์ เป็นการลงทุนที่น้อยแต่มีศักยภาพสูง
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงอุตสาหกรรม. (2559). ยุทธศาสตร์การพัฒนาอุตสาหกรรมไทย 4.0 ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560 - 2579). กรุงเทพมหานคร: กระทรวงอุตสาหกรรม.
กองบริหารงานวิจัยและประกันคุณภาพการศึกษา. (2559). Thailand 4.0 โมเดลขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ความมั่งคั่ง มั่นคง และยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: กองบริหารงานวิจัยและประกันคุณภาพการศึกษา สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม.
ชนงกรณ์ กุณฑลบุตร. (2558). หลักการจัดการ เอกสารประกอบการสอน บทที่ 12 การจัดการนวัตกรรมในระดับสากล. เรียกใช้เมื่อ 20 สิงหาคม 2559 จาก www.sctt123.com/chanongkorn/International-Management-2015-3-6-ch12.pdf
ดวงกมล ผ่องพรรณแข. (2559). การพัฒนาระบบปฏิบัติงานโรงแรมด้วยนวัตกรรมเชิงสร้างสรรค์เพื่อยกระดับการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในอนาคต. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นภัส แดงบุหงา. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดนวัตกรรมในวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม: กรณีศึกษาธุรกิจอัญมณีและเครื่องประดับ. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารเทคโนโลยี. วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นันทรัตน์ นามบุรี. (2556). โมเดลเชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสามารถในการจัดการนวัตกรรมที่ส่งผลการดำเนินงานทางธุรกิจของอุตสาหกรรมสกัดและกลั่นน้ำมันปาล์มของไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เนาวนิตย์ สงครา. (2557). การสร้างนวัตกรรมเปลี่ยนผู้เรียนให้เป็นผู้สร้างนวัตกรรมจากงานวิจัยสู่การปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 2. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาการพิมพ์.
พิษณุ บุญมี. (29 สิงหาคม 2562). รูปแบบนวัตกรรมบริหารธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (กฤตภัค ไม้เรียง, ผู้สัมภาษณ์)
วันดี หอมรื่น. (2562 สิงหาคม 2562). รูปแบบนวัตกรรมบริหารธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (กฤตภัค ไม้เรียง, ผู้สัมภาษณ์)
สมนึก เอื้อจิระพงษ์พันธ์ และคณะ. (2553). นวัตกรรม: ความหมาย ประเภท และความสำคัญต่อการเป็นผู้ประกอบการ . วารสารบริหารธุรกิจ, 33(128), 49-65.
Cronbach L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins. Publishers.
Taro Yamane. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. Third editio. Newyork: Harper and Row Publication.
Teece Pisano and Shuen. (1997). Dynamic Capabilities and Strategic Management. Strategic Management Journal, 18(7), 509-533.
Wang Y. J. et al. (2011). Aesthetics and the Online Shopping Environment: Understanding Consumer Responses. Journal of Retailing, 8(7) ,46-58.




