การศึกษาวิเคราะห์กิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงพุทธในล้านนา

ผู้แต่ง

  • สุกัลยา โหราเรือง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่
  • เทพประวิณ จันทร์แรง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่
  • พูนชัย ปันธิยะ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่

คำสำคัญ:

ศึกษาวิเคราะห์, กิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงพุทธ, ล้านนา

บทคัดย่อ

                บทความเรื่องนี้วัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดทางด้านกิจกรรมการท่องเที่ยวและการท่องเที่ยวในพระพุทธศาสนา 2) เพื่อศึกษารูปแบบกิจกรรมของการท่องเที่ยวเชิงพุทธในล้านนา และ 3) เพื่อวิเคราะห์กิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงพุทธในล้านนา เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลภาคสนามโดยการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญในพื้นที่ 3 จังหวัด ลำปาง เชียงใหม่ และลำพูน จำนวน 30 รูป/คน ผลการวิจัย พบว่า 1) แนวคิดทางกิจกรรมด้านการท่องเที่ยวและการท่องเที่ยวในพระพุทธศาสนา มีความหมายเช่นเดียวกับการท่องเที่ยวเชิงศาสนามีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล เรียกว่า การจาริก การเที่ยวไป มีความสำคัญทั้งด้านจิตวิญญาณ ความเชื่อ ความศรัทธา คือ การเดินทางเพื่อการเผยแพร่ธรรมะ การแสวงหาธรรมะ และท่องเที่ยวชมสัญลักษณ์ทางศาสนา ส่งผลถึงด้านสังคม ศิลปวัฒนธรรมและด้านเศรษฐกิจ 2) รูปแบบกิจกรรมของการท่องเที่ยวเชิงพุทธในล้านนามี 4 กิจกรรมคือ 2.1) ด้านประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาในล้านนา 2.2) ด้านความเชื่อและศรัทธาเพื่อศึกษาหลักธรรมทางพุทธศาสนา 2.3) ด้านศิลปวัฒนธรรมและพุทธศิลปกรรมท้องถิ่น 2.4) ด้านการบูรณาการเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและนันทนาการ 3) กิจกรรมการท่องเที่ยวในพระพุทธศาสนามีตั้งแต่สมัยพุทธกาล เรียกว่า การจาริก จัดเป็นการท่องเที่ยวเชิงศาสนา บอกเล่าเรื่องราวในการพัฒนาทางสังคมและมนุษย์ ผ่านทางมิติทางสังคม การท่องเที่ยวเชิงพุทธในล้านนา มีความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาและสังคมชุมชน เป็นการศึกษาเรียนรู้ทางพระพุทธศาสนา  ในเชิงลึกทางด้านจิตวิญญาณ ความศรัทธาความเชื่อในหลักพุทธธรรม และเกี่ยวข้องกับศิลปวัฒนธรรมและพุทธศิลปของท้องถิ่น รวมทั้งส่งผลต่อเศรษฐกิจและการนันทนาการ   เป็นกิจกรรมเที่ยวชมสถาปัตยกรรม ประติมากรรม จิตรกรรม การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ จัดเป็นการท่องเที่ยวเชิงศาสนาที่มีคุณค่าตลอดมาจนถึงปัจจุบัน

เอกสารอ้างอิง

เชียงชาย อักษรดิษฐ์. (2546). พระธาตุดอยสุเทพ พระธาตุปีเกิดปีมะแม. เชียงใหม่: สำนักพิมพ์ซิลค์เวอร์ม.

ปฏิมาศ นิตยาชิต. (2555). กลยุทธ์การจัดการองค์ประกอบการท่องเที่ยววิถีพุทธอย่างยั่งยืนจังหวัดกาฬสินธุ์. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ปฏิเวช เสาว์คง. (2554). สืบสาน-ธำรงรักษ์. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต สาขาวิชาทัศนศิลป์. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ประมวล เพ็งจันทร์ และนิพัทธเวช เพ็งแก้ว. (2556). จาริกจิตวิญญาณบนแดนพุทธภูมิ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ บริษัทตถาตา พับลิเคชั่น จำกัด.

พระใบฎีกาเสน่ห์ ญาณเมธี และคณะ. (2556). รูปแบบและกระบวนการจัดการท่องเที่ยวทางพระพุทธศาสนาในภาคเหนือ กระบวนการเรียนรู้สู่การสร้างสรรค์เชิงประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติและสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

พุทธทาสภิกขุ. (2553). พุทธประวัติจากพระโอษฐ์แปลจากพระไตรปิฎก. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์อรุณวิทยา.

ไพโรจน์ ชินศิรประภม. (2555). เส้นทางสายปัญญา อินเดีย เนปาล. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิสซิ่ง จำกัด.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

03/31/2020

รูปแบบการอ้างอิง

โหราเรือง ส., จันทร์แรง เ., & ปันธิยะ พ. (2020). การศึกษาวิเคราะห์กิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงพุทธในล้านนา. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(3), 70–85. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/239757

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย