ปัญญาสชาดกฉบับเชียงใหม่ เรื่องที่ 11 - 20 : การปริวรรต การแปล และการศึกษาเปรียบเทียบ
คำสำคัญ:
ปัญญาสชาดก, การปริวรรต, การแปล, การศึกษาเปรียบเทียบ, เชียงใหม่บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อปริวรรตและแปลปัญญาสชาดกฉบับเชียงใหม่ หรือซิมเมปัณณาสชาดก เรื่องที่ 11 - 20 ฉบับบาลีอักษรโรมันเป็นบาลีอักษรไทย 2) เพื่อศึกษาเปรียบเทียบปัญญาสชาดกฉบับเชียงใหม่ เรื่องที่ 11 - 20 กับฉบับไทยของกรมศิลปากร ฉบับหอสมุดแห่งชาติ สำนักพิมพ์ศิลปาบรรณาคาร และฉบับล้านนา ปริวรรตโดย พิชิต อัคนิจ ด้านตัวละคร สำนวนภาษา ลีลาการแต่ง งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร โดยนำเสนอผลการวิจัยเชิงพรรณนา ผลการศึกษาวิจัยพบว่า ปัญญาสชาดกฉบับเชียงใหม่ เรื่องที่ 11 - 20 นั้น ผู้วิจัยได้ทำการปริวรรตจากบาลีอักษรโรมันเป็นบาลีอักษรไทย พร้อมตรวจชำระในรูปแบบเชิงอรรถแล้วนำคำศัพท์ที่ถูกต้องมาใช้ในฉบับนี้ หลังจากผู้วิจัยได้ทำการปริวรรต ตรวจชำระ และแปลแล้ว จึงได้ทำการศึกษาเปรียบเทียบกับฉบับหอสมุดแห่งชาติและฉบับล้านนา ด้านตัวละคร สำนวนภาษา และลีลาการแต่ง ด้านตัวละครจะมีความแตกต่างกันบ้างเพียงเล็กน้อย ฉบับเชียงใหม่ใช้สำนวนภาษาที่เป็นบาลีล้วน ดังที่ผู้วิจัยได้ทำการปริวรรต ตรวจชำระ และแปลไว้แล้ว ฉบับหอสมุดแห่งชาติใช้สำนวนภาษาบาลีเหมือนกับฉบับเชียงใหม่ แตกต่างกันที่ยกเฉพาะภาษาบาลีมาเพียงประโยคสั้น ๆ นอกนั้นจะเป็นการใช้สำนวนภาษาไทยดำเนินเนื้อเรื่องต่อไปจนจบ ส่วนฉบับล้านนาได้ใช้สำนวนภาษาบาลีและแปลเป็นสำนวนภาษาถิ่นล้านนา ฉบับเชียงใหม่แต่งด้วยภาษาบาลีล้วน เป็นลีลาการแต่งในรูปประโยคที่ง่าย ๆ ไม่สลับซับซ้อน ฉบับหอสมุดแห่งชาติมีการแต่งรูปประโยคที่เป็นภาษาบาลีเหมือนกับฉบับเชียงใหม่ ต่างกันตรงที่เดินเรื่องด้วยภาษาบาลีเพียงประโยคต้นเรื่องเท่านั้น ส่วนฉบับล้านนาเป็นการแต่งการดำเนินเนื้อเรื่องเหมือนกับฉบับเชียงใหม่และฉบับหอสมุดแห่งชาติ แตกต่างกันเฉพาะการแปลเป็นภาษาไทย ซึ่งฉบับล้านนาแปลยกศัพท์ตลอดจนจบเรื่อง โดยใช้สำนวนภาษาถิ่นล้านนา นับว่าเป็นลีลาการแต่งที่ต่างจากชาดกฉบับเชียงใหม่และฉบับหอสมุดแห่งชาติอย่างชัดเจน
เอกสารอ้างอิง
กรมศิลปากร. (2552). ปัญญาสชาดก : ฉบับหอสมุดแห่งชาติ ภาค 1. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: อาทรการพิมพ์.
นิยะดา เหล่าสุนทร. (2538). ปัญญาสชาดก: ประวัติและความสำคัญที่มีต่อวรรณกรรมร้องกรองของไทย. กรุงเทพมหานคร: แม่คำผาง.
พระธรรมปิฎก. (2543). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2550). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพมหานคร: เอส.อาร์.พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์ จำกัด.
พระมหามานะ มุนิวํโส (กลมกลาง). (2546). ปัญญาสชาดกเรื่องที่ 1-7 : การตรวจชำระและศึกษาเชิงวิเคราะห์. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบาลี. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พิชิต อัคนิจ และคณะ. (2541). ศึกษาวิเคราะห์ปัญญาสชาดกฉบับล้านนาไทย. ใน โครงการปริวรรตวรรณกรรมล้านนาไทย ภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมบัติ จำปาเงิน. (2541). นิบาตชาดก ฉบับภาษาสยาม. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
สืบพงศ์ ธรรมชาติ. (2542). วรรณคดีชาดก. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
สุภาพรรณ ณ บางช้าง. (2533). วิวัฒนาการวรรณคดีบาลีสายพระสุตตันตปิฎกที่แต่งในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุดม รุ่งเรืองศรี. (2556). วรรณกรรมชาดกนอกนิบาตล้านนา. เรียกใช้เมื่อ 1 สิงหาคม 2562 จาก http://203.146.129.236/~mbu/philo/index.php
Padmanabh S.Jaini. (1983). PAÑÑĀSA JĀTAKA OR ZIMME PAŅŅĀSA. Trowbridge: Redwood Burn Limited.




