กลยุทธ์การบริหารงานวิชาการในยุคไทยแลนด์ 4.0 ของโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดขอนแก่น
คำสำคัญ:
กลยุทธ์การบริหารงานวิชาการ, การศึกษายุคไทยแลนด์ 4.0, จังหวัดขอนแก่นบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบของการบริหารงานวิชาการในยุคไทยแลนด์ 4.0 โรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จังหวัดขอนแก่น 2) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ของการบริหารงานวิชาการในยุคไทยแลนด์ 4.0 และ 3) พัฒนากลยุทธ์การบริหารงานวิชาการในยุคไทยแลนด์ 4.0 โดยใช้การวิจัยแบบผสมผสาน (Mixed Method Research) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ เป็นผู้อำนวยการสถานศึกษา และครูผู้สอนสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดขอนแก่น ทั้ง 5 เขตพื้นที่ จำนวนทั้งหมด 399 คน ได้กลุ่มตัวอย่าง โดยการสุ่มแบบง่าย (Simple Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถาม ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.91 สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนี PNIModified ผลการวิจัยพบว่า 1) องค์ประกอบของการบริหารงานวิชาการในยุคไทยแลนด์ 4.0 โรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จังหวัดขอนแก่น มีองค์ประกอบ 7 ด้าน ได้แก่ 1.1) การพัฒนาครู 1.2) การพัฒนากระบวนการเรียนรู้ 1.3) การพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา 1.4) การใช้สื่อ นวัตกรรม และเทคโนโลยีทางการศึกษา 1.5) การนิเทศการศึกษา 1.6) การวัดและประเมินผล และ1.7) การวิจัยเพื่อพัฒนาคุณภาพวิชาการ 2) สภาพปัจจุบันของการบริหารงานวิชาการในยุคไทยแลนด์ 4.0 โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า สภาพปัจจุบันปฏิบัติในระดับปานกลางทุกข้อ ส่วนสภาพที่พึงประสงค์ของการบริหารงานวิชาการในยุคไทยแลนด์ 4.0 โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ พบว่า สภาพที่พึงประสงค์อยู่ในระดับมากที่สุดทุกข้อ 3) การพัฒนากลยุทธ์การบริหารงานวิชาการในยุคไทยแลนด์ 4.0 ประกอบด้วย 7 กลยุทธ์ 22 มาตรการและ 56 ตัวชี้วัดซึ่งผ่านการประเมินในด้านความเหมาะสม เป็นไปได้และมีประโยชน์
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แนวทางปฏิรูปการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพมหานคร: ที.เอส.บี.โปรดักส์.
ชวลิต โพธิ์นคร. (2560). ห้องสมุดดิจิทัลกับการก้าวสู่ยุค Thailand 4.0. การประชุมใหญ่สามัญประจำปี 2559 และประชุมวิชาการวันที่ 23 มีนาคม 2560. กรุงเทพมหานคร: สมาคมห้องสมุดแห่งประเทศไทยในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี.
ดิเรก พรสีมา. (2559). ครูไทย 4.0. มติชน ฉบับวันที่ 4 พ.ย. 2559 บทความพิเศษ. เรียกใช้เมื่อ 3 ตุลาคม 2562 จาก https://www.moe.go.th/moe/th/news/detail.php?NewsID=46603&Key=news_research
ประพันธ์ศิริ สุเสารัจ. (2556). การพัฒนาการคิด. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
พรชัย เจดามาน และคณะ. (2560). การพัฒนาการศึกษาภายใต้กรอบประเทศไทย 4.0 สู่ศตวรรษที่ 21. เรียกใช้เมื่อ 5 สิงหาคม 2560 จาก https://www.kroobannok.com/news_file/p81770280746.pdf.
โพยม จันทร์น้อย. (2560). การศึกษาไทย 4.0 : บทความพิเศษ. เรียกใช้เมื่อ 13 สิงหาคม 2562 จาก https://www.kroobannok.com/81497
ยุพา เวียงกมล อัดโดดดร. (2555). กลยุทธ์การบริหารวิชาการของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานเพื่อส่งเสริมการพัฒนาที่ยั่งยืน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วสันต์ นาวเหนียว. (2550). แนวทางการจัดการที่เป็นเลิศของโรงเรียนเร่งสู่ฝัน. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
วิทวัส ดวงภุมเมศ. (2560). การจัดการเรียนรู้ในยุคไทยแลนด์ 4.0 ด้วยการเรียนรู้อย่างกระตือรือร้น. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 11(2), 1-10.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น. (2561). ข้อมูลสถิติจำนวนครูและบุคลากรในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดขอนแก่น. เรียกใช้เมื่อ 6 มิถุนายน 2561 จาก https://www.eduwh.moe.go.th/
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Likert. (1970). New Partterns of Management. New York: McGraw-Hill.
