แนวทางการจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมที่ส่งผลต่อภาพลักษณ์ และความสำเร็จของธุรกิจหม้อแปลงไฟฟ้า
คำสำคัญ:
ความรับผิดชอบต่อสังคม, ภาพลักษณ์, ธุรกิจหม้อแปลงไฟฟ้า, ความสำเร็จของธุรกิจบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้วัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) องค์ประกอบปัจจัยความรับผิดชอบต่อสังคม และภาพลักษณ์ของธุรกิจหม้อแปลงไฟฟ้า 2) อิทธิพลปัจจัยความรับผิดชอบต่อสังคม ที่ส่งผลต่อภาพลักษณ์และความสำเร็จของธุรกิจหม้อแปลงไฟฟ้า 3) แนวทางการจัดการความรับผิดชอบต่อสังคม เป็นการวิจัยแบบผสมผสานระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้แบบสัมภาษณ์ ผู้ให้ข้อมูลหลักเพื่อการสัมภาษณ์ จำนวน 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ 1 เจ้าของธุรกิจ/ผู้จัดการ ของบริษัทธุรกิจหม้อแปลงไฟฟ้า จำนวน 6 คน จากบริษัท ซึ่งเป็น 10 อันดับ ที่ขายดีที่สุด กลุ่มที่ 2 ผู้บริหารหรือนักวิชาการของการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค (กฟภ.) จำนวน 6 คน โดยเลือกแบบเจาะจง และการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถามความคิดเห็น ประชากร คือ พนักงาน/เจ้าหน้าที่ของบริษัทธุรกิจหม้อแปลงไฟฟ้า จำนวน 10 บริษัท ซึ่งเป็น 10 อันดับ ที่ขายดีที่สุด เนื่องจากประชากรมีขนาดใหญ่และไม่ทราบจำนวนประชากรที่แน่นอนดังนั้นขนาดตัวอย่างสามารถคำนวณได้จากสูตรไม่ทราบขนาดตัวอย่างของ W.G. Cochran จำนวนทั้งสิ้น 384 ตัวอย่าง สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ การหาค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบปัจจัยความรับผิดชอบต่อสังคม ประกอบด้วย 1) ประเด็นความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร 2) หลักการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร 3) รูปแบบกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร ภาพลักษณ์ของธุรกิจหม้อแปลงไฟฟ้า ประกอบด้วย 1) การยอมรับ 2) ความน่าเชื่อถือ 3) ความศรัทธาไว้วางใจ และความสำเร็จของธุรกิจหม้อแปลงไฟฟ้า ประกอบด้วย 1) ความพึงพอใจ 2) การเติบโตและผลกำไร 3) ความภักดี อิทธิพลปัจจัยประเด็นความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร หลักการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร รูปแบบกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร ส่งผลทางบวกต่อภาพลักษณ์ของธุรกิจและภาพลักษณ์ของธุรกิจส่งผลทางบวกต่อความสำเร็จของธุรกิจหม้อแปลงไฟฟ้า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 แนวทางการจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมที่ส่งผลต่อภาพลักษณ์และความสำเร็จของธุรกิจหม้อแปลงไฟฟ้า ประกอบด้วย 12 แนวทาง ได้แก่ 4 ปลูกจิตสำนึก 2 สร้างค่านิยม 6 ส่งเสริม
เอกสารอ้างอิง
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2559). ประเภทธุรกิจที่จดทะเบียนจัดตั้งใหม่สูงสุด. เรียกใช้เมื่อ 29 พฤษภาคม 2561 จาก https://www.dbd.go.th.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2549). สถิติสำหรับงานวิจัย.(พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กิตติพงศ์ จิรวัสวงศ์. (2560). ISO 26000 มาตรฐานความรับผิดชอบต่อสังคม. เรียกใช้เมื่อ 29 พฤษภาคม 2561 จาก https://www.csrcom.com/articles/view/69
คณะกรรมการกำกับกิจการพลังงาน. (2553). แผนพัฒนากำลังผลิตไฟฟ้าของประเทศ พ.ศ. 2555-2573. เรียกใช้เมื่อ 29 มกราคม 2561 จาก https://www.erc.or.th/
คิวทีซี เอนเนอร์ยี่. (2557). รายงานความยั่งยืน. เรียกใช้เมื่อ 29 มกราคม 2561 จาก https://investor.qtc-energy.com/th/publication-and-download/sustainability-report
เจริญวิชญ์ สมพงษ์ธรรม. (2557). ศึกษาการพัฒนาตัวบ่งชี้ภาพลักษณ์ของศูนย์นวัตกรรมการบริหารและผู้นำทางการศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 11(1), 10-18.
ฐปนีย์ วิชญธน. (2555). การสร้างตัวชี้วัดความรับผิดชอบต่อสังคมของธุรกิจพลังงานในประเทศไทย. วารสารประชาสัมพันธ์และการโฆษณา, 5(1), 83-98.
ตรีเนตร ตันตระกูล. (2560). การพัฒนาทรัพยากรบุคคลในสำนักงานเขตประเวศ กรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 3(2), 1-4.
นุชนารถ อินทโรจน์ และคณะ. (2555). ภาพลักษณ์มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรีในทัศนะประชาชนจังหวัดปทุมธานี. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
พนัชกร สิมะขจรบุญ. (2558). ศักยภาพการจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมเชิงกลยุทธ์ของอุตสาหกรรมอาหารแปรรูปในประเทศไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศิริชัย สาครรัตนกุล. (2553). กูรู CSR ผู้นำกระแสในยุคเริ่มต้น. Make Money, 12(135), 53-55.
องค์กรข้อมูลด้านพลังงาน. (2553). รายงานประจำปี. เรียกใช้เมื่อ 29 มกราคม 2561 จาก https://energy.go.th/
Cahill, D. (1997). Target marketing and segmentation: valid and useful tools for marketing. Management Decision, 35(1), 10-14.
Cohen, M.A. et al. (2009). An anatomy of a decision-support system for developing and launching line extensions. Journal of Marketing Research, 34(1), 117-129.
Kotle, P. et al. (2012). Good works Marketing and corporate initiatives that build a better world and the bottom line. New Jersey: JohnWiley & Sons.
Matear, S. & Gray, R. (1995). Benefit-based segments in a freight transport market. European Journal of Marketing, 29(12), 43-58.
