ประสิทธิผลการบริหารจัดการระบบประกันสุขภาพของกลุ่มแรงงานต่างด้าวในจังหวัดสมุทรสาคร
คำสำคัญ:
ประสิทธิผล, การบริหารจัดการ, ระบบประกันสุขภาพแรงงานต่างด้าวบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ คือ เปรียบเทียบประสิทธิผลการบริหารจัดการระบบประกันสุขภาพของกลุ่มแรงงานต่างด้าวในจังหวัดสมุทรสาคร ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการระบบประกันสุขภาพของกลุ่มแรงงานต่างด้าวในจังหวัดสมุทรสาคร เสนอแนะปรับปรุงแก้ไขการบริหารจัดการระบบประกันสุขภาพของกลุ่มแรงงานต่างด้าวในแต่ละกลุ่มของจังหวัดสมุทรสาครที่เหมาะสมต่อไป การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ มีกลุ่มตัวอย่าง คือ แรงงานต่างด้าวซึ่งประกอบด้วย 3 สัญชาติ ได้แก่ พม่า ลาว และ กัมพูชา จำนวน 400 คน โดยใช้สูตรของเครจซี่และมอร์แกน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ พร้อมทั้งการวิเคราะห์ด้วยสถิติถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า 1) การเปรียบเทียบประสิทธิผลการบริหารจัดการระบบประกันสุขภาพของกลุ่มแรงงานต่างด้าวในจังหวัดสมุทรสาคร ได้แก่ ด้านการจัดการด้านสาธารณสุข ด้านภูมิศาสตร์ ด้านวัฒนธรรม ด้านความพร้อมของการให้บริการ ด้านการรับรู้ข่าวสาร และด้านความสามารถเชิงภาษาเพื่อการสื่อสาร ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 และยอมรับสมมติฐานที่ตั้งไว้ว่าปัจจัยด้านการบริหารจัดการระบบประกันสุขภาพ มีความสัมพันธ์ต่อประสิทธิผลการดูแลสุขภาพกลุ่มแรงงานต่างด้าวในจังหวัดสมุทรสาคร มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยสามารถร่วมกันทำนายปัจจัยด้านการบริหารจัดการระบบประกันสุขภาพอิทธิพลทางตรงร่วมกันต่อประสิทธิผลการดูแลสุขภาพกลุ่มแรงงานต่างด้าวในจังหวัดสมุทรสาคร (R2= 0.807, R2adjusted= 0.651, F=465.3, p< 0.001) 2) ข้อค้นพบที่น่าสนใจ โดยสรุปว่าการใช้บริการด้านสุขภาพในโรงพยาบาลยังมีอุปสรรคด้านภาษา ความเข้าใจ พร้อมทั้งยังมีเจตคติด้านลบ โดยคิดว่าเป็นภาระงาน ภาระการเงินในกรณีที่ไม่มีประกัน และไม่สามารถจ่ายได้ การแก้ไขปรับปรุงต้องจัดทำนโยบายสิทธิการรักษาแรงงานต่างด้าว ให้เข้าถึงการให้บริการสาธารณสุขได้สะดวกเพียงพอและครอบคลุมอย่างเป็นระบบ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงแรงงาน. (2557). ประเทศไทยกับองค์การแรงงานระหว่างประเทศ. เรียกใช้เมื่อ 14 มกราคม 2563 จาก https://www.mol.go.th/international01.html.
ชนิดา เล็บครุฑ. (2554). ผลกระทบของคุณภาพชีวิตในการทำงานที่มีต่อความผูกพันต่อองค์การของบุคลากรสายสนับสนุน. ใน รายงานการวิจัย . สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ดิเรก บวรสกุลเจริญ. (2547). ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับแรงงานต่างด้าว : ศึกษากรณีการทำงานของคนต่างด้าวเข้าเมืองผิดกฎหมาย. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ทัศน์วรรณ ภูมิไชยโชติ. (2559). การตัดสินใจทำประกันสุขภาพของแรงงานต่างด้าวชาวเมียนมาตามประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง การตรวจสุขภาพและประกันสุขภาพแรงงานต่างด้าว พ.ศ. 2557 ในจังหวัดสมุทรสาคร. วารสารกฎหมายสุขภาพและสาธารณสุข, 3(1). 16-30.
ประชาไท. (2562). สถานการณ์แรงงานประจำสัปดาห์ 22-31 ธ.ค. 2562. เรียกใช้เมื่อ 18 มกราคม 2563 จาก https://prachatai.com/journal/2019/12/85734
พรรณรัตน์ อาภรณ์พิศาล. (2559). ตัวแบบการบริหารจัดการการเข้าถึงบริการสุขภาพของแรงงานต่างด้าวเมียนมาร์ ในประเทศไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยสยาม.
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2560). การจัดการภาครัฐแนวใหม่. กรุงเทพมหานคร: บพิธการพิมพ์.
ศุภกิจ ศิริลักษณ์. (2558). ศึกษาเรื่องรูปแบบการประกันสุขภาพและการจัดการด้านสุขภาพในแรงงานต่างด้าวและผู้ติดตาม. ใน รายงานการวิจัย. วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.
สํานักงานสถิติพยากรณ์ สํานักงานสถิติแห่งชาติ. (2559). การสํารวจภาวะการทํางานของประชาชน พ.ศ. 2558. กรุงเทพมหานคร: สํานักงานสถิติแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560-2564. เรียกใช้เมื่อ 18 มกราคม 2563 จาก https://www.nesdb.go.th/download/plan12
สุทธินันท์ สระทองหน และคณะ. (2559). การพัฒนาประสิทธิภาพการดำเนินงานกองทุนหลักประกันสุขภาพ ของแรงงานต่างด้าวจังหวัดอุดรธานี. วารสารสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 จังหวัดขอนแก่น, 23(2). 88-100.
Fleischman Y. et. al. (2015). Migration as a social determinant of health for irregular migrants: Israel as case study. Social Science & Medicine, 147(1). 89-97.
O’Brien et.al. (2000). Dementia . (2nd ed.). London: Arnold.
