กลยุทธ์การพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้กลุ่มงานวิชาการของ วิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
คำสำคัญ:
กลยุทธ์, องค์การแห่งการเรียนรู้, งานวิชาการบทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบการพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้กลุ่มงานวิชาการของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน กลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพพึงประสงค์ และ เพื่อสร้างกลยุทธ์การพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้กลุ่มงานวิชาการของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน กลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยใช้วิธีวิจัยแบบผสมผสาน (Mixed Method Research) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยในครั้งนี้เป็นผู้อำนวยการสถานศึกษา และครูผู้สอนในสังกัดวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน กลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวนทั้งหมด 477 คน ได้กลุ่มตัวอย่างโดยการสุ่มอย่าง่าย (Stratified Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถาม ซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.91 สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนี PNI modified ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัจจุบันของการพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้กลุ่มงานวิชาการของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยภาพรวม อยู่ในระดับปานกลาง สภาพที่พึงประสงค์ ขององค์การแห่งการเรียนรู้กลุ่มงานวิชาการของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยภาพรวมพบว่าอยู่ในระดับมากที่สุด 2) กลยุทธ์การพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้กลุ่มงานวิชาการของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชนกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ประกอบด้วย 5 กลยุทธ์ ได้แก่ กลยุทธ์ที่ 1 พัฒนาแบบแผนความคิดกลุ่มงานวิชาการ มี 4 มาตรการ 5 ตัวชี้วัด กลยุทธ์ที่ 2 พัฒนาการ มีวิสัยทัศน์ร่วมกับกลุ่มงานวิชาการ มี 3 มาตรการ 4 ตัวชี้วัด กลยุทธ์ที่ 3 พัฒนาการเรียนรู้ เป็นทีมกลุ่มงานวิชาการ มี 4 มาตรการ 7 ตัวชี้วัด กลยุทธ์ที่ 4 พัฒนาความรอบรู้ของบุคคลกลุ่มงานวิชาการ มี 4 มาตรการ 16 ตัวชี้วัด กลยุทธ์ที่ 5 พัฒนาการคิดเชิงระบบกลุ่มงานวิชาการ มี 3 มาตรการ 5 ตัวชี้วัด
เอกสารอ้างอิง
กฤษณะ ดาราเรือง. (2558). ตัวแบบองค์การแห่งการเรียนรู้และการจัดการความรู้ สู่การเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย, 21(2), 138-151.
ธัญญภัสร์ ศิรธัชนราโรจน์. (2559). จิตวิทยากับการพัฒนาตน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพมหานคร.
พระวิเชียร สีหาบุตร. (2557). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยในสังคมอนาคต. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วิเชียร รู้ยืนยง. (2559). บทบาทของผู้บริหารในการจัดองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถาบันการอาชีวศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารศึกษาศาสตร์, 39(1), 71-78.
วีรวุธ มาฆะศิรานนท์. (2554). การพัฒนาวิสัยทัศน์ผู้นำ. กรุงเทพมหานคร: ธีระป้อมวรรณกรรม.
สมาน อัศวภูมิ. (2551). การบริหารการศึกษาสมัยใหม่ : แนวคิดทฤษฎีและการปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 4) . อุบลราชธานี: อุบลกิจออฟเซทการพิมพ์.
Gephart, M.A. & Marsick V. J. (1996). Learning Organizations Come Alive. Training & Development, ERIC, 50(12), 35 - 45.
Likert. (1970). New Partterns of Management. New York: McGraw-Hill.
Marquardt, M. J. and Reynolds, A. (1994). The Global Learning Organization. New York: IRWIN. Mohammad, Nazir.
Pedler, M., Borgone, J., & Boydell, T. (1997). The Learning Company. London: McGraw - Hill.
