คำเรียกสีในภาษาไทยและโครงสร้างคำเรียกสี
คำสำคัญ:
คำเรียกสีพื้นฐาน, คำเรียกสีไม่พื้นฐาน, ภาษาไทย, โครงสร้างคำเรียกสีบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มุ่งศึกษาคำเรียกสีในภาษาไทยและโครงสร้างคำเรียกสี โดยเก็บข้อมูลจากคลังข้อมูลภาษาไทยแห่งชาติ (Thai National Corpus) ในหมวดนวนิยายช่วงปี พ.ศ. 2551 - 2560 โดยใช้คำค้น 13 คำ ได้แก่ ขาว ดำ แดง เหลือง เขียว น้ำเงิน ฟ้า น้ำตาล ม่วง ชมพู ส้ม แสด และเทา งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยทางภาษาศาสตร์โดยการวิเคราะห์ข้อมูลจากเอกสาร ใช้กรอบแนวคิดหลักเรื่อง คำเรียกสีของ เบอร์ลิน และเคย์ผลการวิจัยพบว่าคำเรียกสีพื้นฐานทั้ง 13 คำยังคงปรากฏใช้ในปัจจุบัน พบคำเรียกสีไม่พื้นฐาน จำนวน 332 คำ โดยพบคำเรียกสีไม่พื้นฐานของสีเขียวมากที่สุด รองลงมาคือสีชมพู เหลือง น้ำตาล แดง ขาว ม่วง ส้ม เทาฟ้า น้ำเงิน ดำและแสด ตามลำดับ สำหรับโครงสร้างคำเรียกสี พบโครงสร้าง 2 แบบ คือ โครงสร้างแบบที่ 1 คำเรียกสีพื้นฐาน [(สี) + คำเรียกสีพื้นฐาน] และโครงสร้างแบบที่ 2 คำเรียกสีไม่พื้นฐานแบ่งย่อยเป็น 3 โครงสร้าง คือ 1) [(สี) + (คำขยาย) + คำเรียกสีพื้นฐาน + คำขยาย + (คำขยาย) + (คำขยาย)] 2) [(สี) + คำเรียกสีพื้นฐาน + (คำขยาย) + คำบ่งชี้แสดงว่าเป็นคำเรียกสีไม่พื้นฐาน+ คำเรียกสีพื้นฐาน + (คำขยาย) + (คำขยาย)] และ 3) [(สี) + คำเรียกสีพื้นฐาน + คำบ่งชี้แสดงว่าเป็นคำเรียกสีไม่พื้นฐาน + คำขยาย] งานวิจัยนี้ทำให้พบองค์ความรู้ใหม่ว่า วิวัฒนาการคำเรียกสีในภาษาไทยมีเพียง 4 ระยะ โดยคำเรียกสีพื้นฐานในภาษาไทยมีเพียง 5 สี เท่านั้นคือขาว ดำ แดง เหลือง และเขียว ส่วนสีน้ำเงิน ฟ้า น้ำตาล ม่วง ชมพู ส้ม และเทา ต่างเป็นคำชื่อเดียวกับวัตถุ จึงมิใช่คำเรียกสีพื้นฐาน
เอกสารอ้างอิง
ธนัฏฐากุล พรทิพยพานิช. (2557). คำเรียกสีในภาษาไทยสมัยธนบุรีและสมัยรัตนโกสินทร์. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาศาสตร์ประยุกต์. มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.
รุจิวรรณ เหล่าไพโรจน์. (2552). การศึกษาเปรียบเทียบคำเรียกสีภาษาไทยและภาษาเวียดนาม. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหิดล.
วิพาที ทิพย์คงคา. (2553). คำเรียกสีในภาษาไทยสมัยอยุธยา. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์ประยุกต์. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ศุภมาศ เอ่งฉ้วน. (2543). คำเรียกสีและมโนทัศน์เรื่องสีของคนไทยสมัยสุโขทัยและสมัยปัจจุบัน. ใน วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิญญา เพชรวิชิต. (2545). การสร้างคำเรียกสีในภาษาไทยและภาษาลาว. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อมรา ประสิทธิรัฐสินธุ์. (2538). คำเรียกสีและการรับรู้สีของชาวจ้วงและชาวไทย. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Rivers W. H. R. (1901). Primitive Color Vision. Popular Science Monthly, 59(5), 44-58.
Anna A. et al. (2006). Basic colour terms in Modern Greek. Journal of Greek Linguistics, 7(1), 3-47.
Brent B. and Paul K. (1969). Basic color terms: Their universality and evolution. in Berkley and Los Angeles. University of California Press.
Harold C. (1955). Hanunoo Color Categories. Southwestern Journal of Anthropology, 11(4), 339-344.
Ichiro K. et al. (2017). The modern Japanese color lexicon. Journal of Vision, 17(3), 1-18.
