การบริหารจัดการทรัพย์สินของพระสังฆาธิการ จังหวัดสุราษฎร์ธานี

ผู้แต่ง

  • พระมหาดิลกรัศมี วุฒิยา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • ภัชลดา สุวรรณนวล มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • สุขอุษา นุ่นทอง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระครูธีรธรรมพิมล (ทิม ทองจันดา) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การบริหารจัดการ, พระสังฆาธิการ, ทรัพย์สิน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาการบริหารจัดการทรัพย์สินของพระสังฆาธิการที่เป็นต้นแบบ 2) ศึกษาปัญหาและอุปสรรคของการจัดการทรัพย์สินของพระสังฆาธิการ 3) เพื่อเสนอแนวทางการจัดการทรัพย์สินของพระสังฆาธิการในจังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ มีขอบเขตเนื้อหา 7 ด้าน ประกอบด้วย 1) การวางแผน 2) การจัดองค์การ 3) การจัดกำลังคน 4) การอำนวยการ 5) การประสานงาน 6) การรายงาน และ 7) การงบประมาณ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญมี 2 กลุ่ม ได้แก่ พระสังฆาธิการระดับเจ้าอาวาสจำนวน   15 รูป นักวิชาการสำนักงานพระพุทธศาสนาจำนวน 2 ท่าน รวมทั้งหมด 17 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา ผลการวิจัย พบว่าการบริหารจัดการทรัพย์สินของพระสังฆาธิการ วางแผนก่อนเริ่มปฏิบัติงาน สำรวจข้อมูลทั่วไปก่อนการวางแผนยึดนโยบาย วัตถุประสงค์เป็นหลัก จัดทำแผนปฏิบัติการประจำปีโดยแต่งตั้งผู้ที่มีความรู้ความสามารถมีส่วนร่วมแก้ไขปัญหา ระบุผู้รับผิดชอบในแต่ละส่วนงานปฏิบัติงาน ธำรงรักษาไว้ซึ่งบุคลากรที่เก่ง ดี มีความสามารถ การตัดสินใจสั่งการชัดเจนในคำสั่ง ประสานงานโดยวิธีควบคุม และรายงานผลแบบกัน แบบแก้ แบบก่อ ใช้งบประมาณระยะสั้น ซึ่งยึดตามหลักพระธรรมวินัย ปัญหาและอุปสรรคของการจัดการทรัพย์สิน หน่วยงานขาดการปรับปรุงรูปแบบองคกร การวางแผนระยะยาว และขาดความสามารถในการปรับตัวใหสอดคลองกับเหตุการณที่มีผลต่อการจัดการงบประมาณ แก้ไขโดยการจัดอบรมสัมมนาสร้างความเข้าใจเรียนรู้ร่วมกัน แนวทางการจัดการทรัพย์สินใช้รูปแบบของ “POMKPC MODEL” มีองค์ประกอบย่อย ได้แก่ การวางแผนพัฒนาองค์การ (PO) การบริหารงานและการรู้งาน (MK) บุคลิกภาพและอุปนิสัย (PC)

เอกสารอ้างอิง

กนก แสนประเสริฐ และคณะ. (2545). การจัดการดูแลทรัพย์สินและศาสนาสมบัติของวัด. ใน รายงานวิจัยสัมมนาเชิงปฏิบัติการเกี่ยวกับการจัดการสำหรับนักบริหาร. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). หนังสือคู่มือพระสังฆาธิการว่าด้วยพระราชบัญญัติกฎระเบียบและคำสั่งของคณะสงฆ์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.

เฉียบ ไทยยิ่ง. (2541). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของเจ้าอาวาสในการพัฒนาวัดให้เป็นศูนย์กลางชุมชน กรณีศึกษา: ภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. กรุงเทพมหานคร: กองแผนงาน กรมการศาสนา.

ณดา จันทร์สม. (2555). การบริหารการเงินของวัดในประเทศไทย: ความสอดคล้องตามหลักธรรมาภิบาล. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 54(1), 107-141.

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2549). พุทธวิธีการบริหาร. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาวีระชัย ชยวีโร. (2556). การพัฒนาประสิทธิภาพการจัดการศาสนสมบัติวัดของคณะสงฆ์ไทย. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระราชญาณวิสิฐ (เสริมชัย ชยมงฺคโล). (2548). การบริหารวัด. นครปฐม: เพชรเกษมการพิมพ์.

พระอำนวย หมอกเมฆ. (2553). กลยุทธ์การบริหารวัดในพระพุทธศาสนาสำหรับเจ้าอาวาสวัดราษฎร์ในเขตหนเหนือ ภาค 4. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารอุดมศึกษา. มหาวิทยาลัยภาคกลาง.

ไพบูลย์ เสียงก้อง. (2544). หลักการบริหารงานในวัด. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.

มนัส ภาคภูมิ และคณะ. (2540). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของเจ้าอาวาสในการพัฒนาวัดให้เป็นศูนย์กลางชุมชน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.

สำนักงานพระพุทธศาสนาในจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2553). การจัดการศาสนสมบัติวัด. เรียกใช้เมื่อ 6 กันยายน 2563 จาก http://sni.onab.go.th/index.php?option=com_content&view=article&id=110:2009-10-15-14-50-42&catid=41:2008-10-29-14-40-50&Itemid=75

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2554). คู่มือการพัฒนาวัดสู่ความเป็นมาตรฐาน. เรียกใช้เมื่อ 23 กันยายน 2563 จาก http://www1.onab.go.th/e-Books/WadStandard.pdf

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

06/25/2020

รูปแบบการอ้างอิง

วุฒิยา พ. ., สุวรรณนวล ภ. ., นุ่นทอง ส. ., & (ทิม ทองจันดา) . พ. . (2020). การบริหารจัดการทรัพย์สินของพระสังฆาธิการ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(6), 17–31. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/241423

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย