รูปแบบการจัดการกีฬาวอลเลย์บอลเพื่อความเป็นเลิศในสถาบันอุดมศึกษาของประเทศไทย
คำสำคัญ:
รูปแบบการจัดการกีฬา, กีฬาเพื่อความเป็นเลิศ, กีฬาวอลเลย์บอล, สถาบันอุดมศึกษาบทคัดย่อ
บทความฉบับนี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างรูปแบบการจัดการกีฬาวอลเลย์บอลเพื่อความเป็นเลิศในสถาบันอุดมศึกษาของประเทศไทย และเพื่อศึกษาความเป็นไปได้และความเหมาะสมของการนำรูปแบบไปใช้จริง โดยมีวิธีการดำเนินการวิจัย 3 ระยะ ระยะที่ 1 เป็นการศึกษาแนวคิด ทฤษฎี เอกสาร งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และศึกษาสภาพความต้องการในการจัดการกีฬาวอลเลย์บอลเพื่อความเป็นเลิศในสถาบันอุดมศึกษา โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 7 คน ระยะที่ 2 เป็นการสร้างและพัฒนารูปแบบการจัดการกีฬาวอลเลย์บอลเพื่อความเป็นเลิศ ในสถาบันอุดมศึกษาของประเทศไทยโดยใช้เทคนิค เดลฟาย ประยุกต์ (Modified Delphi Technique) ด้วยผู้เชี่ยวชาญจำนวน 19 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่ามัธยฐานและค่าพิสัยระหว่างควอไทล์ ระยะที่ 3 เป็นการประเมินความเป็นไปได้ในการนำรูปแบบการจัดการกีฬาวอลเลย์บอลเพื่อความเลิศในสถาบันอุดมศึกษาของประเทศไทยไปใช้จริง โดยผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการจัดการกีฬาวอลเลย์บอลเพื่อความเป็นเลิศในสถาบันอุดมศึกษา จำนวน 7 คน ผลการวิจัยพบว่า 1) สถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษามีการดำเนินงานด้านกีฬาวอลเลย์บอลเพื่อความเป็นเลิศ แต่ไม่มีนโยบายที่ชัดเจน การจัดสวัสดิการไม่เพียงพอ นักกีฬาประสบปัญหาด้านการเรียน มีความต้องการให้มีระบบการบริหารจัดการที่ดี 2) รูปแบบการจัดการกีฬาวอลเลย์บอลเพื่อความเป็นเลิศในสถาบัน อุดมศึกษาของประเทศไทย มีการจัดการตามหลักการบริหารจัดการ 4 ด้าน ได้แก่ ด้านการวางแผน (8 องค์ ประกอบ) ด้านการจัดองค์กร (4 องค์ประกอบ) ด้านการนำไปปฏิบัติ (8 องค์ประกอบ) ด้านการควบคุม (4 องค์ประกอบ) และ 3) รูปแบบการจัดการกีฬาวอลเลย์บอลเพื่อความเป็นเลิศในสถาบันอุดมศึกษาของประเทศไทย เป็นที่ยอมรับว่ามีความเป็นไปได้ มีความเหมาะสม เป็นประโยชน์ และมีความถูกต้องครอบคลุม สามารถนำไปใช้ในการปฏิบัติได้จริง
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). แผนพัฒนากีฬาแห่งชาติฉบับที่ 6 (พ.ศ. 2560 - 2564). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
การกีฬาแห่งประเทศไทย. (2551). การจัดทำแผนที่ผลลัพธ์เรื่องการจัดทำแนวทางการพัฒนากีฬาเป็นเลิศ. กรุงเทพมหานคร: การกีฬาแห่งประเทศไทย.
ปรางทิพย์ ยุวานนท์. (2552). การจัดการกีฬา. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดีการพิมพ์.
มงคลชัย บุญแก้ว. (2555). รูปแบบแผนที่ผลลัพธ์การพัฒนานักกีฬาว่ายน้ำสู่ความเป็นเลิศในสถาบันการศึกษา. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการกีฬา, 12(1), 103-116.
วรวุฒิ กุลวงศ์ . (2547). ปัญหาการเข้าร่วมการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 31 ของทีมกีฬามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ศักดิ์ชาย พิทักษ์วงศ์ และโกศล มีคุณ. (2551). การจัดทำแผนและระบบพัฒนากีฬาเป็นเลิศ: รูปแบบ (Model) การพัฒนากีฬาเป็นเลิศ. ใน รายงานผลการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2545). องค์กรและการจัดการ. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสาร.
สาคร สุขศรีวงศ์. (2555). การจัดการ: จากมุมมองนักบริหาร. (พิมพ์ครั้งที่10), กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ว่องวานิช. (2549 ). การประเมินอภิมาน. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ว่องวานิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัษ แสนภักดี. (2557). รูปแบบของปัจจัยด้านการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของกีฬาเพื่อความเป็นเลิศสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการกีฬา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
อำภร ศรียาภัย และคณะ. (2557). การจัดการกีฬาในสถาบันอุดมศึกษาเพื่อการพัฒนาชาติ. วารสารสมาคมการจัดการกีฬาแห่งประเทศไทย, 4(1), 35-50.
De Bosscher, V. et al. (2006). A conceptual framework for analyzing sports policy factors leading to international sporting success. European Sport Management Quarterly, 6(2), 185-215.
Dessler, G. (1998). Human Resource Management. New Jersey: Prentice Hall.
Goff, B. (2000). Effects of University athletics on the University; a Review and Extension of empirical assessment. Journal of Sport Management, 14(2), 85-104.
