กลยุทธ์การพัฒนาสมรรถนะครูในการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ โรงเรียนประถมศึกษา จังหวัดขอนแก่น
คำสำคัญ:
กลยุทธ์, สมรรถนะครู, การจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษบทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) องค์ประกอบของสมรรถนะครูในการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ โรงเรียนประถมศึกษา จังหวัดขอนแก่น 2) สภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ของสมรรถนะครูในการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ โรงเรียนประถมศึกษา จังหวัดขอนแก่น และ 3) กลยุทธ์การพัฒนาสมรรถนะครูในการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ โรงเรียนประถมศึกษา จังหวัดขอนแก่น กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ ผู้อำนวยการสถานศึกษา และครูผู้สอน จำนวนทั้งหมด 399 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และแบบประเมินกลยุทธ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็นด้วยค่าดัชนี PNI Modified ผลการวิจัย พบว่า 1) องค์ประกอบของสมรรถนะครูในการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ โรงเรียนประถมศึกษา มีองค์ประกอบ 6 ด้าน ได้แก่ 1.1) ด้านการสื่อสาร 1.2) ด้านการจัดกระบวนการเรียนรู้ 1.3) ด้านการใช้สื่อเทคโนโลยี 1.4) ด้านการวัดและประเมินผล 1.5) ด้านการทำงานร่วมกับผู้อื่น และ 1.6) ด้านการพัฒนาตนเอง 2) สภาพปัจจุบันของสมรรถนะครูในการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ โรงเรียนประถมศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง สภาพที่พึงประสงค์ โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 3) กลยุทธ์การพัฒนาสมรรถนะครูในการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ โรงเรียนประถมศึกษา จังหวัดขอนแก่น ประกอบด้วย 6 กลยุทธ์ 16 มาตรการและ 44 ตัวชี้วัด ได้แก่ กลยุทธ์ที่ 1 เพิ่มความสามารถการใช้สื่อเทคโนโลยี กลยุทธ์ที่ 2 ยกระดับการจัดกระบวนการจัดการเรียนรู้ กลยุทธ์ที่ 3 ยกระดับความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษให้ได้ตามมาตรฐานสากล กลยุทธ์ที่ 4 ยกระดับความสามารถให้ทันต่อการเปลี่ยนแปลงในยุคดิจิทัล กลยุทธ์ที่ 5 ยกระดับการวัดและประเมินผลที่หลากหลาย กลยุทธ์ที่ 6 เพิ่มศักยภาพการทำงานร่วมกับผู้อื่นเพื่อเพิ่มพูนปฏิสัมพันธ์ทางสังคมเชิงบวก
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2548). ตัวชี้วัดการดำเนินงานโรงเรียนวิถีพุทธ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพัฒนานวัตกรรมการจัดการศึกษา.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 3), กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สุวีริยาสาส์น.
ประคอง ยุคะลัง. (2558). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะการพูดภาษาอังกฤษของครูผู้สอนที่มีวุฒิไม่ตรงสาขา โรงเรียนประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารการบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต, 15 (2558 พิเศษ), 45-56.
ประมาณ อุ่นพิมาย. (2561). ปัญหาในการสอนภาษาอังกฤษและความต้องการในการพัฒนาวิชาชีพของครูชาวไทยผู้สอนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศชั้นประถมศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ. มหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์.
สถาบันพัฒนาครูคณาจารย์และบุคลากรทางการศึกษา. (2555). คู่มือประเมินสมรรถนะครู(ฉบับปรับปรุง) โครงการยกระดับคุณภาพครูทั้งระบบ. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักความสัมพันธ์ต่างประเทศ. (2555). การศึกษาเพื่ออาเซียน:หนึ่งวิสัยทัศน์หนึ่งอัตลักษณ์ หนึ่งประชาคม. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). ระบบสารสนเทศเพื่อบริหารการศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 10 มีนาคม 2561 จาก https://data.bopp-obec.info/emis/school. php?Area_ CODE=4001
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2553). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง (พ.ศ. 2552 - 2561). กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
สำนักพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). คู่มือประเมินสมรรถนะครู (ฉบับปรับปรุง)โครงการยกระดับคุณภาพครูทั้งระบบ. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
Aiamsaard, A. (2016). Factor analysis of English teacher characteristics in school under the secondary educational service area office. Journal of Education Naresuan University, 18(1), 31-42.
Bayar, A. (2014). The Components of Effective Professional Development Activities in Terms of Teachers’ Perspective. International Online Journal of Educational Sciences, 6(2), 319-327.
Creswell, J. W. (2013). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches. (3rd ed.). Thousand Oaks: CA: Sage.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rdEd.). New York: Harper and Row Publications.
