การศึกษาความท้าทายการปฏิบัติหน้าที่ของนายร้อยตำรวจหญิง
คำสำคัญ:
ความท้าทาย, การปฏิบัติหน้าที่, นายร้อยตำรวจหญิงบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาและอุปสรรคในการปฏิบัติหน้าที่ของนายร้อยตำรวจหญิง และแนวทางในการพัฒนาเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติหน้าที่ของนายร้อยตำรวจหญิงให้มีประสิทธิภาพ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสานระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพ และการวิจัยเชิงปริมาณ เครื่องมือที่ใช้คือแบบสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิที่เกี่ยวข้องกับโครงการ และนายร้อยตำรวจหญิง จำนวน 15 คน วิเคราะห์และนำเสนอผลข้อมูลเชิงปริมาณโดยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ร้อยละ ความถี่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ส่วนเชิงคุณภาพนำเสนอแบบพรรณนาเชิงวิเคราะห์ พบว่าปัญหาและอุปสรรค 1) ปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมของสถานที่ทำงานแออัดและไม่เป็นสัดส่วนไม่เอื้ออำนวยต่อการสอบสวน ข้อจำกัดด้านระยะเวลาในการสอบสวนในคดี กฎ ระเบียบตลอดจนข้อบังคับต่าง ๆ ของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการปฏิบัติหน้าที่ 2) ปัญหาด้านขวัญกำลังใจในการปฏิบัติงาน ที่ยังเป็นปัญหาประจำของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ 3) ปัญหาด้านการบังคับบัญชาและบริหารจัดการที่มาจากความซ้ำซ้อนในการสั่งการ ความเคร่งครัดของผู้บังคับบัญชาที่ส่งผลต่อความเชื่อมั่นต่อการดำเนินการสอบสวน และ 4) ปัญหาด้านการปฏิบัติหน้าที่ในการสอบสวน โดยเฉพาะการไม่มีความอิสระในการสอบสวนหรือมีความเห็นทางคดี รวมทั้งความรู้ในด้านวิชาการที่ ไม่ครอบคลุมกับหน้าที่ที่นายร้อยตำรวจหญิงได้รับมอบหมายให้รับผิดชอบงานในคดีการกระทำผิดเกี่ยวกับเด็ก สตรี เยาวชน และครอบครัว
เอกสารอ้างอิง
กรรณิกา กุกุดเรือ. (2562). การประเมินผลการผลิตนายร้อยตำรวจหญิง โรงเรียนนายร้อยตำรวจ. วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ โรงเรียนนายร้อยตำรวจ, 5(1), 23-38.
คำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ฉบับที่ 7. (2559). การกำหนดตำแหน่งของข้าราชการตำรวจซึ่งมีอำนาจหน้าที่ในการสอบสวน. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 133 ตอนพิเศษ 36 ง หน้า 7 (5 กุมภาพันธ์ 2559).
ชัยวุฒิ เกียรติก้องกำจาย. (2557). การพัฒนาสมรรถนะในการปฏิบัติงานด้านการสอบสวนของพนักงานสอบสวนหญิง สำนักงานตำรวจแห่งชาติ. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์, 4(3), 28-36.
ดวงพร บุญสม. (2550). การศึกษาระดับความรู้ในการปฏิบัติงานของพนักงานสอบสวน สังกัดกองบัญชาการการตำรวจนครบาล ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุ่นแรงในครอบครัว พ.ศ. 2550. วารสารกระบวนการยุติธรรม, 7(1), 75-94.
ปัฐมาพร ใจกล้า และอธิคม ใจกล้า. (2562). บทบาทพยาบาลในการดูแลเด็กที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศ. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 13(2), 128-139.
พรรณณิภา เอียดช่วย. (2556). การเลือกปฏิบัติทางเพศต่อพนักงานสอบสวนหญิง ในเขตพื้นที่ภูธรภาค 5. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พระราชบัญญัติตำรวจแห่งชาติ พ.ศ. 2547 (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2562. (2562). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 136 ตอนที่ 43 ก หน้า 17 (5 เมษายน 2562).
พิชศาล พันธุ์วัฒนา. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของพนักงานสอบสวนหญิงในพื้นที่นครบาล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 11(1), 196-222.
ภาวิณี เทพคำราม. (2555). องค์กรสตรี วอน! สตช. เข้มงวด กม.ดูแลผู้ถูกกระทำรุนแรง. เรียกใช้เมื่อ 1 ตุลาคม 2560 จาก https://www.thaihealth.or.th/Content/14568-องค์กรสตรี%20วอน!%20สตช.%20เข้งวด%20กม.ดูแลผู้ถูกกระทำรุนแรง.html
สำนักงานตำรวจแห่งชาติ . (2537). คำสั่งสำนักงานตำรวจแห่งชาติ เรื่อง กำหนดหน้าที่การงานของพนักงานสอบสวนหญิงประจำสถานีตำรวจ เลขที่ 514/2537. สำนักงานตำรวจแห่งชาติ .
สุมนทิพย์ จิตสว่าง. (2555). กระบวนการดำเนินการป้องกันปราบปรามและดำเนินการสืบสวนสอบสวนดำเนินคดีของตำรวจเกี่ยวกับคดีเด็กและเยาวชน. วารสารรามคำแหง ฉบับนิติศาสตร์, 1(2), 1-24.
Simon, H. A. (1960). Administrative Behavior. New York: The McMillan.
