ตัวชี้วัดความสำเร็จการจัดการชั้นเรียนแบบผู้เรียนมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

ผู้แต่ง

  • อดุลย์เดช ศรีพิลา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
  • สุจิน บุตรดีสุวรรณ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
  • ปรีดา ลำมะนา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

คำสำคัญ:

ตัวชี้วัดความสำเร็จ, การจัดการชั้นเรียน, การมีส่วนร่วม

บทคัดย่อ

          บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพการดำเนินการจัดการชั้นเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษา และเพื่อพัฒนาตัวชี้วัดความสำเร็จการจัดการชั้นเรียนแบบผู้เรียนมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ดำเนินการวิจัยแบบผสานวิธีแบ่งขั้นตอนการวิจัยออกเป็น 2 ระยะ ประกอบไปด้วย ระยะที่ 1 การศึกษาสภาพการบริหารจัดการในชั้นเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ใช้วิธีดำเนินการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างเป็นโรงเรียน จำนวน 274 โรงเรียน เป็นนักเรียนในโรงเรียนกลุ่มตัวอย่างโรงเรียนละ 1 ห้อง ห้องละ 10 คน รวมทั้งสิ้น 2,740 คน ครูในโรงเรียนกลุ่มตัวอย่าง โรงเรียนละ 5 คน รวมทั้งสิ้น 1,370 คน โดยการสุ่มแบบชั้นและการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง 0.244 – 8.675 และความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.977 วิเคราะห์หาค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และระยะที่ 2 การพัฒนาตัวชี้วัดความสำเร็จการบริหารจัดการในชั้นเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ใช้วิธีดำเนินการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยมีกลุ่มผู้เข้าร่วมวิจัย จำนวน 18 คน โดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบบันทึกรายการ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่าสภาพการจัดการชั้นเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาพรวม อยู่ในระดับปานกลาง ( gif.latex?\bar{x}= 3.00, S.D. = 2.24) และผลการวิเคราะห์ตัวชี้วัดความสำเร็จการมีส่วนร่วมการจัดการชั้นเรียนของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยการจัดประชุมเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมอย่างสร้างสรรค์ ซึ่งการดำเนินการประชุมร่วมกันระดมสมองของทีมงานได้กำหนดตัวชี้วัดความสำเร็จในการจัดกิจกรรมทั้ง 3 ด้าน ประกอบไปด้วยด้านการจัดการเรียนรู้ 22 ตัวชี้วัด ด้านวินัยในชั้นเรียน 30 ตัวชี้วัด และด้านบรรยากาศในชั้นเรียน 20 ตัวชี้วัด

เอกสารอ้างอิง

ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2553). การจัดการเรียนรู้แนวใหม่. นนทบุรี: สหมิตรพริ้นติ้ง แอนด์พับลิสซิ่ง.

ถวัลย์ มาศจรัส. (2553). การจัดการศึกษาและแหล่งเรียนรู้สร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร: ธารอักษร.

ทิศนา แขมมณี. (2547). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธิติมา บุญมามอญ. (2553). การพัฒนาการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนบัวใหญ่ อำเภอบัวใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

พิธาน พื้นทอง. (2548). ข้อเสนอเชิงนโยบายเพื่อพัฒนาศักยภาพโรงเรียนขนาดเล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

รุ่ง แก้วแดง. (2543). ปฏิวัติการศึกษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร: มติชน.

ศศิธร ขันติธรางกูร. (2551). การจัดการชั้นเรียนของครูมืออาชีพ. วารสารครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 1(2), 1-19.

ศูนย์ปฏิบัติการปฏิรูปการศึกษา. (2550). ปฏิรูปการศึกษา: ก้าวอย่างมั่นใจ. กรุงเทพมหานคร: กรมการศาสนา.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27. (2557). ข้อมูลสารสนเทศ. ร้อยเอ็ด: สพม. 27.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2543). ร่วมคิด ร่วมเขียน ปฏิรูปการเรียนรู้ ผู้เรียนสำคัญที่สุด. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. (2553). คู่มือประเมินคุณภาพภายนอกรอบสาม (พ.ศ. 2554 - 2558) ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: องค์การค้าคุรุสภาลาดพร้าว.

สำนักงานเลขานุการรัฐมนตรี. (2550). กระทรวงศึกษาธิการเสนอแนวทางครูสหกิจ. เรียกใช้เมื่อ 11 สิงหาคม 2553 จาก www.moe.go.th/websm/newsFeb07

สุเทพ อ่วมเจริญ. (2545). การสอนแบบไม่นำทาง หรือ Nondirective teaching. เรียกใช้เมื่อ 11 สิงหาคม 2553 จาก http://learners.in.th/blog/pnrutechedu/

สุนีย์ คล้ายนิล และคณะ. (2549). การเรียนรู้เพื่อโลกวันพรุ่งนี้. กรุงเทพมหานคร: เซเว่นพรินติ้ง กรุ๊ป.

อุทัย บุญประเสริฐ. (2550). รายงานวิจัยเรื่องสภาพภาระงานครูระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: องค์การค้าคุรุสภาลาดพร้าว.

Albert L. (2003). Cooperative Discipline. New York: AGS Publishing.

Lemlech, J. K. (2004). Teaching in Elementary and Secondary Classroom. New Jersey USA: Peason.

Springer, M. Learning and Memory. (1999). The Brain in action. Alexandria: Association for Supervision and Curriculum Development.

Weinstain, C.S. (2000). Secondary Classroom Management. New York: New Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

07/22/2020

รูปแบบการอ้างอิง

ศรีพิลา อ. ., บุตรดีสุวรรณ ส. ., & ลำมะนา ป. . (2020). ตัวชี้วัดความสำเร็จการจัดการชั้นเรียนแบบผู้เรียนมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(7), 444–461. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/242497

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย