รูปแบบการบริหารจัดการระบบอิเล็กทรอนิกส์ของ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
คำสำคัญ:
รูปแบบการบริหารจัดการ, ระบบอิเล็กทรอนิกส์, มหาวิทยาลัยบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสถานภาพการบริหารจัดการของระบบอิเล็กทรอนิกส์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย 2) เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการบริหารจัดการระบบอิเล็กทรอนิกส์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย 3) เพื่อสร้างรูปแบบการบริหารจัดการระบบอิเล็กทรอนิกส์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดยการวิจัยเชิงปริมาณและคุณภาพ ใช้เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสอบถามและแบบประเมิน ประชากรและกลุ่มตัวอย่างการวิจัยประกอบด้วย ผู้บริหาร คณาจารย์ เจ้าหน้าที่ และนิสิต ของมหาวิทยาลัย จำนวน 750 รูป/คน ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นบรรพชิต อายุ 18-30 ปี ส่วนใหญ่เป็นนิสิต ลักษณะการได้รับสื่อข้อมูลของมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ได้รับข้อมูลผ่านทาง Facebook โดยระดับความคิดเห็นอยู่ในระดับมากทุกด้าน 2) การวัดความสัมพันธ์มี ความสัมพันธ์เชิงบวก โดยมีทิศทางเดียวกันอยู่ในระดับสูงและมีค่าสัมประสิทธิ์พหุคุณมีความสัมพันธ์ต่อการมีอิทธิพลต่อการจัดการระบบอิเล็กทรอนิกส์ การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของตัวแบบความสัมพันธ์โครงสร้าง คือ = 128.219, df = 69, P-value = 0.071, CFI = 0.982, TLI = 0.973, SRMR = 0.043, RMSEA = 0.013,
/df =1.858,<2 ปัจจัยขีดความสามารถของระบบ ส่งผลทางตรงต่อปัจจัยหุ้นส่วนของผู้มีส่วนได้เสียปัจจัยความร่วมมือของผู้ใช้ระบบ ส่งผลทางตรงต่อปัจจัยหุ้นส่วนของผู้มีส่วนได้เสีย ปัจจัยขีดความสามารถของระบบ ส่งผลทางอ้อมต่อการบริหารจัดการระบบอิเล็กทรอนิกส์ โดยผ่านปัจจัยหุ้นส่วนของผู้มีส่วนได้เสีย ปัจจัยความร่วมมือของผู้ใช้ระบบ ส่งผลทางอ้อมต่อการบริหารจัดการระบบอิเล็กทรอนิกส์ โดยผ่านปัจจัยหุ้นส่วนของผู้มีส่วนได้เสีย 3) รูปแบบการบริหารจัดการระบบอิเล็กทรอนิกส์ โดยรวมมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด
References
จารุณี ภัทรวงษ์ธนา และคณะ. (2560). การพัฒนาระบบสารสนเทศเพื่อการจัดการ สำหรับการจัดทำแผนพัฒนาชุมชนในพื้นที่ชุมชนกึ่งเมืองตำบลสารภี อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อรองรับการบริหารจัดการชุมชนแบบมีส่วนร่วมสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อิสเทอร์น, 11 (4), 128 - 146.
ธัญวรัตน์ กระจ่าง. (2557). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานระบบสารบรรณอิเล็กทรอนิกส์อย่างมีประสิทธิภาพของบุคลากรคณะวิทยาศาสตร์การแพทย์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 2 (2), 37 - 45.
ภาวิช ทองโรจน์. (2560). สภาสถาบันอุดมศึกษากับการพัฒนาอุดมศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 10 ตุลาคม 2561 จาก http://www.mua.go.th/users/bhes/catalog_h/StdEdu/FormCurr/PavitSpeak.pdf
เรวัต แสงสุริยงค์. (2559). บนเส้นทางการพัฒนาในสังคมไทย: ยุคก่อนการปฏิรูประบบราชการ. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 24 (46), 35 - 57.
ศิริ พันท์ทา. (2562). การสร้างความพึงพอใจต่อการให้บริการในยุคของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมปัจจุบัน. Journal of Modern Learning Development, 4(2), 32 - 47.
สุทธิพงษ์ อุพลเถียร และคณะ. (2560). การประเมินประสิทธิภาพระบบสารสนเทศเพื่อการบริหารของวิยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดขอนแก่น. วารสารสถาบันวิจัยพิมลธรรม, 4 (1), 73 - 84.
อุษา ส่งศรี และคณะ. (2560). การรับรู้และพฤติกรรมการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศของบุคลากรสายสนับสนุนมหาวิทยาลัยทักษิณ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 17(2), 73 - 84.
Bruce Rocheleau. (2006). Public Management Information Systems. USA: Integrated Book Technology.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. New York: Harper Collins Publishers.
Stufflebean, D. L. (2005). CIPP model (Contexy, Input, Process, Product). CA: Sage.
