รูปแบบการจัดการเครือข่ายชุมชนเพื่อความมั่นคงทางอาหาร
คำสำคัญ:
รูปแบบ, การจัดการเครือข่ายชุมชน, ความมั่นคงทางอาหารบทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษากระบวนการจัดการเครือข่ายชุมชน 2) ศึกษาปัจจัย เงื่อนไขความสำเร็จ ปัญหา อุปสรรคของการจัดการเครือข่ายชุมชน และ 3) พัฒนารูปแบบการจัดการเครือข่ายชุมชน เป็นวิจัยแบบผสมผสานของพหุเทศะกรณี มี 3 ระยะ คือ ระยะที่ 1 สภาพปัจจุบันของกระบวนการจัดการ ใช้แบบสอบถามเป็นผู้เกี่ยวข้องด้านการจัดการเครือข่ายชุมชนและความมั่นคงทางอาหาร จำนวน 100 ชุมชน ระยะที่ 2 กระบวนการจัดการและปัจจัย/เงื่อนไข ความสำเร็จ ปัญหาอุปสรรค ใช้แบบสัมภาษณ์มีโครงสร้างเป็นชุมชนต้นแบบ จำนวน 4 ชุมชน และระยะที่ 3 องค์ประกอบของการจัดการ ใช้แบบสอบถามเป็นนักวิชาการ จำนวน 10 คน เลือกตัวอย่างแบบเจาะจง ใช้สถิติค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์เชิงเนื้อหาและสรุปภาพรวม ผลการวิจัยพบว่า 1) กระบวนการจัดการ ได้แก่ การตระหนักถึงปัญหาและสำนึกรวมตัวเป็นเครือข่าย การพัฒนาความสัมพันธ์ การรักษาและความต่อเนื่อง สร้างพันธสัญญาร่วมกัน และการบริหารจัดการ 2) เงื่อนไขความสำเร็จ ปัญหาอุปสรรค พบว่า 1) ความสำเร็จ ได้แก่ 1.1) ภายใน คือ ปัญหาฐานทรัพยากรอาหาร ความตระหนัก ผู้นำการเปลี่ยนแปลง ผลประโยชน์ สิ่งจูงใจ การจัดการข้อมูล กิจกรรมและการพัฒนาต่อเนื่อง 1.2) ภายนอก คือ ส่งเสริมสนับสนุนจากหน่วยงาน และ 2) ปัญหาและอุปสรรค ได้แก่ 2.1) ภายใน คือ สภาพแวดล้อม ฐานะทางเศรษฐกิจ ความคิดและความเชื่อส่วนบุคคล ขาดองค์ความรู้ การเข้าร่วมกิจกรรม งบประมาณ 2.2) ภายนอก คือ นโยบายรัฐ อิทธิพลสังคมและค่านิยม และ 3) รูปแบบการจัดการเครือข่าย มีขั้นตอน ได้แก่ 3.1) รับรู้ ตระหนักและเข้าใจปัญหา 3.2) วิเคราะห์สถานการณ์ 3.3) การบริหารจัดการ 3.4) พัฒนาและปรับตัว 3.5) การรักษาความต่อเนื่องและขยายกลุ่ม และ 3.6) องค์ประกอบ คือ (1) สมาชิก /ผู้นำ (2) เป้าหมาย/ วัตถุประสงค์/ ผลประโยชน์ (3) กิจกรรม (4) การบริหารจัดการ (5) การประชาสัมพันธ์/การสื่อสาร และ (6) ทุน
เอกสารอ้างอิง
โกวิทย์ พวงงาม. (2553). การจัดการตนเองของชุมชน. กรุงเทพมหานคร: เอ็กเปอเน็ต.
ชาวบ้านคนที่ 1. (2562). รูปแบบการจัดการเครือข่ายชุมชนเพื่อความมั่นคงทางอาหาร. (นฤมล ดำอ่อน และไชยยศ ไพวิทยศิริธรรม, ผู้สัมภาษณ์)
ชาวบ้านคนที่ 5. (2562). รูปแบบการจัดการเครือข่ายชุมชนเพื่อความมั่นคงทางอาหาร. (นฤมล ดำอ่อนและไชยยศ ไพวิทยศิริธรรม, ผู้สัมภาษณ์)
ทรงสิริ วิชิรานนท์ และคณะ. (2557). วิถีชีวิตและความมั่นคงทางอาหารท้องถิ่นใต้. วารสารวิชาการและวิจัย มทร.พระนคร สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 8(1), 94-107.
นักวิชาการคนที่ 2. (2562). รูปแบบการจัดการเครือข่ายชุมชนเพื่อความมั่นคงทางอาหาร. (นฤมล ดำอ่อนและไชยยศ ไพวิทยศิริธรรม, ผู้สัมภาษณ์)
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาการพิมพ์.
ประภาพร ขอไพบูลย์. (2555). การขับเคลื่อน ยุทธศาสตร์ความมั่นคงอาหารจากชุมชนสู่ระดับชาติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
ผู้นำชุมชนคนที่ 1. (2562). รูปแบบการจัดการเครือข่ายชุมชนเพื่อความมั่นคงทางอาหาร. (นฤมล ดำอ่อน และไชยยศ ไพวิทยศิริธรรม, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้นำชุมชนคนที่ 4. (2562). รูปแบบการจัดการเครือข่ายชุมชนเพื่อความมั่นคงทางอาหาร. (นฤมล ดำอ่อน และไชยยศ ไพวิทยศิริธรรม, ผู้สัมภาษณ์)
พรทิพย์ ติลกานันท์. (2557). การนำเสนอรูปแบบการเรียนรู้ของชุมชนเพื่อสร้างเสริมความมั่นคงทางอาหาร. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระดาวเหนือ บุตรสีทา. (2557). การสร้างเครือข่ายและการจัดการเครือข่ายการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของชุมชนบ้านพบธรรมนำสุข อำเภอทุ่งเสลี่ยม จังหวัดสุโขทัย. ใน วิทยานืพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการพัฒนาสังคม. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วิรัลพัชร ประเสริฐศักดิ์. (2556). ความมั่นคงทางอาหาร: จากพัฒนาการเกษตรสู่เศรษฐกิจพอเพียง. วารสารการเมืองการปกครอง การจัดการบ้านเมืองที่ดี/นโยบาย, 5(2), 139-149.
วีระศักดิ์ จุลดาลัย และคณะ. (2556). การสร้างกระบวนการมีส่วนร่วมในการกำหนดนโยบายสาธารณะและแผนยุทธศาสตร์ด้านความมั่นคงอาหารระดับชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลสามผง อำเภอศรีสงคราม จังหวัดนครพนม. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ศจินทร์ ประชาสันติ์. (2552). การพัฒนาดัชนีชี้วัดความมั่นคงทางอาหาร. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (สช.).
สุภา ใยเมือง. (2555). ตัวชี้วัดความมั่นคงทางอาหารระดับชุมชน. นนทบุรี: มูลนิธิชีววิถี.
เสาวลักษณ์ รุ่งตะวันเรืองศรี และคณะ. (2559). การเก็บหาและการใช้ประโยชน์ของป่าในป่าเขาหัวช้าง ตำบลตะโหมด อำเภอตะโหมด จังหวัดพัทลุง. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 14(3), 463-483.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. New York: Harper Collins Publishers.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.




