แบบจำลองการมีส่วนร่วมของเครือข่ายทางสังคมสร้างเสริมความเข้มแข็งของสภาเด็กและเยาวชนในสังคมไทย
คำสำคัญ:
แบบจำลองการมีส่วนร่วม, เครือข่ายทางสังคม, สภาเด็กและเยาวชน, ความเข้มแข็งบทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยการมีส่วนร่วมของเครือข่ายทางสังคมสร้างเสริมความเข้มแข็งของสภาเด็กและเยาวชนในสังคมไทย 2) เพื่อนำเสนอแบบจำลองการมีส่วนร่วมของเครือข่ายทางสังคมสร้างเสริมความเข้มแข็งของสภาเด็กและเยาวชนในสังคมไทย โดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ 1) ใช้แบบสอบถามกับผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับสภาเด็กและเยาวชน สภาเด็กและเยาวชนแห่งประเทศไทย 2) สัมภาษณ์ผู้บริหารและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องของส่วนราชการทุกระดับ ทั้งในระดับจังหวัด อำเภอ ท้องถิ่น 8 จังหวัด จังหวัดละ 3 คน รวมทั้งสิ้น 24 คน และ 3) สนทนากลุ่มผู้บริหารและผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง ในพื้นที่ต้นแบบเพื่อกำหนดแบบจำลองระบบเครือข่ายทางสังคมแบบมีส่วนร่วมในการเสริมสร้างความเข้มแข็งสภาเด็กและเยาวชน ทั้งนี้ ได้ใช้วิธีการศึกษาแบบผสานวิธี (Mixed Method Research) โดยเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถาม 2) แบบสัมภาษณ์เชิงลึก 3) แบบสนทนากลุ่มย่อย ดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยการหาค่าความถี่ (Frequency) ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) และดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยใช้เทคนิควิเคราะห์ ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาเด็กและเยาวชน และภาคีเครือข่ายในภูมิภาคภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีความเข้มแข็ง และมีความพร้อมในการถ่ายโอนสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมากที่สุด 2) แบบจำลองระบบเครือข่ายทางสังคมแบบมีส่วนร่วมในการเสริมสร้างความเข้มแข็งสภาเด็กและเยาวชนอย่างยั่งยืน คือ 1) ภาคีเครือข่ายต้องเข้มแข็ง มีคุณภาพและมีข้อมูลด้านเด็กและเยาวชนเป็นอย่างดี
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการเด็กและเยาวชน. (2560). พระราชบัญญัติส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ พ.ศ. 2550 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2560. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2558). กรมกิจการเด็กและเยาวชน . ใน รายงานการวิจัยโครงการศึกษาวิจัยประเมินผลการพัฒนาสภาเด็กและเยาวชน. กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์
กองนโยบายและแผน. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ . เรียกใช้เมื่อ 10 พฤษภาคม 2562 จาก http://plan.bru.ac.th/แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ-ฉบับที่-12/
โกวิทย์ พวงงาม. (2557). “บทบาทสำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้งกับการเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับพรรคการเมืองในการพัฒนาประชาธิปไตย: ปัญหา อุปสรรค และแนวทางแก้ไข”. มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 7(1), 43 - 61.
มิ่งขวัญ คงเจริญ. (2558). การประเมินผลกลไกการขับเคลื่อนแผนพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ พ.ศ. 2555 - 2559. ใน รายงานวิจัยเสนอต่อกรมกิจการเด็กและเยาวชน. กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น
ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ. 2561 - 2580). (2561). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 135 ตอนที่ 82 ก. (13 ตุลาคม 2561).
สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี. (2543). เอกสารประกอบการสัมมนา ร่างแผนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานมาตรฐานการศึกษา. (2553). กรรมวิธีการมีส่วนร่วมจากภาคี. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานมาตรฐานการศึกษา.
สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการคุ้มครองเด็กแห่งชาติ. (2550). พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546. นนทบุรี: บริษัท สหมิตรพริ้นติ้ง แอนด์ พับลิสชิ่ง.
สำนักส่งเสริมสวัสดิภาพและพิทักษ์เด็ก เยาวชน ผู้ด้อยโอกาส และผู้สูงอายุ. (2554). รายงานผลการดำเนินงานตามอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก ฉบับที่ 3 - 4 โดยคณะอนุกรรมการเรื่อง “สิทธิเด็ก”. กรุงเทพมหานคร: คณะกรรมการส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ.
