รูปแบบการศึกษาขั้นพื้นฐานสำหรับนักบวชหญิงของพระพุทธศาสนาในประเทศไทยให้สอดคล้องกับการศึกษา 4.0

ผู้แต่ง

  • จุติภา ทรรพสุทธิ์ มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น
  • เด่น ชะเนติยัง มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น

คำสำคัญ:

รูปแบบ, การศึกษาขั้นพื้นฐาน, นักบวชหญิง, การศึกษา 4.0

บทคัดย่อ

                บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบของรูปแบบการศึกษาขั้นพื้นฐานสำหรับนักบวชหญิงของพระพุทธศาสนาในประเทศไทยให้สอดคล้องกับการศึกษา 4.0 และ 2) เพื่อประเมินรูปแบบการศึกษาขั้นพื้นฐานสำหรับนักบวชหญิงของพระพุทธศาสนาในประเทศไทยให้สอดคล้องกับการศึกษา 4.0 เป็นการวิจัยเชิงผสมผสานวิธี โดยใช้เทคนิคเดลฟาย กลุ่มตัวอย่างการวิจัยคือ กลุ่มผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 21 คน การเลือกกลุ่มผู้เชี่ยวชาญใช้วิธี วิพากย์ประเด็นปัญหา โดยเลือกผู้เชี่ยวชาญ 1 คนก่อนแล้วให้ผู้เชี่ยวชาญระบุรายชื่อผู้เชี่ยวชาญอีกท่านละ 3 ชื่อ จนได้ผู้เชี่ยวชาญครบตามต้องการ โดยมีวิธีการวิจัยดังนี้ เทคนิคเดลฟาย สนทนากลุ่ม และประเมินความคิดเห็นผู้เกี่ยวข้อง การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าสถิติร้อยละ, ค่าเฉลี่ย, ส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน, ค่ามัธยฐาน และค่าพิสัยควอไทล์ ผลการวิจัยพบว่า 1) กลุ่มผู้เชี่ยวชาญเห็นด้วยกับองค์ประกอบรูปแบบการศึกษาขั้นพื้นฐานสำหรับนักบวชหญิงของพระพุทธศาสนาในประเทศไทยให้สอดคล้องกับการศึกษา 4.0 โดยภาพรวมมีองค์ประกอบหลัก ดังนี้ อันดับ 1 ระบบการศึกษา อันดับ 2 การเรียนการสอน อันดับ 3 การพัฒนา อันดับ 4 การประเมินผล อันดับ 5 หลักสูตร และอันดับ 6 การบริหารจัดการ และ 2) ผลการประเมินรูปแบบการศึกษาขั้นพื้นฐานสำหรับนักบวชหญิงของพระพุทธศาสนาในประเทศไทยให้สอดคล้องกับการศึกษา 4.0 ผู้เชี่ยวชาญเห็นด้วย ดังนี้ ด้านหลักสูตร เห็นด้วยทุกข้อ ด้านการบริหารจัดการ ด้านการเรียนการสอน ด้านการประเมินผล เห็นด้วยจำนวน 4 ข้อ ด้านระบบการศึกษา และด้านการพัฒนา เห็นด้วยจำนวน 2 ข้อ ส่วนความสอดคล้อง ดังนี้ ด้านหลักสูตร ด้านการบริหารจัดการ และด้านการพัฒนา สอดคล้องกันทุกข้อ และสอดคล้องกันจำนวน 4 ข้อ คือ ด้านการเรียนการสอน และด้านการประเมินผล และด้านที่มีรายข้อไม่สอดคล้องกัน 1 ข้อ คือ ด้านระบบการศึกษา

เอกสารอ้างอิง

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2558). การวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการศึกษาเพื่อเด็กและผู้มีความต้องการพิเศษ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เจตน์ ตันติวณิชชานนท์. (2560). แม่ชี: สำรวจงานวิจัยเบื้องต้นในประเทศไทย. วารสารภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม, 6(2), 141-163.

ณัฐหทัย ฉัตรทินวัฒน์. (2552). สถานภาพของแม่ชี: กรณีศึกษาแม่ชีวัดปากน้ำภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสตรีศึกษา. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ธาดา รัชกิจ. (2562). การบริหารจัดการคนเก่งในองค์กร. เรียกใช้เมื่อ 25 มกราคม 2563 จาก th.hrnote.asia/ orgdevelopment/190114-th-talentmanagement/

บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2549). สถิติเพื่อการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: จามจุรีโปรดักท์.

ปาริชาด สุวรรณบุบผา. (2545). แม่ชีกับภารกิจทางการศึกษาในประเทศไทย. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.

พระมหาเติม โทบุรี. (2554). การมีส่วนร่วมของชุมชนในโรงเรียนพระปริยัติธรรมในกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ภิกษุณีธรรมนันทา. (2553). บัดนาว. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ศูนย์ไทยธิเบต.

แม่ชีกฤษณา รักษาโฉม. (2561). ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นของชุมชนนักบวชหญิงในสังคมไทย. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 14(2), 17-28.

สมเกียรติ อินทสิงห์. (2559). การศึกษาทางเลือก: หลักสูตรและการเรียนการสอนที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคล. วารสารวิชาการฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 9(2), 1188-1206.

สมาคมสถาบันแม่ชีไทย. (2562). สถิติแม่ชีในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สมาคมสถาบันแม่ชีไทย.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558). การจัดการศึกษาทางเลือกในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: วี. ที. ซี. คอมมิวนิเคชั่น.

สุขสันต์ จันทะโชโต. (2549). การศึกษาเชิงวิเคราะห์ร่างพระราชบัญญัติคณะแม่ชีไทย : กรณีศึกษาการพัฒนาองค์การและการพัฒนาสถานภาพแม่ชีไทยในมิติของพระพุทธศาสนาเถรวาท. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สุเมธ หงส์นาค. (2560). การศึกษาไทยในยุค Thailand 4.0. เรียกใช้เมื่อ 20 ธันวาคม 2562 จาก https://www thairat.co.th

Adachi, K. (2010). Leading with a Noble Misson: The Dynamic Leadership of Maechee Sansanee Shtirasuta. In Ph.D. Dissertation. University of Minnesota.

Booker & Mitchell. (2011). Patterns in Recidivism and Discretionary Placement in Disciplinary Alternative Education: The Impact of Gender, Ethnicity, Age and Special Education Status. Education and Treatment of Children, 34(2), 193-208.

Cronbach, L. J. (1960). Essential of Psychological Testing. New York: Harper & Row.

Ferguson, G. A. (1981). Statistical Analysis in Psychology and Education. (5 th. ed). Tokyam: Mc Graw-Hill Book Company.

Junvith, P. & Tunmuntong, S. (2012). Revamping Thai Education System: Quality for All editors. Thailand Development Research Institute, 27(2), 3-12.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

11/15/2020

รูปแบบการอ้างอิง

ทรรพสุทธิ์ จ. . ., & ชะเนติยัง เ. . (2020). รูปแบบการศึกษาขั้นพื้นฐานสำหรับนักบวชหญิงของพระพุทธศาสนาในประเทศไทยให้สอดคล้องกับการศึกษา 4.0. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(11), 58–72. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/244928

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย