การมีส่วนร่วมของภาคประชาสังคมเพื่อกำหนดยุทธศาสตร์ การพัฒนาท้องถิ่น
คำสำคัญ:
การมีส่วนร่วม, ภาคประชาสังคม, ยุทธศาสตร์การพัฒนาท้องถิ่นบทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา เปรียบเทียบ และเสนอแนะการมีส่วนร่วมของภาคประชาสังคม เพื่อกำหนดยุทธศาสตร์การพัฒนาองค์การบริหารส่วนตำบลหนองเต่า อำเภอเก้าเลี้ยว จังหวัดนครสวรรค์ ผู้วิจัยใช้ระเบียบวิธีการวิจัย แบบผสมผสานวิธี (Mixed Methods Research) การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยได้แก่ประชาชนผู้มีสิทธิเลือกตั้งในตำบลหนองเต่า ด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย เก็บรวบรวมข้อมูลจากแบบสอบถาม จำนวน 400 ชุด และตรวจสอบคุณภาพโดยผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 5 คน มีค่าดัชนีความสอดคล้อง เท่ากับ 1.00 มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ เท่ากับ 0.85 จากนั้นนำมาวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ การวิจัยเชิงคุณภาพเลือกสัมภาษณ์แบบเจาะจงผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ประกอบด้วยนักวิชาการ ผู้นำชุมชน ผู้บริหารท้องถิ่น พระสงฆ์ ปราชญ์ชาวบ้าน จำนวน 21 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการอภิปรายผลตามหลักวิชาการ ผลการวิจัยพบว่า 1) บทบาทการมีส่วนร่วมของภาคประชาสังคมเพื่อกำหนดยุทธศาสตร์การพัฒนาท้องถิ่นนั้น มีการวางแผนยุทธศาสตร์การพัฒนาสอดคล้องกับแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ แต่เกิดการไหลบ่าทางวัฒนธรรมและโรคอุบัติใหม่ ส่งผลทำให้คนในชุมขนมีวิถีชีวิตกึ่งชุมชนเมืองมาก จึงเข้ามา มีส่วนร่วมกำหนดยุทธศาสตร์การพัฒนาท้องถิ่นระดับน้อย 2) เปรียบเทียบการมีส่วนร่วมของภาคประชาสังคมเพื่อกำหนดยุทธศาสตร์การพัฒนาท้องถิ่น พบว่าประชาชน ร่วมคิด ร่วมทำ ร่วมรับประโยชน์ และร่วมประเมินผล ระดับปานกลาง แต่พบว่าผู้บริหารท้องถิ่นนำหลัก ธรรมาภิบาลมาใช้บริหารงานในระดับดี 3) ข้อเสนอแนะภาคประชาสังคมต้องเร่งยกระดับเข้ามามีส่วนร่วมกับฝ่ายบริหาร เพื่อจัดทำแผนงาน โครงการ ใช้พัฒนาชุมชนได้ตรงกับความต้องการของคนในชุมชน เพื่อจะได้ยกระดับวิถีชุมชนให้เกิดความ มั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
ชูศักดิ์ เที่ยงตรง. (2554). การบริหารการปกครองส่วนท้องถิ่น. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัย ธรรมาธิราช.
ปรียา โสภณา. (2553). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีผลต่อความเข้มแข็งของหมู่บ้านชุมชนชนบทภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่างของประเทศไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขายุทธศาสตร์และการพัฒนาภูมิภาค. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
พระราชบัญญัติสภาตําบลและองค์การบริหารส่วนตําบล มาตรา 29/1. (2537). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 11 ตอน 53 ก (2 ธันวาคม 2537).
พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริการส่วนตำบล มาตรา 66. (2537). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 11 ตอน 3 (2 ธันวาคม 2537).
ภาส ภาสสัทธา. (2558). การบูรณาการหลักพุทธธรรมในการบริหารจัดการด้านความโปร่งใสขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลกรณราชวิทยาลัย.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. (2560). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก หน้า1 (6 เมษายน 2560).
วันชัย วัฒนศัพท์. (2544). คู่มือการมีส่วนร่วมของประชาชนในการตัดสินใจของชุมชน. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
สุทธญาณ์ โอบอ้อม. (2558). การพัฒนาศักยภาพบุคลากรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นตามแนวพระพุทธศาสนา. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุพัฒน์ ไพไหล. (2556). กระบวนทัศน์พัฒนาเพื่อการพึ่งพาตนเองของกลุ่มเครือข่ายอินแปง ในจังหวัดสกลนคร อุดรธานี กาฬสินธุ์ และมุกดาหาร. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสังคมวิทยา. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุรินทร์ธร ศิธรกุล. (2557). ผู้นำการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดีขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Khanin Natthawat. (2557). Role of Tambom Administration Organization in Muang District Yasothon Province. In Thesis of Master of Arts. Sarakhom Raja bat University.
Panadda Chandee. (2556). The opinion of the community committee on the development of the municipality Sri Sri Subdistrict Sri Somdej District Roied. In Independent Research Master of Public Administration. Sarakhom Raja bat University.
