การพัฒนาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับโรงเรียนร่มโพธิ์ทองธรรมวิทย์
คำสำคัญ:
การพัฒนาทักษะ, การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21, โรงเรียนร่มโพธิ์ทองธรรมวิทย์, โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษาบทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาผลการเปลี่ยนแปลงจากการดำเนินงานวิจัยในแต่ละขั้นตอน องค์ความรู้ใหม่ที่เกิดขึ้น ประสบการณ์การเรียนรู้ที่เกิดขึ้น และเพื่อนำเสนอผลการพัฒนาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับโรงเรียนร่มโพธิ์ทองธรรมวิทย์ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมกลุ่มเป้าหมาย เลือกแบบเจาะจงโดยใช้เกณฑ์พิจารณาจากความต้องการจำเป็นที่จะพัฒนา ได้แก่ ครูและบุคลากร จำนวน 10 รูป/คน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 - 6 จำนวน 41 รูป รวมกลุ่มเป้าหมายทั้งสิ้น 51 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามปลายเปิด แบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า แบบสังเกต แบบสัมภาษณ์ และแบบตรวจสอบหรือบันทึก การเก็บรวมรวมข้อมูลจากการดำเนินงานกิจกรรมต่าง ๆ ใน 2 วงจร 10 ขั้นตอน และการวิเคราะห์ข้อมูลโดยนำมาวิเคราะห์ร่วมกันเป็นระยะ ๆ ทั้งเชิงคุณภาพ และเชิงปริมาณ นำเสนอในรูปแบบอิงแนวคิดเชิงวิพากษ์ ผลการวิจัย พบว่า การเปลี่ยนแปลง องค์ความรู้ใหม่ และประสบการณ์การเรียนรู้ที่เกิดขึ้น คือ เปลี่ยนจากเน้นครูเป็นศูนย์กลางเป็นเน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง เปลี่ยนการสอนเป็นการจัดการเรียนรู้ เปลี่ยนจากเน้นเนื้อหาเป็นเน้นกระบวนการเรียนรู้ เปลี่ยนจากเน้นบอกความรู้เป็นเน้นฝึกทักษะ เปลี่ยนบทบาทครูที่มีหน้าที่สอน เป็นผู้ออกแบบการเรียนรู้ และอำนวยความสะดวกในการจัดกระบวนการเรียนรู้ การสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ การสร้างบรรยากาศ การเลือกใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ การมีปฏิสัมพันธ์ที่ดี และสำหรับผลการพัฒนาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 พบว่า มีองค์ประกอบที่สัมพันธ์กันระหว่างผู้เรียน ผู้สอน เนื้อหาวิชา และส่วนสำคัญที่ส่งผลให้เกิดการพัฒนา คือ กลวิธีในการสอนหรือการจัดการเรียนรู้ ซึ่งขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของกิจกรรม เนื้อหาวิชา เวลา และกลุ่มเป้าหมาย (ผู้เรียน)
เอกสารอ้างอิง
พระมหาธีรเพชร ธีรเวที. (2558). การสังเคราะห์รูปแบบการบริหารงานวิชาการโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา. วารสารวิชาการคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, 10(1), 19-32.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2559). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรรณดี สุทธินรากร. (2560). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม และกระบวนการทางสำนึก. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สยามปริทัศน์.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). กระบวนทัศน์ใหม่ทางการศึกษากรณีทัศนะต่อการศึกษาศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: ทิพยวิสุทธิ์.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2558). การวิจัยทางการบริหารการศึกษา: แนวคิดและแนวปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: ทิพย์วิสุทธิ์.
ศิริวรรณ ฉัตรมณีรุ่งเรือง และวรางคนา ทองนพคุณ. (2557). ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 ความท้าทายอนาคต. เรียกใช้เมื่อ 19 กันยายน 2560 จาก http://www.qlf.or.th
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2558). แนวทางจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 (21stCentury Skills). กรุงเทพมหานคร: สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2557). บทวิเคราะห์การศึกษาไทยในโลกศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุคนธ์ สิทธพานนท์. (2558). การจัดการเรียนรู้ของครูยุคใหม่เพื่อพัฒนาทักษะของผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัด 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.
Churches, A. (2008). 21st Century Pedagogy. Retrieved January 30, 2017, from http://edorigami.wikispaces.com/21st+Century+Pedagogy
Creswell, J. W. (2008). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research. (3rd ed). New Jersey: Merrill Prentice Hall.
Heick, T. (2012). 10 Characteristics of Highly Effective Learning Environment. Retrieved February 6, 2017, from http://www.teachthought.com/learning/10-characteristics
Heick, T.(2013). 5 Characteristics Of Global Learning. Retrieved February 6, 2017, from http://www.teachthought.com/terry-heick/5-characteristics-of-global-learning/
James, E. A. et al. (2008). Participatory action research for educational leadership :Using data-driven decision making to improve schools. Thousand Oaks, CA: Sage.
Kamat. (2012). New trends in education for 21st Century. Retrieved February 5, 2017, from http://aview.in/allevents/new-trends-in-education-for-21-century
Likert, R. (1967). The method of constructing and attitude scale, reading in attitude theory and measurement. New York: Wiley & Son.
Mills, G. E. (2007). Action research: A Guide for the teacher researcher. (3nd ed.). New Jersey: Merrill Prentice Hall.
Partnership for 21st Century Skills. (2009). P21 Framework Definitions. Retrieved February 6, 2017, from http://www.p21.org/storage/documents/P21_Framework_Definitions.pdf
Pontefract, D. (2011). ABC-The 21st Century Learning Model. Retrieved February 5, 2017, from http://www.danpontefract.com/abc-%E2%80%93-the-21st-century-learning-model/
Prensky, M. (2001). ABC-The 21st Century Learning Model. Retrieved February 6, 2017, from http://www.marcprensky.com/writing/PrenskyPart1.pdf
Quixley, S. (2008). Participatory action research: A brief outline of the concept. Taskforce: Canberra.
Sahin, M. C. (2009). Instructional Design Principles for 21st Century Learning Skills. Procedia Soc. Behav. Sci. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 1(1), 1464 – 1468.
Seymour-Rolls & Hughes. (2000). Particiaptory action research: Getting job done. Retrieved January 20, 2017, from http://www2.fhs.usyd.edu.au/arow/o/m01/
The Victorian Council of School Organizations Inc. (2012). A 21st Century Curriculum – Discussion Paper. Retrieved February 5, 2017, from http://www.viccso.org.au/big-ideas/a-21st-century-curriculum
Waugh. (2011). 21st Century Classroom. Retrieved February 6, 2017, from http://mswaughsclass.blogspot.com/2011/04/21st-century-classroom.html
